Τα παλαιότερα κομμάτια πλέκονται με τα νεότερα σε μια έξοχη αναπαράσταση που δυσκολεύεται όμως να αποτυπώσει το σύνολο των αριστερών και δεξιών ομάδων που ευρίσκονται στο πεδίο όπως επίσης και τα ζητήματα για τα οποία πολέμησαν με τόσο πάθος. Ο Γκουπίλ - αναφέρεται στο δελτίο Τύπου - «δεν είναι ο γραφικός εραστής που άνθισε τον Μάη του '68 στη Γαλλία και σώπασε με την κατάπνιξη των απεργιών και διαδηλώσεων. Είναι ο ιδεολόγος του παρελθόντος και του μέλλοντος που χαρίζει στις γενιές του χτες και του αύριο την εικόνα μιας αιματηρής μαχητικότητας που στήθηκε απέναντι στο προδιαγεγραμμένο αδιέξοδο των συντηρητικών πεποιθήσεων της γαλλικής κυβέρνησης. Η εικόνα των εξεγερμένων στους δρόμους είναι ασπρόμαυρη, τονίζοντας την πολιτική αντίθεση των δύο άκρων, αντικομφορμιστική γιατί υπακούει στην ουτοπία, γλυκόπικρη, γιατί μπορεί το μήνυμα της αμφισβήτησης να είναι αισιόδοξο, η αλήθεια όμως της καθημερινής πάλης σημαδεύεται και από θάνατο».