Είναι κατανοητός πλέον σ' όλα τα επίπεδα ο στόχος της εκπαιδευτικής κυβερνητικής πολιτικής, όπως φανεροί είναι και οι δίοδοι μέσα από τις οποίες θα κινηθούν τα διάφορα επιτελεία για να μπορέσουν να κάνουν προμετωπίδα τους την έννοια Κατάρτιση - Ειδίκευση. Αλλωστε πώς μπορούν να διαφοροποιηθούν όταν τα ίδια τα Ευρωπαϊκά Προγράμματα (ΕΠΕΑΕΚ 1 - ΕΠΕΑΕΚ 2)λειτουργώντας στην υπηρεσία του Κεφαλαίου, έρχονται με τη φιλοσοφία τους, στενά συνδεδεμένη με τις ανάγκες και τις επιταγές της αγοράς, να ολοκληρώσουν το έργο της αντιδραστικής αναδιάρθρωσης στο χώρο της δημόσιας Παιδείας;

Πώς μπορούν να κρύψουν ότι οι δράσεις παράδειγμα του ΕΠΕΑΕΚ 2, το οποίο έχει διάρκεια από το 2000 μέχρι το 2006, συνδέονται με τις προτεραιότητες του «Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Απασχόληση», το συνολικό δηλαδή σχέδιο αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης σ' όλα τα επίπεδα, για την προώθηση των αναδιαρθρώσεων που εξυπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο στη χώρα μας (συγκεκριμένα στις εργασιακές σχέσεις με την πλήρη καθιέρωση της μερικής απασχόλησης, της διευθέτησης του συνολικού εργάσιμου χρόνου κλπ.);

Αντί όμως γι αυτό οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες στο χώρο της Παιδείας και όχι μόνο, αναλώνουν την όποια «αγωνιστική τους διάθεση» σε μια εκσυγχρονισμένη επικοινωνιακή πολιτική, που καλλιεργεί την απραξία.

Και δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει σε αυτό το συμπέρασμα όταν οι θεωρητικές αναλύσεις για αγώνα εκτονώνονται σε μια 24ωρη απεργία΄, χωρίς προοπτική συνέχειας και κλιμάκωσης. Χωρίς τις απαραίτητες και βασικές τουλάχιστον ενδείξεις απόπειρας προσπάθειας για συντονισμό και συνεργασία με άλλους φορείς, συνδικάτα και σωματεία που βρίσκονται αυτή την περίοδο σε αγωνιστική έξαρση.

Οι ευθύνες που επωμίζεται ο καθένας αυτή ειδικά την περίοδο των πιο άγριων και αντεργατικών σχεδιασμών, της πιο βάρβαρης επίθεσης στο Δημόσιο Τομέα, την ανάθεση του νεοφιλελεύθερου εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης στους ιδιώτες και τις πολυεθνικές, τη σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα, με τα συστήματα μέτρησης απόδοσης υπηρεσιών των υπαλλήλων με βάση την «αποτελεσματικότητα» που προωθούνται μέσα από το Πρόγραμμα «ΠΟΛΙΤΕΙΑ», είναι τεράστιες.

Εχουμε καθήκον να διαδηλώσουμε όλοι αγωνιστικά και μαζικά στις 19 του Δεκέμβρη ενάντια στον Κρατικό Προϋπολογισμό, αποκαλύπτοντας τον αντιλαϊκό χαρακτήρα του.

Ο αγώνας συνεχίζεται.