Πολλές Λαρισαίες και πολλοί Λαρισαίοι έδωσαν το «παρών» στην εκδήλωση για το ρόλο των γυναικών στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας που διοργάνωσε, χτες το απόγευμα, το «Μουσείο Αμπελακίων Περιόδου 1940-1949», στο αμφιθέατρο του 4ου Δημοτικού Σχολείου, στη Λάρισα. Χαιρετισμούς στην εκδήλωση απηύθυναν η Αννα Σπανοπούλου - Κωσταρίγκα, πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του Μουσείου και η Κατερίνα Γκρίμπα, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ.

Εντονη ήταν η συγκίνηση, όταν ανέβηκαν για να συγκροτήσουν το προεδρείο της εκδήλωσης οι μαχήτριες του ΔΣΕ Δήμητρα Καρυώτη - Μάντζαρη, από τον Παραπόταμο Λάρισας, Κωνσταντίνα Τάχα - Γιωτάκου, από τον Αμπελο Καρδίτσας, Ελένη Κατσή - Παχή από την Κτημένη Καρδίτσας, η Τασούλα Μωϊσίδου - Ταμουρίδου και η Χρυσούλα Τσιβελακίδου, από την Ολυμπιάδα Ελασσόνας και η Αννα Κοζάζου - Κατσιμήτρου, από το Κλειτσό Ευρυτανίας.

Με αναφορές στα πολύτιμα διδάγματα από τη δράση του ΔΣΕ, ξεκίνησε την ομιλία της η Ελένη Κοτούπα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. «Το ΚΚΕ - τόνισε - μπορεί και θέλει να γράψει την Ιστορία του λαϊκού κινήματος γιατί είναι το Κόμμα της εργατικής τάξης. Η μελέτη της Ιστορίας μάς ισχυροποιεί στην πάλη για το σοσιαλισμό. Θέλουμε να γίνει η Ιστορία κτήμα των πιο πλατιών μαζών γιατί γίνεται τροφοδοτική διαπαιδαγωγική δύναμη που συνδέει άρρηκτα το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον».

Οσον αφορά στο ρόλο της γυναίκας στον ΔΣΕ, υπογράμμισε ότι σ' αυτόν τον αγώνα πραγματώθηκε σε μεγάλο βαθμό η χειραφέτηση και η ισότητα της γυναίκας. Η συμμετοχή της γυναίκας στον ΔΣΕ - είπε - είναι κάτι το ξεχωριστό, αν πάρουμε υπόψη ότι ήταν η κορυφαία μορφή της ταξικής πάλης στον 20ό αιώνα. Δεν πρόκειται απλά για γυναικεία συμμετοχή σ' έναν αγώνα ενάντια στον κατακτητή.

Ηταν ένας αγώνας κατά της αστικής τάξης της χώρας και των ξένων συμμάχων της. Ο ταξικός χαρακτήρας του αγώνα αυτού ήταν καθαρός. Η διαφορά του, σε σύγκριση με τον αγώνα της Κατοχής, του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, δεν ήταν μικρή, ανεξάρτητα ότι και στις δύο αυτές περιόδους η αυταπάρνηση, η αυτοθυσία των αγωνιστών, των κομμουνιστών και κομμουνιστριών ήταν στην πρώτη γραμμή και ήταν καθοριστική. Και δε θα είχε συμβεί αυτό που σήμερα θαυμάζουμε - συνέχισε - αν δεν είχε αναπτυχθεί έγκαιρα αυτό που συνήθως λέμε στα ντοκουμέντα του Κόμματος, η ανάγκη να υπάρξει ειδική δουλειά στις γυναίκες. Κάτι που δεν πρέπει να το ξεχνάμε και σήμερα, ανεξάρτητα αν αρκετά πράγματα έχουν αλλάξει. Ο καπιταλισμός παραμένει ο ίδιος και γίνεται και χειρότερος.

Παρουσιάζοντας τις θέσεις του Κόμματος και την πρόταση διεξόδου για Λαϊκή Εξουσία, Λαϊκή Οικονομία, η Ελένη Κοτούπα επισήμανε πως το ΚΚΕ υπογραμμίζει ότι οι γυναίκες δε συνιστούν ούτε τάξη, ούτε ένα ενιαίο στρώμα. Αυτές που έχουν αντικειμενικό συμφέρον από τη ριζική λύση του προβλήματος της εξουσίας είναι οι γυναίκες που ανήκουν στην εργατική τάξη, την τάξη που θα απελευθερώσει την κοινωνία από κάθε μορφής εκμετάλλευση, σε κοινή δράση με εκείνους τους αυτοαπασχολούμενους και τους φτωχούς αγρότες, που, λόγω της θέσης τους στην εκμεταλλευτική κοινωνία, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η προοπτική τους είναι δεμένη με το σοσιαλισμό.

Οι συντρόφισσες που είναι εδώ σήμερα, που ήταν προχτές στο Τρίκερι - κατέληξε - δεν είναι ένα υπόλειμμα μιας εποχής, είναι το ζωντανό παράδειγμα του αύριο. Και εξέφρασε τη βεβαιότητα του Κόμματος ότι αύριο οι σημερινές κοπέλες, οι νέες, θα έχουν την ευτυχία και τη χαρά να είναι ηλικιωμένες με άσπρα μαλλιά και να μιλάνε για την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής Ελλάδας.