Στις 24 του Φλεβάρη 1996 η πολεμική αεροπορία της Δημοκρατίας της Κούβας κατέρριψε δύο αναγνωριστικά κατασκοπευτικά αεροσκάφη της αντικουβανικής Ενωσης «Αδέλφια στη Βοήθεια». Τα δύο αεροσκάφη είχαν απογειωθεί από το αεροδρόμιο του Μαϊάμι των ΗΠΑ και κατά το χρόνο της κατάρριψης πετούσαν υπεράνω των κουβανικών χωρικών υδάτων. Για το περιστατικό της κατάρριψης, ο Πρόεδρος τότε του Κρατικού Συμβουλίου και ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο, δήλωσε τα εξής: «Οι διαρκείς προκλήσεις Κουβανών αντεπαναστατών στις ΗΠΑ ήταν αυτές που οδήγησαν στην κατάρριψη των δύο αεροσκαφών. Παρενοχλούσαν την πολεμική μας αεροπορία, παραβίαζαν τον εναέριο χώρο μας, έριχναν προκηρύξεις στην πρωτεύουσά μας και επιδίδονταν και σε άλλες, ακόμη πιο προκλητικές πράξεις. Αναλαμβάνω προσωπικά την ευθύνη για το περιστατικό της κατάρριψης. Η κυβέρνηση είχε προβεί στο παρελθόν σε επανειλημμένα διαβήματα διαμαρτυρίας στις ΗΠΑ σχετικά με τις παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρου από αντεπαναστατικές οργανώσεις. Δείξαμε υπομονή, αλλά υπάρχουν και όρια». Εξάλλου, η πρεσβευτής τότε των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Εθνη, Μαντλίν Ολμπράιτ, μιλώντας σε εκδήλωση που διοργανώθηκε σε ανοιχτό στάδιο της Φλόριντα από αντεπαναστατικές κουβανοαμερικανικές οργανώσεις, υποστήριξε ότι η κυβέρνηση Κλίντον «θα επιστρατεύσει κάθε διπλωματικό μέσο για την επιβολή σκληρότερων κυρώσεων σε βάρος της κυβέρνησης της Κούβας».

Στη συνέχεια των γεγονότων, η ΕΕ ακολουθώντας «ηπιότερη» πολιτική έναντι της Κούβας, αλλά πιο δόλια ως προς τα μέσα και τους τρόπους, αφού έλαβε υπόψη τη Συμφωνία της και ειδικότερα το άρθρο 02, στις 29 του Νοέμβρη 1996 προέβη στην έκδοση της επονομαζόμενης Κοινής θέσης, η οποία εκτός των άλλων στο άρθρο 1 ορίζει:

• «Ο αντικειμενικός σκοπός της ΕΕ στις σχέσεις της με την Κούβα είναι να ενθαρρύνει τη διαδικασία μετάβασης σε μια πλουραλιστική δημοκρατία και το σεβασμό για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες όπως και την υποστηριζόμενη ανάκτηση και βελτίωση των όρων ζωής των Κουβανών. Η μετάβαση είναι το πιο πιθανό να ήταν ειρηνική, εάν το παρόν καθεστώς έπαιρνε την πρωτοβουλία ή επέτρεπε μια τέτοια διαδικασία. Δεν είναι η πολιτική της ΕΕ να προσπαθήσει να προκαλέσει τέτοια αλλαγή με πιεστικά μέτρα, που θα έχουν σαν αποτέλεσμα την αύξηση της οικονομικής δυσπραγίας των Κουβανών».
• Και καταλήγει με το άρθρο 5, που ορίζει: «Η εφαρμογή της Κοινής θέσης θα πραγματοποιηθεί από το Συμβούλιο και οι εκτιμήσεις θα επαναλαμβάνονται κάθε έξι μήνες».

Από το περιεχόμενο της «Κοινής θέσης» αποδεικνύεται ότι και η ΕΕ έχει τον ίδιο σκοπό και στόχο με αυτόν των ΗΠΑ, δηλαδή την ανατροπή του σοσιαλιστικού, κοινωνικού και πολιτικού συστήματος και την παλινόρθωση του καπιταλισμού. Παραπέρα, με τους όρους που αυτή θέτει, παραβιάζει τους θεμελιώδεις κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και τις αρχές, όπως την κυρίαρχη ισότητα των κρατών, την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία αυτών και τη μη επέμβαση στην εσωτερική τους δικαιοδοσία.

