Ούτε για μια στιγμή να μη θολώσεις. Ούτε για μια στιγμή να μην ξεγελαστείς κι αρχίσεις να ψάχνεις στο σκοτάδι τι συμβαίνει.

Εδώ, μπροστά στα μάτια σου, συμβαίνουν όλα όσα πρέπει να παλέψεις. Κι εδώ, στο φως της μέρας, η ταξική πάλη συνεχίζεται ανειρήνευτη. Στου Λαναρά που εκβιάζει εργάτες να αποδεχτούν τις απολύσεις τους, στην ΕΒΓΑ που συνεχίζονται οι απολύσεις, στην YTONG που, με το ταμείο γεμάτο απο το χρήμα των «αναπτυξιακών» νόμων, απολύει για να αυξήσει τη κερδοφορία της, στην «Πρέστον» που εφαρμόζει «δημιουργικά» τις περίφημες ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης αξιώνοντας απ' τους εργάτες να υπογράψουν για εκ περιτροπής δουλειά. Παντού, σε κάθε εργασιακό χώρο, η ταξική αντιπαράθεση οξύνεται, με τους κεφαλαιοκράτες να έχουν αέρα στα πανιά, καθώς η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο συνεχίζει ακριβώς από εκεί που σταμάτησε η ΝΔ, αλλά τους βεβαιώνει - σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής της - ότι και θα επιταχύνει την εφαρμογή των πολιτικών που ενισχύουν τα καπιταλιστικά κέρδη.

Αυτή η πολιτική θέλει ταξική οργάνωση κι αγώνα για να αντιμετωπιστεί.

Οσες στρακαστρούκες κι αν ακούσεις να σκάνε γύρω σου, μην τρομάξεις, έχεις αγώνα σοβαρό να κάνεις: Ευθέως, χωρίς μισόλογα - αν και με τη γνωστή γλώσσα που βαπτίζει το κρέας ψάρι - τα επιτελεία της ΕΕ, δηλαδή οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, διακήρυξαν και πάλι χτες ότι επιμένουν στις «ενεργές πολιτικές στην αγορά εργασίας». Αυτό που ακούγεται καλό, στην απλή του μετάφραση, χωράει όλα τα συστήματα μερικής απασχόλησης, αλλά, κύρια, τους τζάμπα εργάτες. Το καινούριο είναι οι «ενεργές πολιτικές κοινωνικής ασφάλισης», όπου σ' αυτές αναφέρεται η απαλλαγή των εργοδοτών και από τις ασφαλιστικές εισφορές.

Αυτές οι πολιτικές χρειάζονται επεξεργασμένη στρατηγική από το εργατικό κίνημα για να αντιμετωπιστούν. Χρειάζονται, δηλαδή, ακόμα πιο ισχυρό το Κομμουνιστικό Κόμμα στην πρώτη γραμμή...

Γιατί ακριβώς πάνω στην καπιταλιστική κρίση είναι που γίνονται τα μονοπώλια ισχυρότερα κι αυτά είναι που έχεις να αντιμετωπίσεις. Τα κέρδη των εφοπλιστών - των πλέον άμεσα συνδεδεμένων με το μονοπωλιακό κεφάλαιο - μαρτυρούν ποιος κερδίζει από την κρίση. Και η Στατιστική καταγράφει τους χαμένους. Που θα χάσουν περισσότερα όσο η οργάνωση της πάλης τους και οι πολιτικοί τους στόχοι δε στοχεύουν σε μια οικονομία χωρίς εφοπλιστές, χωρίς συνολικά τους καπιταλιστές.

Κράτα σημειώσεις για τους επικίνδυνους παραλληλισμούς που γίνονται στις εφημερίδες από τους έγκριτους και έγκυρους αναλυτές. Δείχνουν και πού το πάνε και τι στήνουν σε βάρος του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Και μη θαμπώνεσαι από την ετοιμότητα διαφόρων κέντρων να αναλύσουν το «φαινόμενο τρομοκρατία». Είναι από κείνες τις περιπτώσεις που η ανάλυση προηγείται του φαινομένου. Πίσω από τις δήθεν διαφορές διακρίνεται ο κοινός παρονομαστής. Θέλουν να περάσουν σαν αυτονόητο μέσα από τα περί τρομοκρατίας ότι έτσι κι αλλιώς όλα αυτά είναι ενάντιά σου. Ενώ όλα αυτά είναι μια κραγμένη καιρό πριν προβοκάτσια για να παίρνονται μέτρα ενάντιά σου...

Το δικό τους στόχο αυτοί,

το δικό σου εσύ.