Κυριακή 10 Γενάρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 32
ΔΙΕΘΝΗ
ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ ΤΟ «ΜΕΤΩΠΟ» YEMENH
Νέος τρομοκρατικός κύκλος σε βάρος των λαών

Περίπολος του υεμενικού στρατού έξω από την πρεσβεία - «φρούριο» των ΗΠΑ
Περίπολος του υεμενικού στρατού έξω από την πρεσβεία - «φρούριο» των ΗΠΑ
Ακόμη περισσότερο εξοπλισμό, ακόμη περισσότερη εκπαίδευση, ακόμη περισσότερα χρήματα. Αυτά ζήτησε η κυβέρνηση της Υεμένης από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις προκειμένου ν' αντιμετωπίσει την επανεμφανιζόμενη απειλή της «αλ Κάιντα» στο έδαφός της. Και προς το παρόν, φαίνεται ότι το αίτημά της ικανοποιείται. Η σταθερή επίσημη οικονομική βοήθεια που λαμβάνει από το 2000 (περίπου 40 εκατομμύρια δολάρια) έφτασε τα 70 εκατομμύρια δολάρια το 2009 και, όπως ανακοινώθηκε από το Λευκό Οίκο, σχεδόν θα διπλασιαστεί. Οσο για την παροχή εκπαίδευσης και εξοπλισμού προϋπήρχε και φαίνεται ότι θα εντατικοποιηθεί.

Οι τελευταίες αυτές εξελίξεις επαναφέρουν στο προσκήνιο οφθαλμοφανείς πτυχές της εφαρμογής των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Καταρχάς, η Ουάσιγκτον ( και οι «πρόθυμοι σύμμαχοί» της), που αιματοκύλισε π.χ. τον ιρακινό λαό στο όνομα της δημοκρατίας και της ελευθερίας (αφού «κάηκε» το επιχείρημα των όπλων μαζικής καταστροφής), αναδεικνύει σε «κομβικό εταίρο», ενισχύοντάς το παντοιοτρόπως, το καθεστώς της Υεμένης που μόνο δημοκρατικό και ελεύθερο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Αν και δεν είναι η πρώτη φορά, είναι άλλη μια απόδειξη ότι στο βωμό των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων υπάρχουν πάντα δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Επίσης, στην περίπτωση της Υεμένης εκφράζεται με εξαιρετικά γλαφυρό τρόπο, όπως άλλωστε και στο Αφγανιστάν, η ρήση «έσπειραν ανέμους, θερίζουν θύελλες». Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός ενίσχυσε, καλλιέργησε και αξιοποίησε τα μέγιστα την ανάδειξη ενός ρεύματος ισλαμιστικού εξτρεμισμού ως όπλου για την κατατρόπωση κινημάτων προοδευτικού προσανατολισμού.Το «τέρας», εδώ και χρόνια, λειτουργεί ανεξέλεγκτα.

Πρόσφορο έδαφος από τα παλιά

Πιο συγκεκριμένα, το εξτρεμιστικό ισλαμιστικό στοιχείο στην Υεμένη δεν είναι ούτε καινούριο, ούτε ταυτίζεται αποκλειστικά με την «αλ Κάιντα». Η πρώην Βόρεια Υεμένη στηριζόταν στο σύστημα των φυλών και την έντονη επιρροή της ισλαμικής θρησκείας. Υπήρξε στενός σύμμαχος των μοναρχικών περιφερειακών δυνάμεων της αραβικής χερσονήσου και του Κόλπου. Χιλιάδες βόρειοι Υεμενίτες συμμετείχαν στον «ιερό πόλεμο» κατά της Λαϊκής Δημοκρατίας στο Αφγανιστάν ως μουτζαχεντίν.Εναν πόλεμο που σχεδιάστηκε από την Ουάσιγκτον, χρηματοδοτήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τη Σ. Αραβία και υλοποιήθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες του Πακιστάν.

Οι καλές σχέσεις διαταράχθηκαν κάπως στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν η Υεμένη διαφώνησε με τον πόλεμο στον Κόλπο. Παρά την, διά μέσου πολέμου, ένωση της Βόρειας και Νότιας Υεμένης και τις απόπειρες, εκ μέρους της, διπλωματικής «αναθέρμανσης», η ψυχρότητα διατηρήθηκε και η οικονομική κατάσταση έγινε τραγικότερη όταν η Σ. Αραβία απέλασε τους δεκάδες χιλιάδες Υεμενίτες που εργάζονταν στο έδαφός της.

Τότε, δημιουργήθηκε ένα κύμα μετανάστευσης προς τις ΗΠΑ. Σχηματικά, θα μπορούσε κανείς να πει ότι οι ήρωες του Αφγανιστάν μετατράπηκαν σε φτηνό εργατικό δυναμικό. Η μεγαλύτερη συγκέντρωση Υεμενιτών καταγράφεται, μέχρι και σήμερα, στο Μίτσιγκαν. Σε αυτό θα πρέπει ν' αναζητηθεί η ερμηνεία για το μεγάλο αριθμό «καταζητούμενων Υεμενιτών τρομοκρατών», που είτε συνελήφθησαν στην Υεμένη, είτε στο Αφγανιστάν και μεταφέρθηκαν στο Γκουαντάναμο, και έχουν αμερικανική υπηκοότητα.

