Σε όσους αποδίδουν στο Μνημόνιο τη βαρβαρότητα των μέτρων που προωθούνται στην Ελλάδα, επιμένοντας να το αποσυνδέουν από τη στρατηγική που ενιαία προωθεί το κεφάλαιο σε όλες τις χώρες της ΕΕ, η περίπτωση της Δανίας δίνει μια πρώτης τάξης απάντηση. Ολα τα επίσημα στατιστικά στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι όσο αυξάνουν οι απολύσεις και χαμηλώνουν τα μεροκάματα, τόσο τα κέρδη των πολυεθνικών εκτινάσσονται σε πρωτοφανή ύψη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο εφοπλιστής A. P. Miller (ιδιοκτήτης μεταξύ άλλων της MΙRSK και εγκαταστάσεων πετρελαίων στη Βόρεια θάλασσα), ο οποίος, με βάση τους ισολογισμούς των εταιρειών του, κέρδισε τον περασμένο χρόνο λίγο πάνω από 70 δισ. κορόνες, καταγράφοντας σήμερα μια περιουσία ύψους πάνω από 120 δισ. κορόνες. Σημαντική λεπτομέρεια: Η εν λόγω εταιρεία, όπως και εκατοντάδες άλλες στη Δανία, πληρώνει φόρο 1,3% επί των κερδών της, ενώ ο μέσος όρος φορολογίας του δανέζικου λαού κυμαίνεται στο 50%. Και ενώ το κεφάλαιο κερδίζει αμύθητα πλούτη, η κυβέρνηση προωθεί την κατάργηση όλων των λεγόμενων πρόωρων συντάξεων και των συντάξεων που αφορούσαν στους εργαζόμενους στα βαρέα επαγγέλματα, τα οποία έχουν ήδη αποχαρακτηριστεί. Με βάση την κοινή συμφωνία «για το κράτος της ευημερίας», που υπόγραψαν από κοινού το 2006 συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες, το όριο σύνταξης ανέβηκε στα 67 χρόνια για όλους. Συμπληρωματικά, ψηφίστηκε νόμος σύμφωνα με τον οποίο, από το 2024 το όριο θα ανεβαίνει αναλογικά με το μέσο όρο ζωής και για να δικαιούται κανείς σύνταξη θα πρέπει να συμπληρώσει το λιγότερο 40 χρόνια δουλειάς. Με βάση το νέο νομοσχέδιο, οι σημερινοί νέοι μεταξύ 20 και 25 χρονών θα συνταξιοδοτηθούν όταν συμπληρώσουν το 71ο έτος ηλικίας και τα σημερινά παιδιά θα συνταξιοδοτηθούν όταν συμπληρώσουν 73,5 χρόνια ζωής ανεξάρτητα από το επάγγελμα στο οποίο ασχολούνται! Οι εξελίξεις στη Δανία δείχνουν πού οδηγεί τα πράγματα για το λαό η φιλομονοπωλιακή πολιτική της ΕΕ, είτε τη διαχειρίζονται οι φιλελεύθεροι, είτε οι σοσιαλδημοκράτες. Μόνο αν φύγει από τη μέση η εξουσία του κεφαλαίου θα δουν άσπρη μέρα οι εργαζόμενοι.