Πάμε καλά. Μπορούμε - επιβάλλεται - να πάμε καλύτερα.

Ομόθυμη η εκτίμηση και η κατεύθυνση. Ομόφωνες οι αποφάσεις που εγκρίθηκαν και πήραν ήδη το δρόμο για την υλοποίησή τους.

Οι κομμουνιστές της Οργάνωσης, που παίζει - τόσο ιστορικά όσο και εκ της κοινωνικο-οικονομικής πραγματικότητας του χώρου που καλύπτει - έναν ξεχωριστό ρόλο στο επαναστατικό κίνημα της χώρας μας, είναι λιτοί στις διατυπώσεις που περιέχονται στην πολιτική απόφαση της συνδιάσκεψής τους.

Το ίδιο λιτοί ήταν και στη διάρκεια των διήμερων εργασιών, όπου έλειψαν μεν οι διάφορες κορόνες, περίσσεψαν όμως οι σοβαρές προσεγγίσεις της πραγματικότητας από ανθρώπους που έδειξαν πως έχουν συναίσθηση της ιστορικής ευθύνης που κουβαλούν.

Ενα μίνι συνέδριο ουσιαστικά η συνδιάσκεψη της ΚΟΑ, καθώς αφορά χώρο όπου συγκεντρώνεται σχεδόν ο μισός πληθυσμός της χώρας, αντίστοιχο ποσοστό της εργατικής τάξης και των άλλων στρωμάτων, που καλούνται να πάρουν μέρος σε μία κοινωνικο-πολιτική συμμαχία ικανή να φέρει τα πάνω κάτω. Γιατί αυτός τελικά είναι ο στόχος. Και η Οργάνωση της Αθήνας δεν έχει περιθώρια ούτε για αυταπάτες, ούτε για πελαγοδρομήσεις.

Τα ίδια τα μέλη και στελέχη της, που έχουν ήδη συμβάλει πρωταγωνιστικά στην επεξεργασία της κεντρικής πολιτικής πρότασης του Κόμματος, έχουν καθαρό πως η υλοποίησή της γι' αυτούς είναι και εκ των ων ουκ άνευ πρώτο καθήκον. Γι' αυτό και κεντρικό στοιχείο της συζήτησης δεν ήταν αυτή τη φορά γενικά το Μέτωπο και η ανάγκη συγκρότησής του, αλλά το πώς θα πάμε σ' αυτό. Πώς το σύνολο των κομματικών δυνάμεων θα συμβάλει έτσι που το Κόμμα να ανταποκριθεί στις ανάγκες αυτής της εποχής.

Το γεγονός ότι η Οργάνωση έχει αντικειμενικά ανάμεσα στα μέλη της και μια πλειάδα στελεχών της ΚΕ και των τμημάτων της είναι ένας πρόσθετος λόγος που προδιέγραφε ένα συγκεκριμένο επίπεδο συζήτησης. Ορατό από τις πρώτες κιόλας γραμμές της εισήγησης, που παρουσίασε ο γραμματέας της απερχόμενης ΕΠ, Μήτσος Ζάχαρης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος. «Η Παναθηναϊκή Συνδιάσκεψη, είπε, πραγματοποιείται σε μια περίοδο που η κυβέρνηση και όλοι οι μηχανισμοί της άρχουσας τάξης εντείνουν την επίθεση ενάντια σε βασικά δικαιώματα και κατακτήσεις της εργατικής τάξης και της νεολαίας». Και λίγο μετά στην αναφορά για το Κόμμα η εισήγηση σημείωνε: «Η πολιτική, οι θέσεις, οι πρωτοβουλίες, η αγωνιστική στάση του Κόμματος βρίσκουν σημαντική απήχηση σε μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης, πλατιών λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας. Εκφράζεται ως ένα βαθμό και στις πολιτικές του συμμαχίες, σε διαφοροποιήσεις στο συνδικαλιστικό κίνημα». «Η προοπτική αυτής της κατάστασης δημιουργεί ανησυχίες σε διάφορους κύκλους. Η ενορχηστρωμένη ιδεολογική και πολιτική επίθεση με αφορμή τη στάση πρώην στελεχών, η ίδια η στάση αυτών των στελεχών σ' αυτό στοχεύει. Στο να βάλει εμπόδια στις διεργασίες, να ανακόψει την προσέγγιση με το Κόμμα κάποιων ευρύτερων δυνάμεων. Πρέπει να υπολογίζουμε ότι αυτή η επίθεση θα ενταθεί παραπέρα χρησιμοποιώντας όχι μόνο τα πρώην στελέχη, αλλά όλα τα μέσα, και όχι μόνο πολιτικά και ιδεολογικά».

Για την προσυνεδριακή δουλιά στην ΚΟΑ η εισήγηση εκτιμά ότι «η όλη διαδικασία, αρκετά πλούσια - ιδιαίτερα στις κλαδικές Οργανώσεις - σε παρατηρήσεις και υποδείξεις, έχει ήδη σημαντική συμβολή στις συλλογικές επεξεργασίες του Κόμματος, και με το συνολικό προβληματισμό που αναπτύχθηκε, ανέδειξε την πλούσια εμπειρία της ΚΟ, καθοδηγητικές αδυναμίες της ΕΠ, τις δυνατότητες για θετική πορεία το επόμενο διάστημα».

Για τη δράση της Οργάνωσης σχετικά με το κύριο, την πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ και το χαρακτήρα του Μετώπου, εκτιμάται ότι: «Στο βαθμό που θα κατανοείται και θα αφομοιώνεται το περιεχόμενο και το βάθος των θέσεων για τη λαϊκή οικονομία και τη λαϊκή εξουσία, σε συνδυασμό με τη γνώση και κατανόηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και των επιπτώσεων που αυτές επιφέρουν στην εργατική τάξη και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, θα λύνονται και με τον καλύτερο τρόπο μια σειρά από ζητήματα της καθημερινής δράσης της Οργάνωσης και της πάλης των κομμουνιστών».

«Το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο, σημειώνεται, δεν είναι μια οποιαδήποτε συσπείρωση, δεν είναι καν μόνο συσπείρωση δυνάμεων. Δε χωράνε όλοι στο Μέτωπο, μ' αυτήν την έννοια είναι και "διαχωρισμός" από πολιτικές δυνάμεις και κοινωνικές ομάδες που καλλιεργούν το συμβιβασμό με την άρχουσα τάξη και την ενσωμάτωση στο σύστημα. Είναι ταυτόχρονα συσπείρωση, συμμαχία πολιτικών δυνάμεων που δε συμφωνούν σ' όλα τα σημεία με το ΚΚΕ, ωστόσο αντιδρούν στις βασικές επιλογές των πολυεθνικών και της ΕΕ, στη "νέα τάξη πραγμάτων", που θα είναι διατεθειμένες να συγκρουστούν μαζί τους. Είναι συσπείρωση κοινωνικών δυνάμεων και κινημάτων που οργανώνονται και δρουν στην ίδια κατεύθυνση. Το Μέτωπο είναι και σύγκρουση καθημερινή, ανειρήνευτη. Σύγκρουση ιδεολογική- πολιτική με δυνάμεις και αντιλήψεις που σπρώχνουν τα πράγματα προς τα πίσω, σύγκρουση ολομέτωπη με τον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια, με το σύστημα κυριαρχίας τους».