Σταθερή εργασία: Ανάγκη για μια ζωή αξιοπρεπή και προϋπόθεση για την κοινωνική ευημερία

Το ΚΚΕ με την έγκαιρη και κατηγορηματική προειδοποίηση προς τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα για το επερχόμενο τσουνάμι επώδυνων αντιλαϊκών μέτρων συντέλεσε καθοριστικά, ούτως ώστε με τη δράση των κομμουνιστών, αλλά και ενός πρωτοπόρου τμήματος εργατών, γενικότερα ανθρώπων που συναντήθηκαν μαζί του μέσα στους αγώνες, μεγαλύτερα, συγκριτικά με πριν τμήματα της εργατικής τάξης εξοπλίζονται πολιτικά, ιδεολογικά, ώστε να δρουν αγωνιστικά και οργανωμένα για να αντιμετωπίσουν με όρους ταξικής αναμέτρησης, αλλά και πολιτικής προοπτικής τη σφοδρή επίθεση του «μαύρου» μετώπου κυβέρνησης, κεφαλαίου, ΕΕ, αστικών κομμάτων και των φιλοεργοδοτικών, συνδικαλιστικών πλειοψηφιών ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Χωρίς, ωστόσο, να παραβλέπουμε τις αντικειμενικές και υποκειμενικές δυσκολίες.

Αν ως Κόμμα είχαμε κάνει πίσω, έστω και για μια πιθαμή, από τις σφοδρές και ασφυκτικές πιέσεις που ασκούνταν από το «μαύρο» μέτωπο, να είμαστε πιο ελαστικοί στην κριτική μας απέναντι στην κυβέρνηση με τη λογική που σκοπίμως διαχέουν, ότι πρώτα πρέπει να δούμε και μετά να κρίνουμε, θα είχε χαθεί πολύτιμος χρόνος για το Κόμμα, για το ταξικό κίνημα γενικότερα, για την προοπτική των αγώνων. Η φερεγγυότητα, η ταξική συνέπεια του ΚΚΕ θα είχε κλονιστεί και θα συναντούσαμε πρόσθετες δυσκολίες στην υλοποίηση της γραμμής σύγκρουσης και ρήξης με τα μονοπώλια.

Η ατσαλένια στάση του ΚΚΕ είναι καταστάλαγμα της μαρξιστικής και λενινιστικής του ανάλυσης για τις εξελίξεις. Η δυναμική του ΚΚΕ, παρ' όλες τις δυσμενείς συνθήκες, όπως για παράδειγμα το εκλογικό αποτέλεσμα, η τάση συμβιβασμού που κυριαρχεί σε ένα μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης λόγω της οικονομικής κρίσης, δεν υπέστη τον παραμικρό τριγμό, γιατί, παρά τις όποιες αδυναμίες, προωθεί στη ζωή τις Αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου του.

Μπροστά σε αυτήν την επίθεση τα καθήκοντα των κομμουνιστών, αλλά και γενικότερα των πρωτοπόρων εργατών μεγαλώνουν. Ενα από τα βασικά καθήκοντα είναι η εκστρατεία ακόμη πιο πλατιάς διαφώτισης των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων με την παράλληλη ανάπτυξη των αγώνων για να μην περάσουν τα εκβιαστικά διλήμματα που προβάλλει η κυβέρνηση, καθώς και άλλοι αργυρώνητοι υποστηρικτές της (είτε μέσω ΜΜΕ, είτε μέσω άλλων μηχανισμών). Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της αστικής τάξης είναι πανίσχυρος πολυπλόκαμος και δουλεύει άοκνα, για να δεχτούν μοιρολατρικά οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα τις εξελίξεις σε βάρος τους.

Από την αντίστοιχη σθεναρότητα και τη δράση της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης εξαρτάται και η αναγκαιότητα για να κατακρημνιστεί η επιχειρηματολογία που σερβίρει το αντιλαϊκό μπλοκ, για να απορροφήσει τους κοινωνικοπολιτικούς κραδασμούς που θα προκαλέσει.

