Ακου, ΜΑΤατζή! Σου το λέω καθαρά: Δε σ' έχω σε εκτίμηση. Οχι γιατί έχω κάτι προσωπικό μαζί σου. Δεν εκτιμώ τη «δουλιά» σου. Και για να συνεννοηθούμε πρέπει να σου πω ότι έχεις απόλυτη προσωπική ευθύνη που διάλεξες μια τέτοια «δουλιά». Ξέρω τις δικαιολογίες σου: «Φτωχό παιδί ήμουν, μια δουλιά για να ζήσω βρήκα». Ε, δεν είναι «δουλιά» να δέρνεις. Γιατί πριν ακόμα πας εκεί ήξερες πως «δουλιά» των ΜΑΤ είναι η καταστολή. Είναι να δέρνουν τον κόσμο. Το ήξερες. Και για να πούμε όλη την αλήθεια, υπάρχουν κάποιοι από σας που περηφανεύονται για τη «δουλιά» τους. Ασε τις βλακείες ότι «είμαστε στην πρώτη γραμμή της μάχης για την τήρηση της εννόμου τάξεως». Η έννομη τάξη που υπηρετείς είναι η σιωπή νεκροταφείου που θέλει να επιβάλει η αστική τάξη. Το δικό της κράτος υπηρετείς.

Δε σου ζητώ να βάλεις το μυαλό σου να λειτουργήσει. Ο,τι κάνεις εν ψυχρώ γίνεται. Ξέρεις ότι «δουλιά» σου είναι να δέρνεις. Μόλις χτες τσάκισες τον φοιτητή που αγωνίζεται για τη γνώση και τη μόρφωση. Δε με ξεγελάς, όταν μου επαναλαμβάνεις ό,τι σου λέει ο προϊστάμενός σου: ότι, δήθεν, προστατεύεις την κοινωνία από τους «κουκουλοφόρους». Σε ποιον τα λες αυτά; Δίπλα σου είναι οι κουκουλοφόροι. Τους είδα να τους προστατεύεις όταν βγαίναν από το υπουργείο Εξωτερικών, για να χτυπήσουν τη διαδήλωση ενάντια στον Κλίντον. Τους είδα να τους προστατεύεις μόλις προχτές όταν τους πιάσαμε στα πράσα και έτρεξες να προστατέψεις το «συνάδελφο» - διατεταγμένο προβοκάτορα.

Θα ακούσεις πολλούς να σου λένε, ίσως, «σκέψου». Εγώ δε στο ζητώ! Γιατί έχεις όλη την ευθύνη που βαρύνει το μηχανισμό στον οποίο είσαι ενταγμένος. Το μηχανισμό που σε αξιοποιεί και τον αξιοποιείς. Γίνεσαι ένα μαζί του για να χτυπήσεις τον εργάτη, που διεκδικεί το μεροκάματο και στρέφεται κατά της εκμεταλλευτικής εξουσίας. Αυτόν κυνηγάς, αλλιώς δεν έχεις λόγο ύπαρξης. Τον φτωχό αγρότη, που παλεύει για να κρατήσει ένα στρέμμα γης και να 'χει ένα κομμάτι ψωμί, αυτόν κατατρέχεις. Πώς θα έπαιρνες το «μπράβο» αν δεν του έσκαγες τα λάστιχα στο μπλόκο; Τον συνταξιούχο, που πεινάει και δε φοράει «κουκούλα», ούτε η μαγκούρα του είναι «μολότοφ» για να σε απειλεί, αυτόν «καταχεριάζεις». Αυτή είναι η δουλιά σου. Αυτή είναι η κρατική καταστολή.

Οταν σε παίρνει υπό την προστασία του ο Πολύδωρας, δεν το κάνει από αγάπη για σένα, «γραμμένο σ' έχει». Οταν σε εκθειάζει ο Χρυσοχοΐδης, δεν είναι προς τιμήν σου. Οταν σε επιβραβεύει ο Πρετεντέρης, να ψάχνεσαι - σε εκείνη την απίθανη περίπτωση που δεν έχεις καταλάβει ακόμα τίποτα. Αλλά πράγματι δεν κατάλαβες; Δεν τους έχεις ακούσει αυτούς ακριβώς που σε παινεύουν, αυτούς ακριβώς να σε αποκαλούνε «Μπάτσο»;

Ξέρω, θα ακούσω διάφορους να λένε για την «πλύση εγκεφάλου» που έχουν κάνει στα παιδιά της αστυνομίας για να τα πάρουν με το μέρος τους. Οτι σας πιέζουν και σας τρομοκρατούν για να σας έχουν «πιόνια» τους. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Οποιος έχει μετανιώσει, απλά παραιτείται! Κι αποκαλύπτει το αίσχος. Δε γίνεται να ζητάς λύπηση απ' αυτούς που τσακίζεις. Αν σου έχει μείνει τσίπα, απλά σήκωσε το μπόι σου. Δεν είναι «δειλός» όποιος υποχωρεί μπροστά στο δίκιο των αδικημένων. Δεν είναι «ρίψασπις», όποιος αρνείται να χρησιμοποιείται σαν ασπίδα της εκμεταλλευτικής εξουσίας. Δεν είναι «παράνομος» όποιος δεν υπακούει σ' αυτούς που παραβιάζουν τα νόμιμα δικαιώματα του λαού. Το σύνθημα «έξω τα ΜΑΤ από τις λαϊκές διαδηλώσεις» πρέπει και γίνει και δικό σου. Θέλει «ψυχή», ΜΑΤατζή. Βρες τη... Μη ζητάς σ' εμάς άλλοθι...