Το ρόλο του ΝΑΤΟ ως παγκόσμιου χωροφύλακα, που θα επεμβαίνει προληπτικά και κατασταλτικά όπου και όποτε το απαιτούν τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών, θα επισφραγίσει η νέα στρατηγική του ιμπεριαλιστικού οργανισμού που αναμένεται να εγκριθεί στη σύνοδο κορυφής στις 19 και 20 Νοέμβρη στη Λισαβόνα.

Ο ΓΓ του ΝΑΤΟ Αντερς Φογκ Ράσμουσεν, σε χθεσινές δηλώσεις του τόνισε χαρακτηριστικά ότι «ήρθε η στιγμή για ένα ΝΑΤΟ 3». Δείχνοντας το λόγο ίδρυσης του ΝΑΤΟ, σαν στρατιωτικός συνασπισμός των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ενάντια στην τότε ΕΣΣΔ, είπε ότι το «ΝΑΤΟ 1» ήταν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ενώ το «ΝΑΤΟ 2» ακολούθησε την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, χαρακτηρίστηκε από τις επεμβάσεις στα Βαλκάνια και στο Αφγανιστάν και τη σύνδεση με νέους εταίρους.

Ο επικεφαλής του ΝΑΤΟ παρουσίασε τη νέα «στρατηγική αντίληψη», της οποίας συνέταξε το σχέδιο, βάσει έκθεσης εμπειρογνωμόνων, με επικεφαλής το γεράκι των ΗΠΑ Μ. Ολπμπράιτ. Η πρώτη από τις τρεις προκλήσεις που αντιμετωπίζει το ΝΑΤΟ, σύμφωνα με τον Ράσμουσεν, είναι αυτή του «εκσυγχρονισμού» του στρατιωτικού μηχανισμού του, περιλαμβανομένης της «αποτρεπτικής» ικανότητάς του, καθώς και η προετοιμασία του για να αντιμετωπίσει τις «νέες απειλές» (τρομοκρατία, χρήση πυραύλων, κυβερνοπόλεμος, ενεργειακή ανασφάλεια).

Δεύτερη απαίτηση, «να είναι ικανό να διαχειριστεί τις κρίσεις του 21ου αιώνα», αντλώντας από τα «διδάγματα που πήραμε με υψηλό τίμημα από το Αφγανιστάν». Κατά τον ίδιο, ένα από αυτά τα διδάγματα είναι ότι θα πρέπει, στη διάρκεια μιας επέμβασης τέτοιου τύπου, «να ξεκινάει από την πρώτη στιγμή η εκπαίδευση» εθνικών δυνάμεων ασφαλείας, δηλαδή δωσίλογων στρατών, ικανών να πάρουν τη σκυτάλη και να βγάζουν τη λάντζα για τους ιμπεριαλιστές.

Τρίτη απαίτηση είναι αυτή της εμβάθυνσης των υφιστάμενων συμπράξεων με χώρες της περιοχής Ασίας - Ειρηνικού όπως η Αυστραλία ή η Νότια Κορέα, με τις μεσογειακές χώρες όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος, με τέσσερις χώρες του Κόλπου ή ακόμη με τη Ρωσία, γεγονός που αναπόφευκτα θα επιφέρει νέες τριβές και εντάσεις εντός και εκτός της λυκοσυμμαχίας.

Εκανε επίσης λόγο για τη δημιουργία δομών επίσημων πολιτικών και στρατιωτικών διαβουλεύσεων με «την Κίνα, την Ινδία και άλλες μεγάλες χώρες», οι οποίες (δομές) δεν υφίστανται σήμερα. Ο Ράσμουσεν επανέλαβε έτσι την περιγραφή του για το ΝΑΤΟ του μέλλοντος, ως «κεντρικής πλατφόρμας» των παγκόσμιων διαβουλεύσεων για την ασφάλεια και συμπλήρωσε με νόημα ότι προϋπόθεση γι' αυτό είναι οι Ευρωπαίοι να μην περικόψουν «υπερβολικά» τους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς.