Η κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης που έχουν εξαπολύσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η ΕΕ και το κεφάλαιο απαιτεί κλιμάκωση της πάλης των εργαζομένων στη βάση υπεράσπισης των δικών τους ταξικών συμφερόντων. Την ίδια ώρα γίνεται όλο και πιο καθαρό ότι οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ στέκονται ενάντια στην ανάγκη κλιμάκωσης της πάλης, εμποδίζοντας την ενιαία και ταξικά προσανατολισμένη κινητοποίηση των εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Παράλληλα, με το πλαίσιο που προβάλλουν, κόβουν και ράβουν τις διεκδικήσεις των εργαζομένων όχι με βάση τις ανάγκες της εργατικής οικογένειας, που μπορούν να εξασφαλιστούν με τον πλούτο που παράγεται, αλλά εκεί όπου θέλει η κερδοφορία της μεγαλοεργοδοσίας.

Ετσι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ στην τελευταία συνεδρίαση της Ολομέλειας της Διοίκησης της απέρριψε την πρόταση των ταξικών δυνάμεων για 48ωρη απεργία, αποφάσισε - ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ - να εξουσιοδοτήσει την Εκτελεστική Επιτροπή να κηρύξει απεργία αν χρειαστεί. Δικαιολόγησε την απόφασή της λέγοντας μεταξύ άλλων ότι οι προθέσεις της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό είναι ασαφείς, το νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις φέρει κάποιες βελτιώσεις, αποσιώπησε πλήρως ότι το φορολογικό νομοσχέδιο προδιαγράφει μια αντιλαϊκή πολιτική συνεχούς αφαίμαξης του εργατικού και λαϊκού εισοδήματος μακράς πνοής. Ουσιαστικά τι λέει στους εργάτες αυτή η απόφαση; «Οτι σήμερα δεν υπάρχει λόγος να γίνει απεργία. Ο,τι έχει γίνει μέχρι τώρα δε σας αφορά και αυτά που σχεδιάζονται υπάρχει πιθανότητα να αποβούν σε όφελός σας».

Ο επικίνδυνος ρόλος της πλειοψηφίας αποτυπώνεται στο γεγονός οτι έχει αναλάβει να «νομιμοποιήσει» στη συνείδηση των εργαζομένων τις ανάγκες του κεφαλαίου. Προβάλλει την ώθηση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου ως δήθεν υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων. Οτι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι έχουν να κερδίσουν από αυτά, την ίδια στιγμή που η επίθεση που βιώνουν οι εργαζόμενοι είναι αποτέλεσμα της ίδιας της λειτουργίας του καπιταλισμού.

Η πλειοψηφία στη ΓΣΕΕ, εκτός απο τα 11 σημαεία συμφωνίας με τον ΣΕΒ, εκτός απο το γεγονός οτι πρόβαλλε ως γραμμή ένα ισχυρό χρηματοπιστωτικό σύστημα που να χρηματοδοτεί τους επιχερηματίες για το ξεπέρασμα της κρίσης, έφτασε να προβάλλεο ως πλαίσιο πάλης την στήριξη της κυβέρνησης απο τους κερδοσκόπους για να αντιμετωφπίσει τα χρέη και τα ελλείμματα που δημιούργησαν οι φοροαπαλλαγές των μεγαλοεπιχειρηματιών και η τεράστια ενίσχυσή τους με κρατικό χρήμα για επενδύσεις. Σάυτά καλεί τους εργάτερς να παλαέψουν. Αλλά αν όλ'αυτά δεν είναι πολιτική συμμαχίας και ενίσχυσης των αστών τί είναι; Η εργατική τάξη μπορεί ν' αποκτήσει υπεροχή μόνο μέσα από τους δρόμους του αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο και όχι μέσα από την ταξική συνεργασία.

Ενα άλλο επιχείρημα που χρησιμοποιούν είναι ότι «στηρίζουμε τα μέτρα στο βαθμό που καταφέρουν να αντιμετωπίσουν το έλλειμμα». Αποψη που έχει κατά κόρον διατυπωθεί από τις αντίστοιχες δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, π.χ., στη ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ. Εδώ λένε στους εργάτες ότι «τα ελλείμματα είναι εθνική υπόθεση και γι' αυτό πρέπει να πληρώσουμε όλοι μας». Και πάλι στηρίζουν το μεγάλο κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του.

Για όλους αυτούς τους λόγους οι δυνάμεις της εργατικής αριστοκρατίας κάνουν ό,τι μπορούν να εμποδίσουν και τη 48ωρη απεργία της επόμενης βδομάδας. Γίνονται απεργοσπάστες. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τη ΓΣΕΕ που παραμονές της απεργίας στις 17 Δεκέμβρη 2009 έλεγε στους εργαζόμενους ότι η απεργία είναι παράνομη και να μην απεργήσουν. Το ίδιο έκαναν και στις Ομοσπονδίες, όπως στην ΟΤΟΕ. Το ίδιο κάνουν και σήμερα. Μόλις την προηγούμενη Πέμπτη στα σωματεία των εργαζομένων στις συγκοινωνίες απέρριψαν την πρόταση για 48ωρη χωρίς καν επιχειρήματα. Σε σωματείο του Δήμου Αθήνας είπαν ότι «δε γίνεται να πάμε σε παρατεταμένους αγώνες», ενώ ΠΑΣΚίτες εμφανίστηκαν στη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων του Δήμου Ελευσίνας για να ισχυριστούν ότι ουδέποτε έγινε πρόταση στην ΠΟΕ ΟΤΑ για 48ωρη απεργία!

Τα παραπάνω δείχνουν ξεκάθαρα ότι η καταδίκη των δυνάμεων αυτών αποτελεί έναν από τους απαραίτητους όρους για να μπορέσουν οι αγώνες των εργαζομένων να απαντήσουν αποτελεσματικά στην κλιμακούμενη αντεργατική επίθεση.