Κυριακή 13 Ιούνη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Για τα συμφέροντα του κεφαλαίου

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η μείωση στο μισό της αποζημίωσης των απολυμένων εργαζομένων, η απελευθέρωση των απολύσεων και η μείωση του κατώτατου μισθού που ετοιμάζεται να θεσμοθετήσει η κυβέρνηση βάσει του μνημονίου αποτελούν νομοθετήματα, που, σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο έχουν «γνώμονα την προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος και του εισοδήματος του Ελληνα πολίτη»! Το πώς «διασφαλίζεται» το εισόδημα του Ελληνα πολίτη, όταν του μειώνουν το μισθό στα 500 ευρώ και πετσοκόβουν ακόμα και την αποζημίωση του απολυμένου εργάτη, μόνο ένας που βλέπει την αλήθεια ανάποδα μπορεί να το καταλάβει και να το εξηγήσει...

Η ουσία όμως της προκλητικής προχτεσινής δήλωσης του Γ. Πεταλωτή επιβεβαιώνει, για πολλοστή φορά, τον ταξικό χαρακτήρα των μέτρων που προωθεί η κυβέρνηση. Το «δημόσιο συμφέρον», που επικαλούνται οι κυβερνώντες, για να εμφανίσουν σαν «αναγκαία» τα μέτρα δεν αφορά τους εργαζομένους και τα λαϊκά στρώματα της χώρας. Το «δημόσιο συμφέρον» για τους πολιτικούς εκπρόσωπους της αστικής τάξης είναι η διασφάλιση των συμφερόντων της τάξης τους. Οταν επικαλούνται το «εθνικό συμφέρον» το πράττουν μόνο για να παραπλανήσουν τα λαϊκά στρώματα, ώστε να αποδεχτούν αδιαμαρτύρητα τα βάρβαρα μέτρα στο όνομα της «διάσωσης της χώρας». Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι είναι ότι το δικό τους συμφέρον βρίσκεται απέναντι απ' αυτές τις «εθνικές επιταγές». Βρίσκεται σήμερα στο δρόμο του αγώνα, για να ανατραπούν αυτές οι πολιτικές και στην πορεία στην οικοδόμηση μιας λαϊκής εξουσίας που το «δημόσιο συμφέρον» θα είναι η προάσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Μονά - ζυγά δικά τους

Τη δοκιμασμένη συνταγή που χρησιμοποιεί γενικότερα ο καπιταλισμός για τη διαχείριση της κρίσης του, δηλαδή «κοινωνικοποιήστε τις ζημιές και ιδιωτικοποιήστε τα κέρδη», εφάρμοσε η κυβέρνηση για να «διαχειριστεί» το χρέος που άφησε πίσω της η ασφαλιστική εταιρεία «Ασπίς Πρόνοια». Ούτε λίγο ούτε πολύ φορτώνει στους ασφαλισμένους όλων (!) των ασφαλιστικών εταιρειών να πληρώσουν το «λογαριασμό» που άφησε ο καπιταλιστής -ιδιοκτήτης της ασφαλιστικής εταιρείας. Αυτό, όπως προβλέπεται σε νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών, θα γίνει μέσω της εισφοράς για τη χρηματοδότηση του Εγγυητικού Κεφαλαίου, η οποία φθάνει σε ποσοστό έως 1,5% επί της ετήσιας παραγωγής ασφαλίστρων. Η εισφορά αυτή θα καλύψει ένα μέρος της «τρύπας» των 610 εκατ. ευρώ που άφησε πίσω της η χρεοκοπημένη εταιρεία. Εάν υπολογιστεί ότι η ετήσια παραγωγή ασφαλίστρων στον κλάδο ζωής ανήλθε το 2009 στα 2,5 δισ. ευρώ, η επιβάρυνση μεταφράζεται σε 94 εκατ. ευρώ ετησίως, από τα οποία τα 47 θα επιβαρυνθούν οι ασφαλισμένοι και τα υπόλοιπα οι ασφαλιστικές εταιρείες, οι οποίες βέβαια πάλι στους ασφαλισμένους θα τα μετακυλίσουν... Το παραπάνω παράδειγμα, που μόνο μεμονωμένο δεν είναι, έρχεται να θέσει στον εργαζόμενο λαό με πιεστικό τρόπο το ίδιο δίλημμα: Θα τους αφήνουμε ανενόχλητους να συνεχίζουν το ατέλειωτο φαγοπότι στέλνοντάς μας το λογαριασμό ή θα σηκώσουμε ψηλά τη σημαία της ταξικής πάλης που θα γράφει «καιρός να τελειώνουμε με τα μονοπώλια και την εκμετάλλευση».

