Eνας σκληρός κι αδυσώπητος «πόλεμος ανταγωνισμού» φαίνεται να εκδηλώνεται ανάμεσα στην ιδιωτική γαλακτοβιομηχανία «Ολυμπος» και το συνεταιριστικό εργοστάσιο γάλακτος Τρικάλων «ΤΡΙΚΚΗ». Ενας ανταγωνισμός που αφορά στο ποιος θα καταλάβει μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά της περιοχής, σπρώχνοντας τους άλλους στην έξοδο. Και, βεβαίως, αυτοί που μπορούν και σπρώχνουν δυνατότερα είναι οι πιο ισχυροί του κλάδου, που ανήκουν στον ιδιωτικό χώρο και δε θέλουν στα πόδια τους ό,τι απέμεινε από τις συνεταιριστικές επιχειρήσεις.

Στο πλαίσιο του «πολέμου», πάντως, ακούγονται εκατέρωθεν πολύ σοβαρές καταγγελίες. Απ' την πλευρά του ο Μ. Σαράντης, ο ένας εκ των ιδιοκτητών του «Ολυμπος» - που ας σημειωθεί ήταν συνεταιριστική γαλακτοβιομηχανία της Ενωσης Συνεταιρισμών Λάρισας και πουλήθηκε «αντί πινακίου φακής» στους αδελφούς Σαράντη - κατήγγειλε σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό ότι το γάλα που διακινεί στην αγορά το συνεταιριστικό εργοστάσιο περιέχει καρκινογόνα ουσία και συγκεκριμένα την ουσία αφυδατοξίνη, η οποία περνάει στο γάλα, μέσω ζωοτροφών, όταν αυτές έχουν μεγάλη υγρασία.

Αμεση ήταν η απάντηση του προέδρου του συνεταιριστικού εργοστασίου γάλακτος Δ. Πολύζου, ο οποίος έκανε λόγο για «βρώμικη και ανήθικη επίθεση» και για επιχείρηση «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών», υποστήριξε ότι το συνεταιριστικό εργοστάσιο «έχει συγκεκριμένους παραγωγούς, συστήματα ποιότητας και είναι το μόνο που έχει πιστοποιηθεί για μη μεταλλαγμένα» και επισήμανε ότι «οι μεγάλες εταιρείες του κλάδου θέλουν όχι απλά να συνθλίψουν τις συνεταιριστικές βιομηχανίες, αλλά να μη μείνει τίποτα όρθιο».

Περνώντας, δε, στην αντεπίθεση άφησε, εμμέσως πλην σαφώς, να εννοηθεί ότι τα προϊόντα που παράγει ο «Ολυμπος» δεν είναι ποιοτικά και υγιεινά. Είπε χαρακτηριστικά: «Εμείς τι να βγούμε να πούμε; Οτι το γιαούρτι παράγεται από σκόνη; Και το ξέρουν αυτό και οι υπηρεσίες...».

Κι ενώ οι βαριές καταγγελίες «πέφτουν σαν το χαλάζι», δημιουργώντας αναστάτωση και ανησυχίες στο καταναλωτικό κοινό, οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς, που είναι εντεταλμένοι και υπόχρεοι να ελέγχουν την ποιότητα και την ασφάλεια των τροφίμων και να παρεμβαίνουν, κάνουν πως δεν ακούν και δεν καταλαβαίνουν.

Στον «πόλεμο του ανταγωνισμού» μπορεί να λέγονται και υπερβολικά πράγματα - αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει, χωρίς να το αποδεικνύει - αλλά υποχρέωση των αρμοδίων είναι να κάνουν τους απαραίτητους ελέγχους και να πάρουν τα αναγκαία και κατάλληλα μέτρα.

Το ερώτημα που ούτως ή άλλως τίθεται είναι: Ποιος, πώς και πότε ελέγχει την ποιότητα και την ασφάλεια του γάλακτος και των άλλων γαλακτοκομικών προϊόντων που διοχετεύουν στην αγορά οι γαλακτοβιομηχανίες; Υπάρχει τέτοιος έλεγχος ή η υγεία του λαού - και ιδιαίτερα των παιδιών - αφήνεται στη «διακριτική ευχέρεια» και την «ευαισθησία» των γαλακτοβιομηχάνων;