Με αυτά τα δεδομένα, η κουβανική κυβέρνηση ένα μόνο δρόμο είχε, την απόρριψή της και μία επιδίωξη αγώνα για την κατάργησή της. Από τις 29 του Νοέμβρη 1996 που εκδόθηκε η Κοινή θέση μέχρι τις 31 του Δεκέμβρη 2002, η ΕΕ, μέσω του Συμβουλίου της, προέβη στην έκδοση 12 Δηλώσεων και Αξιολογήσεων σχετικά με την εσωτερική πολιτική πορεία στην Κούβα. Στο χρονικό αυτό διάστημα διαπιστώθηκε ότι δεν πραγματοποιήθηκαν οι επιθυμητές γι' αυτήν αλλαγές. Ετσι, προς «λύπη της», δεν της δόθηκε η δυνατότητα εφαρμογής της πολιτικής που η Κοινή θέση των κρατών - μελών της όριζε, μιας πολιτικής ανατροπής του σοσιαλισμού και καταστροφής για την Κούβα.

Με αφορμή τα γνωστά γεγονότα της ανακάλυψης και εξάρθρωσης του δικτύου των 75 μισθοφόρων «αντιφρονούντων» το Μάρτη του 2003 και των δικών και καταδικών που επακολούθησαν των συλλήψεων των ηγετικών στελεχών του δικτύου, τον Απρίλη του ίδιου χρόνου, ο εκπρόσωπος της ΕΕ δήλωσε μεταξύ των άλλων: «Είναι σαφές ότι οι πρόσφατες εξελίξεις στην Κούβα έχουν καταστροφικές συνέπειες στο καθεστώς των σχέσεων αυτών και ιδιαίτερα στις προοπτικές μιας ενδεχόμενης ένταξης του Νησιού στη Συμφωνία του Κοτονού, η οποία καθορίζει τις σχέσεις μεταξύ της ΕΕ και των χωρών της Αφρικής, της Καραϊβικής και του Ειρηνικού. Καταδικάζουμε όλα αυτά τα μέτρα, που οπωσδήποτε θα επηρεάσουν τις σχέσεις με την ΕΕ».

Υπενθυμίζεται ότι η Κούβα είχε υποβάλει το Γενάρη του 2003 επίσημη αίτηση προσχώρησης στη Συμφωνία Κοτονού και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμενόταν να γνωμοδοτήσει σχετικά με την αίτηση τον Ιούνη του 2003. Στη συνέχεια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανέστειλε την έκθεση αξιολόγησης του αιτήματος της Κούβας για προσχώρηση στη Συμφωνία Κοτονού και η κυβέρνηση της Κούβας απέσυρε το σχετικό αίτημα για δεύτερη φορά. Ακόμα αποφάσισε την επιβολή κυρώσεων στη σοσιαλιστική Κούβα, όπως είναι ο περιορισμός των διμερών κυβερνητικών επισκέψεων υψηλού επιπέδου, η υποβάθμιση συμμετοχής των κρατών - μελών σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, η πρόσκληση Κουβανών αντιφρονούντων σε εθνικές εορτές, η επανεξέταση της Κοινής θέσης και, τέλος, επανέλαβε τη σταθερή καταδίκη για τη συνεχιζόμενη δήθεν παραβίαση των πολιτικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών των δήθεν μελών της κουβανικής αντιπολίτευσης (ενώ γνώριζαν ότι πρόκειται περί μισθοφόρων και εγκληματιών του κοινού Ποινικού Δικαίου, οι οποίοι επί πληρωμή έθεσαν εαυτούς στην υπηρεσία της στρατιωτικής δύναμης των ΗΠΑ εναντίον της πατρίδας τους). Ετσι, με αυτά τα δεδομένα, παρέμειναν σε ισχύ τόσο η Κοινή θέση, όσο και οι Κυρώσεις. Υστερα από αυτό η Κούβα αποφάσισε τη διακοπή των διμερών σχέσεων και οι Κουβανοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι έπαυσαν να παρίστανται στις εκδηλώσεις που διοργάνωναν οι πρεσβείες των κρατών - μελών της ΕΕ για τις εθνικές επετείους τους και στις άλλες εκδηλώσεις στις περιπτώσεις που προσκαλούνται και οι αντιφρονούντες. Από το 2005 οι κυρώσεις πάγωσαν. Τέλος, υπό την πίεση της σταθερής πολιτικής θέσης της Κούβας, του διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης, αλλά και της μη απόδοσης των αποτελεσμάτων που περίμεναν, αποφάσισαν τον Ιούνη του 2008 την άρση των κυρώσεων και τη διατήρηση σε ισχύ της Κοινής θέσης.