Ελπίζουν στις «διαβουλεύσεις»

Διαμαρτύρονται δήθεν οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Ταχυδρομικών για το σχέδιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να προχωρήσει στις ιδιωτικοποιήσεις όσων πρώην ΔΕΚΟ έχουν απομείνει, μεταξύ αυτών και των ΕΛΤΑ.

Η διαμαρτυρία τους είναι τόσο «έντονη» που αποφάσισαν να κάνουν 48ωρη απεργία ...σε περίπτωση που «αποτύχουν οι διαβουλεύσεις με το υπουργείο και τη διοίκηση» (δηλαδή δεν είναι και σίγουροι ότι υπάρχει πρόβλημα)! Την ίδια ώρα δε λένε κουβέντα για την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων στις άλλες πρώην ΔΕΚΟ, ούτε για την «απελευθέρωση» των αντίστοιχων αγορών και των ταχυδρομείων.

Τα παραπάνω δείχνουν ολοκάθαρα πόσο επικίνδυνες είναι οι δυνάμεις αυτές για το εργατικό κίνημα, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες σφοδρής αντεργατικής επίθεσης. Στόχος τους είναι να εγκλωβίζουν τους εργαζόμενους σε θέσεις και προτάσεις που δεν απειλούν το σύστημα, να διευκολύνουν την εφαρμογή των αντεργατικών πολιτικών.

Δε φθάνει η απλή καταδίκη τους. Είναι ανάγκη οι εργαζόμενοι να ξεμπερδέψουν οριστικά με αυτές τις δυνάμεις - σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο - και αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν αλλάξουν ριζικά πολιτική στάση και συμπεριφορά. Μόνο όταν ο αγώνας τους στόχο θα έχει την ανατροπή του καπιταλισμού.

«Μάθημα» στην εκμετάλλευση

Την ενδυνάμωση των τουριστικών σχέσεων Ελλάδας - Ρωσίας είχαν ως αντικείμενο οι επαφές στελεχών του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού στη Μόσχα, αυτές τις μέρες.

Για παράδειγμα, ο γγ του υπουργείου Γ. Πουσσαίος ανέφερε τις σημαντικές οικονομικές ενισχύσεις που μπορούν να εκμεταλλευτούν οι Ρώσοι επενδυτές που θα θελήσουν να συμμετάσχουν σε μια τουριστική επένδυση στην Ελλάδα.

Αλλο παράδειγμα ήταν η αναφορά του στη δυνατότητα να έρθουν Ρώσοι σπουδαστές τουριστικών επαγγελμάτων στην Ελλάδα, για πρακτική. Οι οποίοι, όπως είπε, μπορούν να αμείβονται για τη μάθησή τους ακόμη και με ...350 ευρώ!

Ισως τα 350 ευρώ να είναι κάτι στη Ρωσία.

Αλλά στην Ελλάδα δεν είναι τίποτα.

Τίποτα πέρα από μια ωραία «μπίζνα», όπου το κάθε αφεντικό λιώνει στη δουλειά νέα παιδιά για πενταροδεκάρες και εμφανίζεται να τους κάνει και χάρη, επειδή κάνουν το «μάθημά» τους. Ενα μάθημα στην εκμετάλλευση και στην αδικία αυτού του κόσμου, του καπιταλιστικού.

