Κάθε τους «λίρα», «δραχμή» ή «σεντ» δόθηκαν από τους «προστάτες» της ελληνικής αστικής τάξης - στο αισχρό «αλισβερίσι» μαζί τους - με αντάλλαγμα το αίμα και τις θυσίες του λαού μας που ντόπιοι και ξένοι τον ήθελαν υποζύγιο.
Η οικονομική ιστορία της Ελλάδας από την ίδρυση του ελληνικού κράτους μετά την Επανάσταση του '21 ως τις μέρες μας είναι σε μεγάλο βαθμό συνδεδεμένη με τα ξένα δάνεια, τα οποία όμως μέσα σε συνθήκες καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού δε θα πρέπει να εννοούνται απλά ως οικονομικά «εργαλεία», αλλά ως ένα επιπλέον και πολύ σοβαρό όπλο άσκησης πολιτικής.
Η πορεία των δανείων αυτών συνοδεύτηκε από πραξικοπήματα, δικτατορίες και πολιτικές ανακατατάξεις, ενώ μόνιμα στο στόχαστρο όλων των μερίδων της αστικής τάξης που τα χρησιμοποίησαν ήταν ο λαός και η εργατική τάξη που καλούνται διαχρονικά να σηκώσουν τα βάρη της αποπληρωμής τους μέσα από την εκμετάλλευση και το γονάτισμα.
Η πικρή πείρα του λαού μας που πάντα εκείνος ήταν ο «πτωχευμένος», αποτυπώνεται σε αυτήν την οικονομική και εν τέλει πολιτική ιστορία, η εμβάθυνση στην οποία, από την άλλη, μπορεί να εξοπλίσει το λαϊκό κίνημα με πολύτιμα συμπεράσματα: Τα δάνεια και τους όρους τους δεν τα επέβαλαν οι ξένοι μόνοι τους, αντίθετα, η ελληνική αστική τάξη είχε και έχει τεράστιες ευθύνες, καθώς χρησιμοποίησε τα δάνεια αυτά για να στεριώσει σε όλες τις περιόδους το εκμεταλλευτικό της και επιπλέον φαύλο καθεστώς της, αποστερώντας την πατρίδα και τον λαό από τις μεγάλες δυνατότητές του και επιχειρώντας να τον μετατρέψει κατ' εικόνα και ομοίωσή της σε επαίτη.
Η μελέτη της ιστορίας των δημοσίων δανείων που συνήψε η αστική τάξη, αποδεικνύει και αυτή από την πλευρά της, την αναγκαιότητα ανατροπής του εκμεταλλευτικού καθεστώτος της και το άνοιγμα για την εργατική τάξη και το λαό μας ενός καινούργιου δρόμου μέσα από την λαϊκή εξουσία και οικονομία.