Και σαν να μην έφτανε η καθημερινή βραδινή δόση της ομώνυμης τηλεοπτικής σειράς, έρχεται καπάκι η αναβάθμισή της μέσα από ένα κινηματογραφημένο συνονθύλευμα κινούμενων εικόνων, που συνιστούν αντιδραστικό μείγμα φτηνού, εκχυδαϊσμένου ψευτοφεμινισμού, πιασάρικων, ανυπόστατων, ουσιαστικά, θεμάτων με άλλοθι σοβαροφάνειας την, επί το λαϊκότερον, κρίση των 40. Μείγμα αλλοπρόσαλλο, ετερόκλητο, αλλά ποιον ενδιαφέρει; Ξεπεσμένοι καλλιτέχνες της σόου μπιζ εμφανίζονται ξαφνικά, ως από μηχανής θεοί και με τον ίδιο τρόπο εξαφανίζονται. Νομάδες Βεδουίνων, καμήλες, παζάρια, η σαμπάνια ρέει ποτάμι, η έρημος φαντασμαγορική. Και η προσφώνηση kid, που παραπέμπει στον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και την Λορίν Μπακόλ. Βαγγελίστρα μου !