Νέα φιλομονοπωλιακά μέτρα και ισχυρή παρέμβαση του κράτους, προκειμένου να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, περιλαμβάνει το «μείγμα» της πολιτικής που η ΝΔ προβάλλει ως εναλλακτική δήθεν λύση στην εφαρμοζόμενη πολιτική.

Ηδη, ο Α. Σαμαράς έχει ξεκινήσει μια προπαγανδιστική καμπάνια υπέρ της «αποενοχοποίησης» - όπως λέει - και απελευθέρωσης της επιχειρηματικότητας, της άρσης κάθε «εμπόδιου» και την παροχή πάσης φύσεως «κινήτρων», ώστε να διασφαλιστεί η «ανταγωνιστικότητα παντού» και η κερδοφορία του κεφαλαίου.

Στα «εμπόδια» που πρέπει να αρθούν για χάρη της ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας, η ηγεσία της ΝΔ, όπως και το ΠΑΣΟΚ, περιλαμβάνει πρώτα και κύρια τα εναπομείναντα δικαιώματα των εργαζομένων.

Γι' αυτό και τη βδομάδα που πέρασε, η Ρηγίλλης διαμήνυσε ότι στηρίζει αναφανδόν τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, ενώ έχει ήδη συναινέσει και στην ξεθεμελίωση της Κοινωνικής Ασφάλισης.

«Λέμε ναι σε περισσότερη ευελιξία στην αγορά εργασίας - άλλωστε αποτελεί κατεύθυνση πολιτικής και από την ΕΕ, η περίφημη έννοια της flexicurity», δήλωσε ευθέως ο εκπρόσωπος του κόμματος Π. Παναγιωτόπουλος, όταν κλήθηκε να σχολιάσει την προωθούμενη επέκταση της ελαστικής απασχόλησης, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, τη μείωση του κατώτατου μισθού, την απελευθέρωση των απολύσεων, τη δραστική μείωση των αποζημιώσεων, που προβλέπονται στο μνημόνιο που υπόγραψε η κυβέρνηση με την τρόικα (ΔΝΤ - ΕΕ - ΕΚΤ).

«Εμπόδιο», επίσης, θεωρούνται και οι απεργίες και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων, με τις οποίες η πλουτοκρατία, αξιοποιώντας την κρίση, θέλει να ξεμπερδεύει. Η ΝΔ έχει αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν την κατεύθυνση.

Σταθερά καταδικάζει κάθε απεργιακή κινητοποίηση, συμμετέχει ενεργά στην εκστρατεία κατασυκοφάντησης των αγώνων του ταξικού κινήματος και του ΠΑΜΕ και πλειοδοτεί στη λήψη μέτρων καταστολής των λαϊκών αγώνων.

Ασκώντας ιδεολογική τρομοκρατία, τα στελέχη της ΝΔ συκοφαντούν τους αγώνες ότι «αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας διεθνώς» και «πλήττουν καίρια την ελληνική οικονομία». Ταυτόχρονα, χωρίς κανένα δισταγμό, καλούν διαρκώς την κυβέρνηση «να αναλάβει τις ευθύνες της», προσφέροντας έτσι πλήρη πολιτική κάλυψη σε χρήση αστυνομικής βίας.

Γενικότερα, το πολυδιαφημισμένο «νέο μείγμα» που επαγγέλλεται ο Α. Σαμαράς περιλαμβάνει σκουριασμένα και χρεοκοπημένα ιδεολογήματα, αποτυχημένες συνταγές διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, τα οποία μάλιστα θέλει να λανσάρει ως κάτι το «καινούργιο».

Οι νέες ιδέες, που η ΝΔ πρέπει κατά τον Α. Σαμαρά μαχητικά να υπερασπίζεται δεν είναι παρά οι «αιώνιες» αξίες του καπιταλισμού, η ανταγωνιστικότητα και η επιχειρηματικότητα. Αυτή είναι βέβαια και η ουσία της ιδεολογίας του «κοινωνικού φιλελευθερισμού», οι ιδέες του οποίου «ενυπάρχουν αυτονόητες και αυτοφυείς (!) μέσα στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία», σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΝΔ.

Στον ορισμό του «κοινωνικού φιλελευθερισμού» που έδωσε ο ίδιος στην ιδεολογική συνδιάσκεψη της ΝΔ την περασμένη Κυριακή, κυρίαρχη είναι η ερμηνεία του δεύτερου όρου, αφού, όπως είπε, «έχει στόχο την απελευθέρωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, την αποενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας, την αλλαγή παραγωγικού μοντέλου και την υπέρβαση του παρασιτισμού».

Οπως είναι φυσικό, τον παρασιτισμό η ΝΔ δεν τον βλέπει στο κεφάλαιο που καρπώνεται τεράστιο πλούτο χωρίς να γυρνάει ούτε ένα γρανάζι στην παραγωγή, αλλά στα δικαιώματα των εργαζομένων, τα οποία προσπαθεί να τα συκοφαντήσει και να τα ταυτίσει με άθλιες πλευρές του αστικού συστήματος που σκόπιμα εξέθρεψαν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού.

Επικαλούμενος την (ανύπαρκτη) κοινωνική διάσταση του φιλελευθερισμού, μιας δηλαδή από τις μορφές διαχείρισης του καπιταλισμού, ο πρόεδρος της ΝΔ προσπάθησε να πείσει ότι η πολιτική του διαφέρει από τον «εφιάλτη» του «σοσιαλιστικού νεοφιλελευθερισμού», που κατά τον ίδιο πάντα, εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Ταυτόχρονα, η ΝΔ ισχυρίζεται ότι είναι «κόμμα λαϊκό, όχι ταξικό», για να θολώσει τα νερά και να δημιουργήσει την αίσθηση ότι δεν υπερασπίζεται τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, αλλά γενικά και αόριστα του λαού, παρουσιάζοντάς τα σαν κοινά.

Τα όσα όμως είπε την ίδια μέρα ο πρόεδρος της ΝΔ δείχνουν καθαρά ότι η ΝΔ ήταν και παραμένει ένα κατεξοχήν κόμμα της αστικής τάξης. Γι' αυτό ο Α. Σαμαράς υπεραμύνθηκε, για παράδειγμα, της στήριξης των τραπεζών με το πακέτο των 28 δισ. ευρώ, ζήτησε να δοθούν χρήματα στους μεγαλοεργολάβους και να επιστραφεί ο ΦΠΑ συνολικά στις επιχειρήσεις, άσκησε πίεση για την επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων και των ΣΔΙΤ, πλειοδότησε στην άρση του καμποτάζ αποδοκιμάζοντας τις «θολές λύσεις», κ.ο.κ. Στο ίδιο πνεύμα, ζήτησε περισσότερη ευελιξία στην αγορά εργασίας.

«Αν θέλουμε εμείς να μείνουμε όρθιοι και να κερδίσουμε την κοινωνία, πρέπει να δείξουμε ότι είμαστε διαφορετικοί, πολύ διαφορετικοί», υπογραμμίζει με έμφαση σε κάθε ευκαιρία στα στελέχη της ΝΔ ο Α. Σαμαρά. Το μόνο που καταφέρνει, είναι να αποδεικνύει καθημερινά ότι είναι σταθερός πυλώνας της πλουτοκρατίας και του αστικού πολιτικού συστήματος, που μόνο μέσα από την ανατροπή του μπορεί να ελπίζει ο λαός ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες.