Φυσικά, η κάθε κοινωνική δύναμη, αντίστοιχα με τη θέση της στο συγκεκριμένο καταμερισμό εργασίας, αφομοιώνει το μήνυμα για την αναγκαιότητα της κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας. Αναμφίβολα η Ε.Τ. και οι άλλες κοινωνικές κατηγορίες (ΕΒΕ, αγρότες κτλ.) διατηρούν τη διαφορετικότητα τους, όμως αυτή η πραγματικότητα δεν πρέπει να είναι ανασταλτική σε κοινές ενέργειες, γιατί σήμερα ο κοινός αντίπαλος είναι περισσότερο ορατός.

Για να αντιμετωπιστεί η στρατηγική επίθεσης της αστικής τάξης (α.τ.) που ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια τα θέλει όλα δικά της, προβάλλει επιτακτικά η ανάγκη να διαμορφωθούν διάφορες μορφές συσπείρωσης και συνεργασίας με αντιιμπεριαλιστικούς αντιμονοπωλιακούς στόχους, να αναπτυχθούν μέτωπα πάλης ενάντια στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.

Βέβαια, χρειάζεται να υπογραμμιστεί ότι σήμερα οι συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές από την προηγούμενη 10ετία του '80, το μεγάλο κεφάλαιο ασκεί φοβερή πίεση, ενσωματώνει στην αστική ιδεολογία πολιτικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες, τους αφαιρεί κάθε δυνατότητα ελιγμών. Ακριβώς για το λόγο αυτό η κοινωνικοπολιτική συμμαχία, για να ανταποκρίνεται στις δύσκολες συνθήκες, δεν αρκεί να προβάλει και να εξαντλείται σε επιμέρους αιτήματα και διεκδικήσεις ή ακόμα και να θέτει ζητήματα δημοκρατικής λειτουργίας του συνδικαλιστικού κινήματος. Τα επιμέρους αιτήματα και διεκδικήσεις πρέπει να μπολιάζονται με την αμφισβήτηση και να αναπτύσσεται αγώνας για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Συνεπώς, αυτή τη σοβαρή αποστολή δεν μπορούν να τη διεκπεραιώσουν ξεπερασμένα σχήματα «δημοκρατικών δυνάμεων», που συντηρούν τεχνητές διαχωριστικές γραμμές χωρίς να θίγουν το κύριο, δηλαδή την αντίθεση μεταξύ κεφαλαίου - εργασίας και ουσιαστικά εξυπηρετούν τη διαιώνιση της κυριαρχίας της άρχουσας τάξης.

Στα πλαίσια της δουλιάς των κομματικών διαδικασιών και του Προσυνεδριακού Διαλόγου, αναπτύσσονται απόψεις και ιδέες οι οποίες πράγματι μπορεί να είναι γόνιμες. Το ζήτημα είναι ότι η έννοια δημοκρατία και οι αρχές έχουν συγκεκριμένο περιεχόμενο και πρέπει να βρίσκονται σε αντιστοιχία με την καθημερινή στάση ζωής, με την προσφορά στη συλλογική δράση. Διαφορετικά η αναντίστοιχη επίκληση σε διάσταση από το περιεχόμενο έχει το στοιχείο της υποκρισίας συνειδητά ή όχι, αδιάφορο και απλά δυσφημίζει και εξυπηρετεί άλλες τακτικές. Στη θέση 28 «για τα προβλήματα, τις ανάγκες των μικρομεσαίων επιχειρήσεων», αναφέρεται ότι «προβάλλει επιτακτικά η ανάγκη να παλέψουν μαζί με το λαό ώστε στα πλαίσια του προγραμματισμού της λαϊκής οικονομίας να διαμορφωθούν οι κοινωνικοπολιτικές προϋποθέσεις και για τη δική τους συγκέντρωση της παραγωγής με συνεταιρισμούς, στην παραγωγή, στην προμήθεια πρώτων υλών, στη διάθεση των εμπορευμάτων σε συνεργασία με τον αντίστοιχο δημόσιο τομέα». Ακόμη «ο αγώνας τους σήμερα ενταγμένος στους γενικότερους στόχους για τη συγκρότηση του ΑΑΔΜ συνδέεται με διεκδίκηση αντιμονοπωλιακών μέτρων».

Πράγματι, η παραπάνω πολιτική πρόταση δίνει διέξοδο και προοπτική στους μικρούς ΕΒΕ και αυτοαπασχολούμενους.

