Προς θεού, μην πεις στο παιδί για τους επιπλέον 40.000 φαντάρους του ΝΑΤΟ που πάνε να σφάξουν στο Αφγανιστάν. Ξέρεις, τα παιδιά έχουν μια παράξενη αίσθηση αλληλεγγύης, παίρνουν αμέσως το μέρος αυτουνού που είναι από κάτω. Και τότε, πώς θα περάσει σαν εκπαιδευτική εκδρομή η νέα αποστολή του ΝΑΤΟ στην περιοχή;

Μην του πεις του παιδιού για τη Μαδασκάρη. Εκεί τα παιδιά πεθαίνουν απ την πείνα κι όταν το μαθαίνουν τα παιδιά εδώ αγανακτούν.

Στο παιδί να του μιλάς για την τρύπα του όζοντος και το κακό που κάνει μια γελάδα όταν «πέρδεται». Μια καλή ένεση αισιοδοξίας είναι να του διαβάσεις το χτεσινό ρεπορτάζ στην «ΗΜΕΡΗΣΙΑ» που παραθέτει το σχέδιο νόμου για τις εργασιακές σχέσεις: «ελαστικά ωράρια εργασίας μόνο κατόπιν συμφωνιών με τα συνδικάτα, ανώτατη χρονική διάρκεια στις συμβάσεις έργου, περιορισμούς στη χρήση ενοικιαζόμενων εργαζομένων και προσαυξήσεις στις αμοιβές των μερικώς απασχολουμένων». Δεν μπορείς να πεις, είναι μια αισιόδοξη νότα. Μπορεί να στο βεβαιώσει και ο Πρετεντέρης. Που επίσης μπορεί να σε βεβαιώσει πως το να λές στο παιδί ιστορίες του εργατικού κινήματος, απ' το πώς καταχτήθηκε το 8ωρο και η κοινωνική ασφάλιση ως το πώς οι εργάτες σήκωσαν κεφάλι μέχρι του να πάρουν οι ίδιοι την εξουσία, ε, αυτά όλα κάνουν το παιδί μοχθηρό.

Να κρύβεις από το παιδί οπωσδήποτε τα στοιχεία για την Αμερική. Στην τηλεόραση παίζονται ακόμα ταινίες που μιλάνε για το αμερικάνικο όνειρο. Φαντάζεσαι τι ψυχολογικό τραύμα θα πάθει αν αυτά που του λες ότι διαβάζεις στις εφημερίδες έρχονται σε σύγκρουση μ' αυτά που βλέπει στην τιβί;

Και πάνω απ' όλα, τα παιδιά, ειδικά τα παιδιά των εργατών, δεν πρέπει να μαθαίνουν για την κυρία τάδε που αγόρασε ένα γιοτ 80 εκατομμυρίων ευρώ. Ούτε για τους άλλους που έχουν παραγγείλει κάρο των 250.000 ευρώ. Αυτές είναι ειδήσεις που οξύνουν το ταξικό μίσος. Και οδηγούν σε παράξενες σκέψεις για ανατροπή. Ετσι, όμως, δε γίνεται προκοπή. Το είπε καθαρά χτες και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης: Να είναι επαναστάτες οι νέοι αλλά τα οράματά τους να μην είναι η ανατροπή του ισχύοντος συστήματος αλλά η μεταρρύθμιση, αυτήν που έχει ως στόχο και η κυβέρνησή μας.

Αυτό, μάλιστα, είναι επανάσταση: Να στηρίζεις το κυβερνητικό έργο. Στο υπογράφει και ο Παναγόπουλος της ΓΣΕΕ.

Στη Μαδαγασκάρη οι παπάδες λένε πως ο θεός είναι θυμωμένος με τον κόσμο που τρώει χελώνες. Ξέρουν τι κάνουν. Αν πουν στον κόσμο πως πρέπει να ψάξει την αιτία για την πείνα στην παραγγελία μίας προς μίας νέας «Μπέντλεϊ» (το κάρο των 250.000 ευρώ) οι άνθρωποι αντί να ξεγελάνε την πείνα με χελώνες, θα αρχίσουν να κυνηγάνε άλλα πράγματα...

Ισχύει το ίδιο και με την «έκθεση Γουόρεν» (αυτή που αναφέρεται στη σημερινή κατάσταση των εργαζομένων στην Αμερική). Αν όσα αναφέρει τα βάλεις σε μια προκήρυξη, το λιγότερο θα χαρακτηριστείς αντιαμερικανός. Ομως είναι μια επίσημη έκθεση που όσο κι αν μένει στις διαπιστώσεις, δίνει τροφή σε ερωτήσεις τέτοιες που οι απαντήσεις τους επίσης οδηγούν σε ανατροπή.

Ολα αυτά πρέπει να αποφεύγονται. Στο παιδί πρέπει να διδάσκεις ότι «η αστυνομία είναι αμυνόμενη». Πρέπει να μην του επιτρέπεις κακές ερωτήσεις όπως «τι είναι η προβοκάτσια;».

Αν όλα αυτά δεν μπορείς να τ' αποφύγεις και το παιδί επιμένει να έρθει μαζί με τον μπαμπά και τη μαμά στη διαδήλωση, πάρε τα μέτρα σου. Οταν έχεις απέναντί σου μια κυβέρνηση που ενώ αλλάζει χρώματα, δεν αλλάζει ρούπι στη πολιτική που εξασφαλίζει κέρδη για το κεφάλαιο και δυστυχία για τους εργάτες, πάρε τα μέτρα σου ώστε το παιδί να μάθει έγκαιρα και ποιος είναι ο εχθρός και πώς αντιμετωπίζεται. Με τον ίδιο τρόπο που το προστάτεψες ως τώρα: Μέσα από το οργανωμένο μαζικό λαϊκό κίνημα. Το περιφρουρημένο. Ξέρεις εσύ.