1) Υπήρξε ανοιχτή ομολογία ότι το ζήτημα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας είναι δύσκολο και προπάντων σύνθετο πρόβλημα. Υπενθυμίζεται ότι η θέση των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων ήταν πάγια. Οριοθετούσε την υφαλοκρηπίδα ως μοναδικό απλό ζήτημα που θα επιλύετο στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Η μετατροπή του από την τωρινή κυβέρνηση ως σύνθετο πολύπλοκο πρόβλημα υιοθετεί κατ' ουσίαν την πάγια τουρκική θέση που επιδιώκει να το συνδέσει με σειρά αξιώσεών της στο Αιγαίο. Ας σημειωθεί ότι αυτή η ανοιχτή μετατροπή είναι συνέχεια των συμφωνιών Μαδρίτης και Ελσίνκι που αναγνωρίστηκαν «τουρκικά ενδιαφέροντα και συμφέροντα στο Αιγαίο». Εντάσσεται στη γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης για τη δημιουργία ενιαίου ελληνο-τουρκικού οικονομικού, πολιτικού και στρατιωτικού πυλώνα ελέγχου της ευρύτερης περιοχής. Αυτό ευθυγραμμίζεται και εντάσσεται στις στρατηγικές επιδιώξεις του ευρωατλαντισμού ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ. Εδώ οφείλεται η αποφυγή συγκεκριμένων απαντήσεων από την κυβέρνηση στις καίριας σημασίας ερωτήσεις που υπέβαλε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα για τα ελληνικά συμφέροντα στον ορυκτό πλούτο της χώρας και την αποφυγή της δημιουργίας ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη).

2) Υπήρξε ομολογημένη παραχάραξη του περιεχομένου της λεγόμενης «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής» και ανάχθηκε σε πατριωτισμό η ταύτιση της αστικής τάξης της Ελλάδας με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια για την εκμετάλλευση των λαών και των φυσικών πόρων των χωρών.

Ολη η συζήτηση υπήρξε αποκαλυπτική των κυβερνητικών προθέσεων κι ενεργειών. Είναι οι προθέσεις της ελληνικής αστικής τάξης που έχει σηκώσει τα πανιά της διεθνούς ιμπεριαλιστικής κατίσχυσης πάνω σε έθνη και λαούς. Η δογματική ευαισθησία της ευρωλιγούρας δεν αφήνει περιθώρια για προοδευτικές μεταρρυθμιστικές αυταπάτες. Οι τρόφιμοι των ευρωενωσίτικων κοινοβίων δείχνουν συσπειρωμένοι στο δόγμα τους του ευρωμονόδρομου και του ευρωατλαντισμού. Λίγοι μάλιστα γίνονται χαριτόβρυτοι όταν μιλούν για «ατλαντισμό» αφαιρώντας το «ευρώ». Οι αντίθετες φωνές από τη ΝΔ εκφράζουν εσωτερικές διαφορές της αστικής τάξης. Ακολουθούν οι παρίες της μαδημένης εθνικοφροσύνης. Οι Λακεδαιμόνιοι αναμένουν τη φωνή της Ιστορίας.