Οσο πλησιάζει η ώρα για την ψήφιση από τη Βουλή του μεσαιωνικής έμπνευσης νομοσχεδίου για τις εργασιακές σχέσεις, τόσο πιο πολύ φαίνεται ξεκάθαρα ότι όλες οι δυνάμεις του συστήματος κινητοποιούνται με κάθε τρόπο για να επιτύχουν την ψήφιση και εφαρμογή του. Η κυβέρνηση εκπέμπει αποφασιστικότητα και επισείει την «κομματική πειθαρχία», η ΝΔ φροντίζει για τη συσπείρωσή της, επισείοντας θέμα... πρόωρων εκλογών, το ΔΝΤ έρχεται να βάλει πλάτες, ο ΣΕΒ πιέζει για ακόμα πιο σκληρά αντεργατικά μέτρα ώστε αυτά που περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο να φαντάζουν «ήπια», τα φιλικά ΜΜΕ φροντίζουν για τον αποπροσανατολισμό, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ «ξεχνά» να οργανώσει την ταξική αντίσταση των εργαζόμενων και εναποθέτει τις ελπίδες της στους «διαφωνούντες» κυβερνητικούς βουλευτές κ.ο.κ.

Είναι φανερό ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να τρέφουν αυταπάτες ότι μπορεί να έρθει «εξ ύψους» βοήθεια. Χρειάζεται οι ίδιοι να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και να οργανώσουν «από τα κάτω», με τη μεγαλύτερη δυνατή ενότητα και αποφασιστικότητα, το ταξικό τους μέτωπο για μη γίνει ακόμα πιο σκοτεινό και αφόρητο το μέλλον των ίδιων και των παιδιών τους. Πραγματικά, χρειάζεται να σημάνει πανεργατικός - παλλαϊκός συναγερμός για μην πάει πολύ πιο πίσω η εργατική τάξη της χώρας.