Δεν αγνοούμε τις υπαρκτές δυσκολίες για να αφομοιωθεί αυτή η πολιτική σκέψη και να γίνει συνείδηση των μικροαστικών στρωμάτων και υπόθεση πάλης.

Οι στόχοι μας όμως δεν καθορίζονται από το συσχετισμό δυνάμεων, αντίθετα είναι ρεαλιστικό να συνδέσουμε την τακτική με τη στρατηγική, με βάση τα προβλήματα που διαμορφώνει η ίδια καπιταλιστική εξέλιξη, με συσπειρώσεις και μέτωπα πάνω σε αιτήματα που θα αμφισβητούν την κυρίαρχη ιδεολογία και θα προωθούν την εναλλακτική πρόταση της λαϊκής εξουσίας και της λαϊκής οικονομίας.

Η παράταξή μας (ΔΗΚΕΒΕ) έχει αποστολή να γίνει ο πόλος συσπείρωσης των πιο αγωνιστικών και πιο ριζοσπαστικών δυνάμεων στο χώρο πέρα από ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές, αλλά με την υποχρέωση του αντιμονοπωλιακού προσανατολισμού και της ενιαίας στάσης προς τα έξω. Συνεπώς ο κάθε συνεργαζόμενος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αποστάτης ακριβώς γιατί είναι συνεργαζόμενος.

Το ζήτημα είναι οι κομμουνιστές ΔΗΚΕΒίτες συμμετέχουν στη ΔΗΚΕΒΕ με βάση τις κομματικές αποφάσεις ή θα τη χρησιμοποιούν για να βάλουν από την πίσω πόρτα αλλοιωμένες θέσεις στον κομματικό χώρο (συνεργασίες σκοπιμότητας για ιδιωτική χρήση, θέση για τα επιμελητήρια κλπ.). Η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα των ΕΒΕ είναι αρκετά δύσκολη, στην πυραμίδα διαμορφώνεται μια συνδικαλιστική γραφειοκρατία, η οποία συντηρείται με υψηλές αποζημιώσεις από συμμετοχή σε διάφορες επιτροπές και όργανα, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια αποδείχτηκε ότι η πολιτική που παράγεται από αυτές τις επιτροπές στηρίζει τη νεοφιλελεύθερη διαχείριση, το ερώτημα είναι θα θεωρήσουμε αυτοσκοπό και απαράβατη αρχή τη συμμετοχή μας σε αυτές τις επιτροπές ΟΚΕ κλπ. όπως υποστηρίζουν ορισμένοι (όχι τυχαία) με εμφανή τα στοιχεία της υποκρισίας και ουτοπίας ή θα εξετάζουμε κάθε φορά τη στάση μας και την τακτική μας αναλόγως; Η πλειοψηφία που έχει συγκροτηθεί στη ΓΣΕΒΕΕ και σε πολλές ομοσπονδίες με ευθύνη των ΠΑΣΚΕΒΕ, ΔΑΚΜΕ, και της ΑΣΚΕΒΕ θα αντιμετωπιστεί με τη λογική του καλού συνομιλητή και με βάση τις θεσμικές υποχρεώσεις που απορρέουν από τη λειτουργία του συνδικαλιστικού κινήματος με σύμφωνη θέση για τη θεσμοθέτηση του πόρου και τη λειτουργία του ΚΕΚ με ορισμένες ενστάσεις στη διαχείριση ή θα αναπτύξουμε με ενιαία στάση τις διατυπωμένες θέσεις μας, να δημιουργήσουμε ρήξη με τη λογική της ενσωμάτωσης και στήριξης της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που θα φτάσει σε όλη τη δομή του συνδικαλιστικού κινήματος και προπαντός να συνεγείρουν τη συνείδηση των ΕΒΕ, οι οποίοι σήμερα δεν αρκεί να εκφράζουν μόνο την αντίθεσή τους στα μονοπώλια και τις πολυεθνικές, αλλά να αντιμετωπίζουν το μεγάλο κεφάλαιο από θέση αντιπάλου και να συνδέουν την πάλη τους για την κατάργηση της εκμετάλλευσης από την αστική τάξη.

Συν/φοι, για την οικοδόμηση του ΑΑΔΜ, που θα υπηρετεί την εναλλακτική πρόταση εξουσίας, εγγύηση είναι ο ιδεολογικός πολιτικός εξοπλισμός μας, το οργανωτικό δυνάμωμα του ΚΚΕ και το ανοιχτό μέτωπο στη λογική της διαχείρισης.

ΚΟΒ ΞΥΛΟΥ