Η «αλ Κάιντα», ως τέτοια, κάνει την «πρώτη της εμφάνιση» στην Υεμένη με τη βομβιστική επίθεση στο αμερικανικό καταδρομικό «USS Cole», στο λιμάνι του Αντεν, στις 12 Οκτώβρη 2000. Σκοτώνονται 17 ναύτες, τραυματίζονται 39. Η οργάνωση αναλαμβάνει την ευθύνη μόλις το καλοκαίρι του 2001, λίγο πριν την 11η Σεπτεμβρίου. Ομως, εξαρχής, αναπτύσσεται έντονη φιλολογία που συνδέει την επίθεση με τις αμερικανικές πυραυλικές επιθέσεις σε Σουδάν και Αφγανιστάν, τον Αύγουστο του 1998, που παρουσιάστηκαν ως «απάντηση» στις βομβιστικές επιθέσεις κατά αμερικανικών πρεσβειών στην Κένυα και στην Τανζανία (λίγο νωρίτερα, με 224 νεκρούς και 5.000 τραυματίες). Για αυτές η «αλ Κάιντα» ανέλαβε αμέσως την ευθύνη.

Γιατί η Υεμένη;

Οταν, μετά την 11η Σεπτεμβρίου, η Ουάσιγκτον κηρύττει «αντιτρομοκρατικό πόλεμο», η Υεμένη αναδεικνύεται σε θεμελιώδες πεδίο μάχης. Καταρχάς, λόγω γεωγραφικού αναγλύφου (ορεινές δύσβατες περιοχές), λόγω συμβολικού ρόλου (γενέτειρα μπιν Λάντεν) και λόγω του μεγάλου αριθμού μουτζαχεντίν που απλόχερα είχε προσφέρει στο Αφγανιστάν και της ακραίας ισλαμιστικής παράδοσής της που τόσο χρήσιμη φάνηκε στο παρελθόν.

Κυρίως, όμως, λόγω της θέσης της σε μια εξαιρετικά ευαίσθητη περιοχή: Στην αραβική χερσόνησο, δίπλα από τον πετρελαϊκό πλούτο της Σ. Αραβίας, στις ανατολικές ακτές της Ερυθράς Θάλασσας, με έλεγχο επί αυτής, αλλά και με στενές σχέσεις με τα ανατολικά παράλια της Αφρικής και κυρίως τη Σομαλία, με την οποία εκτός από παραδοσιακούς διπλωματικούς, θρησκευτικούς και οικονομικούς δεσμούς, μοιράζονται και πολλούς υπηκόους - δεκάδες χιλιάδες Σομαλοί ζουν στην Υεμένη. Συνεπώς, η διατήρηση της εκεί καθεστηκυΐας τάξης κρίνεται περισσότερο από απαραίτητη για τη διασφάλιση των αμερικανικών, αλλά και άλλων ιμπεριαλιστικών συμφερόντων στον Κόλπο.

Σε μια χώρα, όπου η ηγεσία Σάλεχ επιβιώνει διά στρατιωτικής πυγμής είναι πολύ εύκολο ν' αντιληφθεί κανείς ότι ως «ύποπτοι» στιγματίστηκαν όλοι όσοι στρέφονται κατά του καθεστώτος, ασχέτως κινήτρων ή ιδεολογίας. Πόσο μάλλον, που τα όρια ανάμεσα στην «ισλαμιστική τρομοκρατία» της «αλ Κάιντα» και τη «θεμιτή» ακραία ισλαμιστική ιδεολογία, επί της οποίας στηρίζεται ως σήμερα το καθεστώς Σάλεχ για να συνθλίψει κάθε φωνή αντίστασης, είναι δυσδιάκριτα.

Ιμπεριαλιστικό κουβάρι σε λεπτές ισορροπίες

Η αναθέρμανση της «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας» από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπ.Ομπάμα, με αφορμή την πρόσφατη απόπειρα ανατίναξης από τον νεαρό Νιγηριανό, ήταν ό,τι χρειαζόταν αυτή τη στιγμή. Η δήθεν νέα τακτική στοχεύει στη βελτίωση της εικόνας των ΗΠΑ στην ευρύτερη μουσουλμανική γνώμη, έτσι ώστε να εμποδιστεί η περαιτέρω διείσδυση - ενίσχυση και άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (όπως π.χ. Γαλλία ή Ρωσία) στην πολύτιμη, ενεργειακά και γεωστρατηγικά, περιοχή του Κόλπου και της «ευρείας Μέσης Ανατολής». Το «νέο προσωπείο» έχει, ήδη, πληγεί τόσο από την ανυπαρξία οποιασδήποτε προόδου στο Παλαιστινιακό όσο και από τη συνεχιζόμενη κατοχή στο Ιράκ και την εντεινόμενη αιματοχυσία στο Αφγανιστάν.

Στην «αντιτρομοκρατική» αυτή εγρήγορση εννοείται ότι δήλωσαν «παρών» και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (π.χ. Βρετανία, Γαλλία), επιδιώκοντας και ν' αξιοποιήσουν εσωτερικά τα μέτρα αυτά, αλλά και διά της επίσημης συναίνεσης να επιδιώξουν λίγο μεγαλύτερη διείσδυση στην ευρύτερη αραβική περιοχή, αλλά και την Αφρική, όπου, σιωπηλά πλην αποτελεσματικά, έχει κάνει δυναμική εμφάνιση η Κίνα.

Ολες οι ενδείξεις προμηνύουν μια νέα πολύχρονη «αναμέτρηση» πολλαπλών επιπέδων. Παράλληλα, «αναθερμάνθηκαν» τα «αντιτρομοκρατικά αντανακλαστικά» παγκοσμίως στο όνομα των οποίων ορυμαγδός απαγορεύσεων και μέτρων λαμβάνονται από τις απανταχού «πρόθυμες» ηγεσίες.Μέτρα που, όπως έχει αποδείξει η εμπειρία, χρησιμοποιούνται, κατά κύριο λόγο, σε βάρος λαϊκών κινημάτων.


Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