Σε ιατροφαρμακευτική απομόνωση οδηγεί η κυβέρνηση, με την ανθυγιεινή της πολιτική, ολόκληρες περιοχές και χωριά της επαρχίας σε όλη τη χώρα. Και όσοι «τολμηροί» φαρμακοποιοί τόλμησαν την εγκατάστασή τους σε τέτοιες απομακρυσμένες περιοχές, οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια είτε στο κλείσιμο, είτε στην άρον - άρον μετεγκατάστασή τους. Αιτία, το Προεδρικό Διάταγμα 67/2000 που τέθηκε σε εφαρμογή από 1-9-2000 και συγκεκριμένα η παράγραφος 13 του άρθρου 2, που αναφέρεται στις δυνατότητες συνταγογραφίας των αγροτικών γιατρών. Η εφαρμογή του ΠΔ εδώ και τρεις μήνες έχει φέρει σε απελπιστική κατάσταση δεκάδες φαρμακοποιούς εγκαταστημένους σε μικρές επαρχιακές πόλεις και χωριά.

Είναι χαρακτηριστική η, γεμάτη οργή και αγανάκτηση, διαμαρτυρία, που απευθύνει στον υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, το Φαρμακευτικό Σύλλογο Εύβοιας, το Νοσοκομείο - Κέντρο Υγείας Καρύστου και το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Μαρμαρίου, ο φαρμακοποιός Νίκος Κατσιμπούλας, που λειτουργεί φαρμακείο στο Μαρμάρι Καρύστου. «Οδηγούμαστε σε ολοκληρωτική καταστροφή, σαν φαρμακεία απομακρυσμένων επαρχιακών περιοχών και χωριών που δεν έχουν Κέντρα Υγείας και ειδικευμένους γιατρούς, αλλά εξαρτώνται από τους αγροτικούς γιατρούς», αναφέρει ο Ν. Κατσιμπούλας και συνεχίζει: «Συγκεκριμένα και για παράδειγμα το χωριό που βρίσκεται το φαρμακείο μου, απέχει άνω των 20 χιλ. από το Κέντρο Υγείας Καρύστου, ενώ άλλες περιοχές απέχουν άνω των 40 χιλ. και είναι αδύνατο στους ασφαλισμένους να μετακινούνται κατά τακτά χρονικά διαστήματα στο Κέντρο Υγείας Καρύστου είτε για γνωματεύσεις είτε για θεωρήσεις. Το ΠΔ 67/2000 δημιουργεί διακρίσεις ανάμεσα στα φαρμακεία αστικών περιοχών και χωριών και μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο κλείσιμο και σε εγκατάλειψη από πλευράς φαρμακευτικής κάλυψης των ασφαλισμένων και των κατοίκων, γενικότερα, αυτών των περιοχών. Εκφράζουμε απελπισμένη έκκληση για τη μη εφαρμογή του συγκεκριμένου άρθρου του εν λόγω ΠΔ και προτείνουμε ή να εξαιρεθούν οι περιοχές αυτές που δεν έχουν ειδικευμένους γιατρούς και ελεγκτές Ταμείων ή να φροντίσουν άμεσα τα πλησιέστερα Κέντρα Υγείας και περιφερειακά νοσοκομεία να καλύπτουν καθημερινά τα αγροτικά ιατρεία με ειδικευμένους γιατρούς του ΕΣΥ, γιατί ούτε οι κάτοικοι αυτών των περιοχών είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας ούτε εμείς οι φαρμακοποιό των χωριών είμαστε επιστήμονες δεύτερης κατηγορίας, αφού, εκτός του επαγγέλματός μας, ασκούμε σε αντίξοες συνθήκες κοινωνικό λειτούργημα σ' αυτές τις περιοχές».