Στη λογική του «κοινωνικού εταιρισμού» κινήθηκαν οι χτεσινές εργασίες του 1ου Πανελλήνιου Συνεδρίου για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία (ΥΑΕ) με θέμα «Η πρόληψη συμφέρει όλους», που διοργάνωσε το Ελληνικό Ινστιτούτο ΥΑΕ (ΕΛΙΝΥΑΕ). Το συνέδριο έγινε με την υποστήριξη των υπουργείων Εργασίας, Παιδείας, Υγείας, του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών και της ΓΣΕΕ, και με χορηγούς μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, όπως ΑΓΕΤ Ηρακλής, «Coca Cola», «Ελληνικά Πετρέλαια», «Ιnteramerican», ΤΙΤΑΝ, «Τσιμέντα Χάλυψ», «S&B Βιομηχανικά Ορυκτά», ΔΕΗ, ΟΛΠ κ.ά.

Οι τοποθετήσεις διαπνέονταν από την αντίληψη ότι ο εργαζόμενος αποτελεί κόστος. Στη λογική αυτή, ο πρόεδρος του ΕΛΙΝΥΑΕ, Γ. Δραπανιώτης, είπε ότι «το κόστος της πρόληψης είναι μικρότερο από το κόστος του εργατικού ατυχήματος ή της επαγγελματικής ασθένειας», ότι η πρόληψη ανεβάζει την παραγωγικότητα της εργασίας, συμβάλλει στην ανταγωνιστικότητα της επιχείρησης, οπότε οι πόροι για την πρόληψη «πρέπει να θεωρούνται παραγωγικές επενδύσεις». Ο υφυπουργός Εργασίας Β. Κεγκέρογλου σημείωσε πως η «απουσία από τη δουλειά λόγω ατυχήματος ή μια μόνιμη αναπηρία έχουν επιπτώσεις στην υπόλοιπη κοινωνία και σε οικονομικό επίπεδο» και ο Στ. Ανέστης, αναπληρωτής γραμματέας της ΓΣΕΕ, τόνισε σχετικά με τα ΒΑΕ πως «δεν θα πρέπει να υπάρχουν επιδόματα αλλά ίδιες συνθήκες ΥΑΕ με την Ευρώπη».

Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν, στην ΕΕ των 27 κάθε χρόνο σκοτώνονται κατά μέσο όρο 5.500 εργαζόμενοι σε χώρους δουλειάς, 6,9 εκατ. είχαν ένα εργατικό ατύχημα τους τελευταίους 12 μήνες και 23 εκατ. απέκτησαν κάποια επαγγελματική ασθένεια, στην πλειοψηφία τους μυοσκελετική. Τα στοιχεία παρουσιάστηκαν ως «παρακώλυση της οικονομικής ανάπτυξης», λέγοντας πως το κόστος ενός ατυχήματος ή της κακής υγείας λόγω των συνθηκών εργασίας απορροφά το 2,6% - 3,8% του ΑΕΠ.

Οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις επιφέρουν και νέους τύπους επαγγελματικών ασθενειών. Οπως αναφέρθηκε, 40 εκατ. εργαζόμενοι στην ΕΕ πάσχουν από εργασιακό άγχος. Οι ψυχοκοινωνικοί κίνδυνοι εμφανίζονται ολοένα πιο έντονοι στους ανέργους, οι οποίοι παρουσιάζουν συμπτώματα κατάθλιψης και μετατραυματικού στρες, καρδιαγγειακά νοσήματα και έλκος. Κυριότερες αιτίες εμφάνισης επαγγελματικού στρες είναι το εργασιακό περιβάλλον, που γίνεται ιδιαίτερα ανταγωνιστικό, η ανασφάλεια, ο φόρτος και ο ρυθμός εργασίας, η αλληλεπίδραση της επαγγελματικής ζωής με την προσωπική.

Η Ασφάλεια και η Υγεία στους χώρους δουλειάς δεν μπορεί να εξασφαλιστεί στα πλαίσια της καπιταλιστικής οικονομίας, όπου κίνητρο και σκοπός της παραγωγής είναι το κέρδος. Ακόμη κι όταν μια επιχείρηση εξασφαλίζει κάποια στοιχειώδη μέτρα, επειδή αυτό βοηθάει στη φήμη της και στην παραγωγικότητα της εργασίας, αυτά πάντα θα ισχύουν στο πλαίσιο του ανταγωνισμού και της κερδοφορίας. Η εντατικοποίηση της εργασίας, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, η δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα, δηλαδή οι βασικές αιτίες που στοιχίζουν τη ζωή και επιβαρύνουν την υγεία των εργαζομένων, δεν μπορούν να εξαλειφθούν στο καπιταλιστικό σύστημα.

Στον αντίποδα βρίσκονται τα αιτήματα του ταξικού εργατικού κινήματος, όπως: Κατάργηση των ΕΞΥΠΠ και δημιουργία αποκλειστικά κρατικού σώματος Τεχνικών Ασφάλειας και Γιατρών Εργασίας, νοσηλευτών κ.ά., ενταγμένου στο ενιαίο, αποκλειστικά δημόσιο, δωρεάν Σύστημα Υγείας. Κατοχύρωση της εργοδοτικής εισφοράς για την ασφαλιστική κάλυψη του επαγγελματικού κινδύνου. Ουσιαστική διεύρυνση του θεσμού των ΒΑΕ, σύμφωνα με τα σύγχρονα δεδομένα κ.ά. Αιτήματα που εντάσσονται στην πάλη για τη μόνη προοπτική που διασφαλίζει τη ζωή και την υγεία των εργαζομένων: Να επιβάλουν άλλο δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνική ιδιοκτησία στα βασικά μέσα παραγωγής, ώστε να υποταχθεί η παραγωγική διαδικασία στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.