Κατόπιν όλων αυτών επιβεβαιώνεται ότι η θέση των ΗΠΑ και της ΕΕ έναντι της Κούβας και του σοσιαλιστικού κοινωνικού συστήματος, που κάτω από συνθήκες ολοκληρωτικού οικονομικού, εμπορικού και χρηματοπιστωτικού αποκλεισμού ο κουβανικός λαός με κόπους και στερήσεις οικοδομεί, είναι άκρως επιθετική και παραμένει σταθερή. Αλλωστε, με βάση την ιμπεριαλιστική φύση της ΕΕ δε θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Η πολιτική στάση της ΕΕ καθορίζεται κάθε φορά από την Κοινή θέση της, η οποία αποτελεί αντιγραφή του νόμου που ψηφίστηκε τον ίδιο χρόνο στις ΗΠΑ με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Για την ελευθερία της Κούβας και τη δημοκρατική αλληλεγγύη». Η Κοινή θέση, πέρα από την υποκρισία και διπλή ηθική που υποκρύπτει και τις οικονομικές επιπτώσεις που έχει για την Κούβα, αποτέλεσε και αποτελεί και το πολιτικό σκεπτικό για τις καταδικαστικές ψήφους κατά το παρελθόν ενάντια στην Κούβα στις Συνόδους της Επιτροπής και του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ στη Γενεύη. Πάντοτε το δήθεν θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η ΕΕ το χρησιμοποίησαν και το χρησιμοποιούν ως όπλο στο βρώμικο πόλεμό τους. Η σοσιαλιστική Δημοκρατία της Κούβας είναι μέλος του Συμβουλίου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του ΟΗΕ με τριετή θητεία. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος αυτού του Συμβουλίου. Εκλέχτηκε με 135 ψήφους των κρατών - μελών της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, δηλαδή με περισσότερα από τα 2/3 των μελών της, παρά τις πιέσεις των κυβερνήσεων των ΗΠΑ και της ΕΕ που εργάστηκαν δραστήρια ενάντια στην υποψηφιότητά της, ενώ αυτή των ΗΠΑ καταψηφίστηκε.

Στα τρία χρόνια της θητείας της η Κούβα δούλεψε με εποικοδομητικό τρόπο και με πνεύμα συνεργασίας. Επαναβεβαίωσε τη δέσμευση απέναντι σ' αυτό το νέο όργανο και στην Παγκόσμια Περιοδική Αναθεώρησή του. Επανεκλέχτηκε για τρία ακόμα χρόνια. Παρά ταύτα, χωρίς αιδώ, εξακολουθούν να θέτουν θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό υπαγορεύει η υποκρισία τους, η διπλή ηθική τους, ο ιμπεριαλισμός τους.

Παρά τα ανωτέρω παρατηρείται μία κλιμάκωση της επιθετικότητας της ΕΕ απέναντι στη σοσιαλιστική Κούβα. Αυτό καταγράφεται στο καθ' όλα απαράδεκτο κείμενο που αποφασίστηκε στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ στις 15 του Ιούνη 2009. Κείμενο το οποίο αποτελεί μνημείο ωμής και απροκάλυπτης επέμβασης στα βασικά θέματα της εσωτερικής δικαιοδοσίας της φίλης χώρας.

Αναγορεύει σε ισότιμο συνομιλητή τις μισθοφορικές αντεπαναστατικές ομάδες. Διατηρεί σε ισχύ το απαράδεκτο καθεστώς της Κοινής θέσης. Επαναφέρει το δήθεν θέμα της παράβασης των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Αλήθεια δεν είναι ότι η ΕΕ έχει κάνει άδικους κατακτητικούς πολέμους, ιδρύει στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών που αυτή τους δημιουργεί με την επιθετική πολιτική της, έχει εκατομμύρια ανέργων και συνεχώς αυξάνει τους τρόπους, τα μέσα καταστολής κατά των λαϊκών εν γένει κινημάτων; Με την ένοχη σιωπή της γίνεται συνένοχη του κατ' εξακολούθηση πολιτικού και δικαστικού εγκλήματος της αυθαίρετης κράτησης των 5 Κουβανών ηρώων, των οποίων η αίτηση αναθεώρησης της δίκης απορρίφθηκε από το Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο των ΗΠΑ χωρίς αιτιολογία στις 16/5/2009. Αραγε, είναι τυχαίο το γεγονός που την ίδια μέρα συνεδρίασε για την έκδοση του Κειμένου της με το οποίο εισάγει στις διεθνείς διακρατικές σχέσεις την αυθαιρεσία και την υποταγή, καταργώντας έτσι την Αρχή της Κυρίαρχης Ισότητας των Κρατών;