Αρα, η απάντηση είναι ότι το επιχείρημα περί προσωρινότητας των μέτρων είναι πέρα για πέρα ψευδές, προκειμένου να αποσπαστεί η λαϊκή ανοχή. Σε τελευταία ανάλυση, ουδέποτε πολιτικοί εκφραστές του κεφαλαίου δεσμεύτηκαν, ότι θα πάρουν πίσω τα μέτρα. Ετσι και τώρα καλούν τον ελληνικό λαό να αποδεχθεί τη λεηλασία όλων των πλευρών και πτυχών της ζωής της λαϊκής οικογένειας. Στόχος τους είναι η προστασία και η διεύρυνση των κερδών του κεφαλαίου. Επιδίωξή τους είναι η μεγέθυνση της συγκέντρωσης κρατικού χρήματος για να δοθεί εν συνεχεία με τη μορφή ενισχύσεων, επιχορηγήσεων, μέσω της κατασκευής έργων που υπηρετούν την κερδοφορία του κεφαλαίου, με τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, μέσω Αναπτυξιακών Προγραμμάτων για να βρουν διέξοδο τα υπερσυσσωρευμένα κέρδη της πλουτοκρατίας. Μια πολιτική που είναι προειλημμένη από το Ευρωπαϊκό Σχέδιο Ανάκαμψης της Οικονομίας, που συντάχθηκε το 2008 με τη σύμφωνη γνώμη όλων των κομμάτων του ευρωμονόδρομου.

Κεφάλαιο, κυβέρνηση και κόμματα της πλουτοκρατίας λένε στον ελληνικό λαό «πρέπει να αλλάξουμε συνήθειες περασμένων δεκαετιών, όπου καταναλώναμε περισσότερα από αυτά που παράγουμε» και ότι δήθεν αυτό συντέλεσε στην οικονομική κρίση. Αυτό κι αν συνιστά πρόκληση. Ολα αυτά τα χρόνια αυξήθηκε αλματωδώς η παραγωγικότητα της εργασίας, κατ' επέκταση ο παραγόμενος πλούτος. Η αύξηση της κατανάλωσης, η διεύρυνση των λαϊκών αναγκών είναι τάσεις αντικειμενικές, συνυφασμένες με την ιστορική εξέλιξη. Ομως, στο καπιταλιστικό σύστημα, όπου η κινητήριος δύναμή του είναι η συνεχής ανάπτυξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, η τάση είναι να βαθαίνει η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, κατά συνέπεια να αυξάνεται η σχετική και η απόλυτη εξαθλίωση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Το κριτήριο για ένα ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο είναι με βάση το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων. Αλλα τα κριτήρια του 1950, άλλα του 2010 και άλλα θα είναι μετά από μερικά χρόνια.

Πολλές φορές, για να στηρίξουν αυτό το επιχείρημα διάφοροι αστοί αναλυτές επικαλούνται τον αυξανόμενο τραπεζικό δανεισμό των λαϊκών νοικοκυριών. Τι κρύβουν; Οτι ο τραπεζικός δανεισμός είναι η παραχώρηση ουσιαστικά ενός μέρους του κλεμμένου μόχθου της εργατικής τάξης από το κεφάλαιο, το οποίο ο εργαζόμενος το επιστρέφει πολλαπλάσια σε αυτούς που τον αρπάζουν.

Κυβέρνηση και σφετεριστές του κοινωνικού πλούτου προσπαθούν να συγκεράσουν την επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα με την «πάταξη» των φαινομένων διαφθοράς. Στοχεύουν στο εξής: Αφ' ενός να εμφανίσουν την αιτία της κρίσης σαν αποτέλεσμα των χρηματισμών κάποιων στελεχών δημοσίων οργανισμών, τις αμοιβές των μελών διαφόρων επιτροπών και παραεπιτροπών, κλπ. και αφετέρου να αποκρύψουν τη γενεσιουργό αιτία της κρίσης που είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, ο οποίος είναι αδιαμφισβήτητα συνυφασμένος και με τα φαινόμενα διαφθοράς. Οσο ο λαός και η εργατική τάξη εγκλωβίζονται σε μια ανούσια συζήτηση για μέτρα, τα οποία μπορεί να καταστήσουν τον καπιταλισμό «έντιμο», τόσο θα χειραγωγούνται από την πολιτική της εκμετάλλευσης, τόσο θα καθυστερεί η πολιτικοποίηση της πάλης. Πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι στα πλαίσια του ισχύοντος συστήματος λύσεις προς όφελος του λαού δεν μπορούν να υπάρξουν.

Η κλιμάκωση της πάλης επιτάσσεται να πραγματοποιηθεί με σταθμό τη σημερινή απεργία. Ορος και προϋπόθεση για να απαλλαγεί η εργατική - λαϊκή οικογένεια από τα κοινωνικά παράσιτα που τη βασανίζουν είναι η συμβολή της στην ισχυροποίηση του ΚΚΕ, η σύνταξή τους με το πλαίσιο και τη γραμμή του ΠΑΜΕ.