Παιδαγωγικό Ποίημα

Ο δρόμος προς τη ζωή

Το «Παιδαγωγικό Ποίημα» του Αντόν Σεμιόνοβιτς Μακάρενκο είναι ένα λογοτεχνικό έργο, που αναδεικνύει τη γιγάντια προσπάθεια που κατέβαλαν οι μπολσεβίκοι, προκειμένου να δημιουργήσουν και να διαπαιδαγωγήσουν το Σοβιετικό άνθρωπο. Τον άνθρωπο που κλήθηκε να θεμελιώσει και να αναπτύξει το πρώτο κοινωνικό σύστημα στην ανθρώπινη ιστορία στο οποίο καταργήθηκε η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ο Α. Σ. Μακάρενκο αποδεικνύει, μέσω της ιστορίας του Σταθμού όπου φιλοξενούνται παιδιά ορφανά και εγκαταλειμμένα, ότι οι συνθήκες διαμορφώνουν τον άνθρωπο. Το «Παιδαγωγικό Ποίημα» ανέδειξε τη διαπαιδαγώγηση του νέου ανθρώπου στις νέες συνθήκες που δημιουργήθηκαν με τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα, ακόμη και από τις πρώτες δεκαετίες της. Πρόκειται για λογοτεχνικό έργο σημαντικό εφόδιο, ώστε η σημερινή νέα γενιά να αποκτήσει και μέσω της παρουσίασης της τότε ζωής και καθημερινότητας των εργαζομένων μια συνολική αντίληψη για το πώς προχώρησε η σοσιαλιστική οικοδόμηση στην ΕΣΣΔ. Το «Παιδαγωγικό Ποίημα» έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και κατέκτησε τη διεθνή αναγνώριση. Εκτιμώντας την αξία του έργου αυτού, ο Λουί Αραγκόν έγραφε: «Το βιβλίο αυτό δεν έχει προηγούμενο. Είναι ένας νέος τύπος βιβλίου. Τίποτα δεν μπορεί να σκιάσει την ακτινοβολία του ή να φράξει το μέλλον του». Κυκλοφορεί σε δύο τόμους από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Μπενίνιο Ακίνο

Γρηγοριάδης Κώστας

Ως «μεσσίας» του λαού και της πολιτικής ζωής των Φιλιππίνων επιχείρησε να παρουσιαστεί ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος της χώρας (στις εκλογές στις 10 Μάη) Μπενίνιο Ακίνο ο ΙΙΙ, κατά την επίσημη τελετή ανάληψης των καθηκόντων του την περασμένη Πέμπτη. Χωρίς να επιδεικνύει καμία φειδώ στις υποσχέσεις του και χρησιμοποιώντας κατά κόρον την οικογενειακή του καταγωγή, της μητέρας του, Κορασόν Ακίνο - που είχε εμφανιστεί ως η «απάντηση» στη δικτατορία του Φερντινάντο Μάρκος - ο 58χρονος πολιτικός διακηρύσσει ότι θα πατάξει και αυτός τη διαφθορά, η οποία οργιάζει στη χώρα, θα λάβει φιλολαϊκά μέτρα και θα προχωρήσει σε κοινωνικές παροχές, ανακουφίζοντας το λαό από τη σκληρή λιτότητα που επιβλήθηκε με αφορμή την είσοδο της χώρας στο ΔΝΤ.

Ο Μπ. Ακίνο ανήκει στο Κόμμα των Φιλελευθέρων και είναι ένας ακόμα αμερικανοτραφής πολιτικός που κερδίζει τις εκλογές στις Φιλιππίνες, με την πλήρη στήριξη των ΗΠΑ, όπως φάνηκε και από τα συγχαρητήρια που έλαβε από τον Αμερικανό Πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα, που τον χαρακτήρισε ως «ενίσχυση της δημοκρατίας της χώρας». Στην πραγματικότητα, δεν αναμένεται να διαφοροποιηθεί ή να έρθει σε ρήξη με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, παρά τις αυταπάτες που έχει δημιουργήσει. Η μόνη προοπτική του εκμεταλλευόμενου λαού των Φιλιππίνων για αλλαγή είναι η ρήξη με τη στρατηγική του κεφαλαίου.


Α. Φ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