Τη μεγάλη συμμετοχή των γονιών συγκέντρωσε η σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, όπου συζητήθηκαν κυρίως ζητήματα που αφορούν το παιδί και τις εξελίξεις που επηρεάζουν το ίδιο και την οικογένειά του.

Στην εισήγησή του ο Στάθης Μπακλέζος, παιδοψυχίατρος, επισήμανε πως «όταν γεννιέται ένα παιδί δε σημαίνει πως είμαστε έτοιμοι ως γονείς να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις που δημιουργούνται. Θα πρέπει να μάθουμε να είμαστε γονείς και αυτό είναι πολύ βασικό για τη σχέση γονιών και παιδιών.

Σήμερα ζούμε μια κοινωνική πραγματικότητα όπου κυριαρχεί η οικονομική κρίση. Η κρίση επιφέρει αλλαγές που σε πολλές περιπτώσεις είναι πολύ βαθιές και πολύ γρήγορες. Μάλιστα, αν κάποιος από τους γονείς μείνει άνεργος αυτό θα επιφέρει σοβαρές αλλαγές στη ζωή της οικογένειας. Σε αυτή την περίπτωση είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει κατανόηση, αλληλεγγύη τόσο κοινωνική όσο και ταξική, κάτι που θα απαλύνει σε ένα βαθμό τα προβλήματα που θα προκύψουν».

Η Θεοδώρα Δριμάλα, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ και του ΔΣ της ΔΟΕ, ανέφερε πως «η Παιδεία δεν είναι υπόθεση μόνο των εκπαιδευτικών, ούτε μόνο των γονιών. Είναι υπόθεση όλου του λαού και πρωτίστως του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Το τι μαθαίνουν τα παιδιά μας αφορά κάθε γονιό κι εργαζόμενο. Στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος δεν μπορούν να ικανοποιηθούν σύγχρονες ανάγκες, άρα και οι μορφωτικές ανάγκες του λαού μας. Αν θέλουμε πραγματικά την ικανοποίηση των σύγχρονων μορφωτικών, οικονομικών, ασφαλιστικών, εργασιακών αναγκών των εργαζομένων και αν θέλουμε ένα σχολείο που να μορφώνει ολόπλευρα τους ανθρώπους και να τους δίνει προοπτική, πρέπει να παλέψουμε για αυτή τη ρήξη και ανατροπή, τις ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας, της κοινωνίας, άρα και του σχολείου».

Η Κανέλλα Γεωργοπούλου, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γονέων Αθήνας, εστίασε στο πώς οι γονείς πρέπει να προσεγγίζουν το θέμα της φτώχειας, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Οι φτωχοί στη χώρα μας δεν είναι πια μια μικρή ομάδα ανθρώπων κάποιων περιθωριακών στοιχείων όπως πιστεύαμε ίσως παλιά. Σήμερα, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, το ποσοστό που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας έφτασε το 40%. Είναι η νέα πραγματικότητα της ελληνικής λαϊκής οικογένειας, μέσα στην οποία μεγαλώνουν 450.000 παιδιά και έφηβοι. Το 23,3% των παιδιών ηλικίας μέχρι 17 ετών ζουν στη φτώχεια, στο περιθώριο της κοινωνίας. Και το 6,8% του συνολικού παιδικού πληθυσμού στην Ελλάδα επιβιώνουν σε ακραία φτώχεια.

Είναι κρίσιμο πράγμα τα παιδιά μας να μεγαλώνουν σε μια μεγάλη αγκαλιά συναγωνιστών που θα νοιάζονται με τον ίδιο τρόπο για τα δικά τους, αλλά και για τα άλλα παιδιά. Να μάθουν πως είναι κομμάτι μια λαμπρής ιστορίας και να την μάθουν όπως δεν τους την λένε τα σχολικά βιβλία».

Ακολούθησε πλήθος ερωτήσεων από τους παρευρισκόμενους γονείς σε θέματα που αφορούν πώς μπορεί να πείσει ένας γονιός το παιδί να διαβάζει, πώς πρέπει να χειρίζονται οι γονείς στους συλλόγους ζητήματα που έχουν σχέση με την οικονομική ενίσχυση του σχολείου για να πληρωθεί π.χ. το πετρέλαιο ή η καθαρίστρια κ.ά.