Κυριακή 3 Οχτώβρη 2010 - 2η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 16
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΜΕΓΑΛΟΕΡΓΟΔΟΤΕΣ
Στήνουν στο απόσπασμα μισθούς και συμβάσεις

Αξονας της πάλης των εργαζομένων πρέπει να είναι η ικανοποίηση των δικών τους αναγκών και όχι οι «αντοχές» των πολυεθνικών
Αξονας της πάλης των εργαζομένων πρέπει να είναι η ικανοποίηση των δικών τους αναγκών και όχι οι «αντοχές» των πολυεθνικών
Τη μείωση των μισθών και συνολικά την υπονόμευση των Συλλογικών Συμβάσεων στον ιδιωτικό τομέα δρομολογεί η κυβέρνηση, κλιμακώνοντας την επίθεσή της σε βάρος της εργατικής τάξης. Οταν την περασμένη άνοιξη η κυβέρνηση έκοβε τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, πούλαγε «προστασία» στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, για τους οποίους - όπως έλεγε - διασφάλιζε δήθεν το εισόδημά τους, απέναντι στις αξιώσεις της τρόικας. Πέντε μήνες μετά, βγάζει από το συρτάρι τα σχέδιά της, τα οποία κρίνει ότι δεν παίρνουν αναβολή.

Ετσι ήδη είναι στα σκαριά η υπουργική απόφαση από το υπουργείο Εργασίας, με την οποία στο όνομα της διαφύλαξης των θέσεων εργασίας, με πρόσχημα την οικονομική κρίση, η μεγαλοεργοδοσία θα μπορεί να μειώνει τους μισθούς και τα μεροκάματα, να μην εφαρμόζει τις Συμβάσεις Εργασίας και ειδικά τις κλαδικές. Εφαρμόζεται, δηλαδή, η πρόβλεψη που είχε συνομολογήσει στο «επικαιροποιημένο μνημόνιο», με την οποία «η κυβέρνηση πρέπει να διασφαλίσει ότι οι συμβάσεις σε επίπεδο επιχείρησης υπερισχύουν των κλαδικών συμβάσεων που με τη σειρά τους υπερισχύουν έναντι των συμβάσεων σε επίπεδο επαγγελματικών ενώσεων...». Με τον τρόπο αυτό, λειτουργώντας ως εντολοδόχος της εργοδοσίας, αφαιρεί και την ελάχιστη κάλυψη που έδιναν οι συμβάσεις στους εργατικούς μισθούς, εξασφαλίζει νέες δυνατότητες στις επιδιώξεις της για κερδοφορία.

Για το καλό των εργαζομένων...

Βέβαια, σε μια προσπάθεια να χρυσώσει το χάπι, η υπουργός Εργασίας, Λούκα Κατσέλη, εμφανίζεται να υποστηρίζει ότι η μείωση των μισθών και η κατάργηση επί της ουσίας των κλαδικών συμβάσεων δε θα έχει γενική εφαρμογή, ότι θα γίνει σε «τοπικό επίπεδο» ή σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις και γι' αυτό η υπουργική απόφαση θα βάζει «κριτήρια»..! Πρόκειται για άλλον έναν ελιγμό για να περάσει η διάταξη. Διότι κυβέρνηση και εργοδότες γνωρίζουν πολύ καλά ότι «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός». Αρκεί να ξηλωθεί το πουλόβερ και έπειτα... όλα θα πάρουν το δρόμο τους. Πολύ περισσότερο που η απόφαση δε θα περιοριστεί στο ζήτημα των συμβάσεων.

