Παίχθηκε με μεγάλη επιτυχία δύο χειμερινές περιόδους στο «Υπόγειο» του «Θεάτρου Τέχνης». Αναφερόμαστε στο έργο «Η μέθοδος Gronholm» του Ισπανού δραματουργού Τζόρντι Γκαλθεράν, που επαναλαμβάνεται από τη Δευτέρα, επίσης στο «Υπόγειο». Μετάφραση: Γιώργος Καραμίχος - Μαρία Τσατσαρώνη. Σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου. Σκηνικά-κοστούμια: Γιώργος Γαβαλάς. Μουσική σύνθεση: Σταύρος Γασπαράτος. Παίζουν: Γιώργος Καραμίχος, Πέτρος Λαγούτης, Χρήστος Σαπουντζής, Βίκυ Παπαδοπούλου.

Ενα έργο άκρως επίκαιρο και αποκαλυπτικό. Σκληρό, αλλά και ειρωνικά «κωμικό», αντλημένο από τη σύγχρονη πραγματικότητα, με θέμα τον πανούργο, απάνθρωπο, εξευτελιστικό τρόπο που εφαρμόζουν οι πολυεθνικές εταιρείες προκειμένου να προσλάβουν στελέχη τέτοια που - χωρίς κανένα ίχνος ντροπής, ευαισθησίας, ανθρωπιάς - να υπηρετούν τα αχόρταγα και αδυσώπητα οικονομικά συμφέροντα του απρόσωπου, αφανούς, μεγάλου κεφαλαίου. Ο Τζόρντι Γκαλθεράν αναφέρει ότι το έργο του «αποπειράται να μιλήσει για τη σκληρότητα στις εργασιακές σχέσεις. Θέλησα να το κάνω αυτό με αφορμή μία από τις πλέον απάνθρωπες διαδικασίες που υφίστανται στον εργασιακό κόσμο: την επιλογή προσωπικού. Οι τελευταίοι τέσσερις υποψήφιοι για μία θέση ανώτατου στελέχους σε μια σημαντική πολυεθνική εταιρεία συναντώνται και υποβάλλονται στις τελευταίες δοκιμασίες της διαδικασίας επιλογής, δοκιμασίες οι οποίες, ακροβατώντας στο παράλογο, δε φαίνεται να έχουν καμία σχέση με αυτή καθαυτή τη θέση εργασίας. Ολες οι δοκιμασίες στις οποίες υποβάλλονται οι υποψήφιοι, όσο απίστευτο κι εάν φαίνεται, είναι εμπνευσμένες από πραγματικές τεχνικές επιλογής προσωπικού, καταγεγραμμένες σε σοβαρά έργα που έχουν εκπονήσει ειδικοί επί του θέματος. Το μόνο πράγμα που κάνει το έργο είναι να φτάσει τις δοκιμασίες στα άκρα». Για τους εφαρμοστές των σατανικών (εμμέσως, αλλά ουσιαστικά ψυχαναλυτικών) μεθόδων πρόσληψης σε μια πολυεθνική εταιρεία, όπως λέει ο συγγραφέας του έργου, «δεν έχει σημασία ούτε ποιοι είμαστε, ούτε πώς είμαστε, αλλά ποιοι φαινόμαστε ότι είμαστε. Η πραγματική μας ταυτότητα δεν ενδιαφέρει κανέναν. Για αυτές τις παράπλευρες επιπτώσεις του καπιταλισμού μιλά αυτή η κωμωδία».