Είναι γνωστό ότι από την 1η του Γενάρη 2010, η Ισπανία ανέλαβε για έξι μήνες την Προεδρία της ΕΕ. Ενόψει αυτού του γεγονότος το Πολωνικό Ινστιτούτο «Λεχ Βαλέσα» ανακοίνωσε την παρ' αυτού διοργάνωση σεμιναρίου με θέμα: «Ποιο το μέλλον της Κούβας - Το μέλλον της πολιτικής της ΕΕ προς την Κούβα και το ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Το σεμινάριο τελεί υπό την αιγίδα του Γιέρζι Μπούζεκ, προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Χρόνος διεξαγωγής του ορίσθηκε η 13η Γενάρη 2010 και τόπος η έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, οι Βρυξέλλες. Σκοπό έχει «την προσπάθεια ορισμού της αποτελεσματικότητας της τρέχουσας Κοινής Ευρωπαϊκής Θέσης προς την Κούβα, καθώς και την απάντηση στο ερώτημα εάν είναι δυνατή η υποστήριξη σε αλληλεγγύη των υποστηρικτών της μεταρρύθμισης του συστήματος στο Νησί από τα ευρωπαϊκά κράτη». Μεταξύ εκείνων που δήλωσαν συμμετοχή στο σεμινάριο είναι και οι: Βλόντζιμιερζ Τσιμόσζεβιτζ, πρώην πρωθυπουργός της Πολωνίας, Αντρζέι Ολεξόβσκι, Ρίσζαρντ Σνεπφ, πρώην υπουργός των Εξωτερικών και πρώην αναπληρωτής υπουργός των Εξωτερικών της Πολωνίας αντίστοιχα, Χοσέ Μιγκέλ Βικάνκο, εκτελεστικός διευθυντής του Αμερικανικού Τμήματος του παρατηρητηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και Χέιντι Χαουτάλα, ευρωβουλευτής - πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Υποεπιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Επιδίωξη των συμμετασχόντων είναι η διατήρηση σε ισχύ της Κοινής θέσης, άλλως η έκδοση νέας, χειρότερης και πιο επιθετικής από την υπάρχουσα. Είναι γνωστό ότι στη Γενική Συνέλευση του ΟHE κατά την 54η περίοδο των Συνεδριάσεών της, η ΕΕ ψήφισε υπέρ του σχεδίου ψηφίσματος της Δημοκρατίας της Κούβας για την άρση του οικονομικού, εμπορικού και χρηματοπιστωτικού αποκλεισμού. Την ίδια πολιτική τακτική ακολούθησε και στις 17 προηγούμενες χρονιές. Ομως, με το να διατηρεί σε ισχύ την Κοινή θέση, η ίδια αναιρεί τις ψήφους της. Ετσι και η πολιτική της στην υπόθεση της Κούβας ουδόλως διαφέρει από την πολιτική των ΗΠΑ, αφού με την Κοινή θέση της περίπου θέτει τους ίδιους σκοπούς και θέματα με αυτά των ΗΠΑ, τα οποία αναγράφονται στη δική τους θέση με τον τίτλο «Για την ελευθερία της Κούβας και τη δημοκρατική αλληλεγγύη» και τα οποία επικαλούνται συνεχώς για να δικαιολογούν τη διατήρηση του γενοκτόνου ολοκληρωτικού οικονομικού αποκλεισμού που έχουν επιβάλει. Η υπεράσπιση της Κουβανικής Επανάστασης, του κουβανικού λαού και της κυβέρνησής του προς συνέχιση του επαναστατικού σοσιαλιστικού μετασχηματισμού σε όλους τους τομείς είναι καθήκον άμεσης πολιτικής προτεραιότητας. Η υλοποίηση αυτού του καθήκοντος έχει διεθνή διάσταση και σημασία. Να δείξουμε ότι ο κουβανικός λαός δεν είναι μόνος στην πραγματοποίηση του έργου που ο ίδιος έχει αναλάβει. Συστρατεύονται δίπλα του όλοι οι καταδυναστευόμενοι από το διεθνή ιμπεριαλισμό λαοί και κινήματα.