Στην ίδια κατεύθυνση και με βάση το «επικαιροποιημένο μνημόνιο» προωθούν:

  • Την παραπέρα μείωση των υπερωριακών αποδοχών πλέον αυτής που επιβλήθηκε με το νόμο 3863/2010.
  • Την ενίσχυση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας και άρα την υπονόμευση του 8ωρου και 7ωρου.
  • Την κατάργηση της διάταξης που προβλέπει την επέκταση μιας συλλογικής σύμβασης και στους εργαζόμενους των επιχειρήσεων που οι ιδιοκτήτες τους δεν εκπροσωπούνται στη διαπραγμάτευση.
  • Την επέκταση της δοκιμαστικής περιόδου για τους νεοπροσλαμβανόμενους από τους 2 στους 12 μήνες.
  • Τη διευκόλυνση των επιχειρήσεων για μεγαλύτερη χρήση συμβάσεων προσωρινής και μερικής απασχόλησης.

Η απαρίθμηση των διατάξεων που θα περιέχει η υπουργική απόφαση, σύμφωνα και με τις προβλέψεις του «επικαιροποιημένου μνημονίου», καταρρίπτει τον ισχυρισμό της υπουργού ότι αυτό το κάνει η κυβέρνηση για να περισωθούν θέσεις εργασίας, να μην κλείσουν μικρομεσαίες επιχειρήσεις (τους οποίους μικρομεσαίους - ειρήσθω εν παρόδω - με την περαίωση και όχι μόνο θάβει στο λάκκο του ανταγωνισμού). Οτι δηλαδή θα έχει μεμονωμένο χαρακτήρα. Μήπως η παραπέρα μείωση της υπερωριακής απασχόλησης ή η επέκταση της δοκιμαστικής περιόδου δε βοηθάει και τις επιχειρήσεις που δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα; Προκύπτει, λοιπόν, ότι τα νέα μέτρα που παίρνονται, αφορούν σε όλες τις επιχειρήσεις και όλους τους εργαζόμενους, έρχονται να μειώσουν συνολικά την τιμή της εργατικής δύναμης, να αυξήσουν συνολικά την κερδοφορία του κεφαλαίου. Μάλιστα, θα δημιουργήσουν συνθήκες σκληρού ανταγωνισμού σε βάρος των «μικρών» επιχειρήσεων ή περιοχών, εκ μέρους των ισχυρών και μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, ακόμα χειρότερες. Τα φθηνά εργατικά χέρια θα δώσουν αέρα στα πανιά στους ισχυρούς ομίλους, οι οποίοι όντας ακόμα πιο ισχυροί θα σαρώσουν και τα εργατικά δικαιώματα και τους «μικρούς» που στέκονται μέχρι τώρα στο δρόμο τους. `Η μήπως η απαγόρευση αυξήσεων σε όλους τους εργαζόμενους πάνω απ' αυτά που προβλέπει η Εθνική Σύμβαση, η οποία επιβλήθηκε με σχετική τροπολογία, έγινε για να περισωθούν οι θέσεις εργασίας ή να ενισχυθούν μεμονωμένες μικρές επιχειρήσεις; Η υπονόμευση της διαιτησίας (ΟΜΕΔ) είναι και αυτή για την προστασία των εργαζομένων; Η απάντηση είναι προφανής.

Καθολική επίθεση

Πρόκειται για καθολική επίθεση με σχέδιο και συνέχεια.

Εξάλλου, τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν στις αντεργατικές διατάξεις που ψήφισε η κυβέρνηση μόλις τον περασμένο Ιούλη με το νόμο 3863 και με τις οποίες για το κεφάλαιο εξασφαλίστηκε:

  • Η μείωση της αμοιβής των νέων εργαζομένων στο 70% του κατώτερου μισθού μέσω της «μαθητείας».
  • Η μείωση της αμοιβής των νεοπροσλαμβανόμενων κάτω των 25 ετών στο 84% του κατώτερου μεροκάματου και μισθού.
  • Η μείωση κατά 20% των αμοιβών υπερωρίας και υπερεργασίας.
  • Η μείωση της αποζημίωσης των εργαζομένων λόγω απόλυσης κατά 50%.
  • Αύξηση του ποσοστού και του αριθμού των απολύσεων.

Επιπλέον, με την τριετή Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση που υπέγραψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ πάγωσαν οι κατώτεροι μισθοί και τα μεροκάματα για ολόκληρο το 2010 ενώ για το 2011 και το 2012 οι αυξήσεις δεν αντιστοιχούν ούτε στο 1/3 του επίσημου πληθωρισμού. Και όλα αυτά δεν έγιναν για να προστατευτούν οι θέσεις εργασίας, όπως διατείνεται η κυβέρνηση, αλλά μόνο η κερδοφορία των επιχειρήσεων. Εχουν γενική ισχύ για όλες τις επιχειρήσεις και όχι γι' αυτές μόνο που αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα. Οπως ακριβώς γενική ισχύ υπέρ του κεφαλαίου θα έχουν και τα νέα μέτρα.

Οι ιμάντες της αντεργατικής πολιτικής

Οπως ήταν αναμενόμενο, στη νέα επιδρομή η ΓΣΕΕ έτρεξε να βάλει και πάλι πλάτη. Ο Γ. Παναγόπουλος αφού μίλησε για «απαράδεκτη» διάταξη στη συνέχεια έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, διευκρινίζοντας ότι δεν είναι όμως αντίθετος αυτό να «αντιμετωπίζεται κατά επιχείρηση, περίπτωση προς περίπτωση... Αυτό να καθορίζεται με γνώμονα το τι πρόβλημα έχει η κάθε συγκεκριμένη επιχείρηση. Αν προκύπτει πρόβλημα κλεισίματος μιας επιχείρησης μπορούμε να δούμε πώς θα σώσουμε την επιχείρηση και τις θέσεις εργασίας». Είναι ο ίδιος που έλεγε ότι προκειμένου να μη γίνουν απολύσεις θα υπέγραφε σύμβαση χωρίς αυξήσεις. Απολύσεις συνέχισαν να γίνονται αλλά η ΓΣΕΕ δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να υπογράψει όχι μόνο πάγωμα αλλά και μείωση των κατώτερων μισθών. Τώρα οι της ΓΣΕΕ πάλι τάσσονται υπέρ της μείωσης των μισθών και για να παραπλανήσουν τους εργαζόμενους κόπτονται για τις επιχειρήσεις που κινδυνεύουν και για τους εργάτες που θα χάσουν τη δουλειά τους. Επαναλαμβάνουν και αναπαράγουν ατόφια τα επιχειρήματα της κυβέρνησης και τους εκβιασμούς της μεγαλοεργοδοσίας.

Στρατηγική επιδίωξη

Γίνεται φανερό ότι κυβέρνηση, επιχειρηματικοί όμιλοι, κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός σε κοινό μέτωπο δημιουργούν ένα ισχυρό πλέγμα αντεργατικών διατάξεων ξεθεμελιώνοντας και τις τελευταίες κατακτήσεις των εργαζομένων. Επιτίθενται στον πυρήνα των εργατικών δικαιωμάτων, στους μισθούς και στα μεροκάματα, βάλλουν ευθέως κατά των Συλλογικών Συμβάσεων. Η επίθεση αυτή δε σηματοδοτεί μόνο μια τεράστια οπισθοδρόμηση. Ταυτόχρονα υποθηκεύει το μέλλον της εργατικής τάξης. Δεν είναι προσωρινή, ούτε μπόρα που θα περάσει. Αν τα μέτρα επιβληθούν οι εργαζόμενοι θα μετρούν απώλειες πολλά χρόνια μπροστά. Και όχι μόνο στο εργατικό εισόδημα. Γιατί η υπονόμευση των Συλλογικών Συμβάσεων χτυπά στην καρδιά την εργατική τάξη και την οργάνωσή της, διαρρηγνύει ένα από τα ισχυρά ενοποιητικά της στοιχεία. Απομονώνει τους εργάτες κατά επιχείρηση και, ακόμα χειρότερα, σε ατομική βάση. Διαιρεί και χωρίζει μετατρέποντας τον εργάτη σε μονάδα. Και απ' αυτή την άποψη η κυβέρνηση ανέλαβε να φέρει σε πέρας μια από τις στρατηγικές επιδιώξεις του κεφαλαίου.


Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