Το κείμενο - νομοθέτημα που προωθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για τους «υπερχρεωμένους καταναλωτές» και την περιβόητη ρύθμιση των χρεών τους μπορεί να μην ασχολείται με το χρονικό της δημιουργίας αυτής της κατηγορίας των τραπεζικών πελατών, ούτε προτείνει λύσεις που θα απέτρεπαν την εμφάνιση «υπερχρεωμένων» στο μέλλον, εξυπηρετεί όμως δύο σκοπιμότητες. Η πρώτη είναι η πολυδιαφημισμένη και υπό όρους απαλλαγή από ληξιπρόθεσμες οφειλές εκείνων που αποδεδειγμένα είναι βαριά άρρωστοι, αποδεδειγμένα δεν έχουν το παραμικρό εισόδημα και περιουσιακό στοιχείο, αποδεδειγμένα δεν έχουν καμιά προοπτική εργασίας. Αυτοί, μπορεί να γλιτώσουν. Η δεύτερη είναι να σπρώξει προς τις τράπεζες, για να επιζητήσουν ρύθμιση, εκείνους που έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές και διαθέτουν κάποιο εισόδημα και έχουν και κάποια περιουσιακά στοιχεία, από τη ρευστοποίηση των οποίων οι τραπεζίτες μπορούν να προσδοκούν να εισπράξουν κάποια ποσά, ενώ μέχρι στιγμής αυτό ήταν ακατόρθωτο. Πρόκειται για μια ρύθμιση που, τελικά, ευνοεί τις τράπεζες και, όπως λένε οι κυβερνώντες, ισχύει σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες.

Το πρόβλημα, βέβαια, βρίσκεται αλλού και είναι ότι όλο και μεγαλύτερος αριθμός εργαζομένων αναγκάζεται από τα πράγματα να προσφεύγει στον τραπεζικό δανεισμό, επειδή με βάση τα εισοδήματά τους, με βάση δηλαδή τους μισθούς οι οποίοι καθορίζονται από την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική, δεν είναι σε θέση να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες της καθημερινότητας. Αυτή τη διαδικασία δανεισμού, οι κάθε λογής απολογητές του συστήματος και των συμφερόντων του κεφαλαίου, την παρουσιάζουν ως δυνατότητα που ...«προσφέρεται» στους έχοντες περιορισμένα εισοδήματα, όμως στην ουσία πρόκειται για διαδικασία μετατροπής χιλιάδων και χιλιάδων λαϊκών νοικοκυριών σε ομήρους των τραπεζών.

Πατώντας πάνω στις ανάγκες που δημιουργούν οι χαμηλοί μισθοί και τα εξευτελιστικά μεροκάματα, εκμεταλλευόμενοι την ανεργία και την υποαπασχόληση που οδηγεί σε παραπέρα μείωση του εισοδήματος των λαϊκών νοικοκυριών, εξαναγκάζουν τον εργαζόμενο να απευθυνθεί στην τράπεζα για ένα δάνειο. Ωστόσο, στο βαθμό που μισθοί και μεροκάματα παραμένουν καθηλωμένα, το ένα δάνειο φέρνει το άλλο, ενώ το επόμενο οδηγεί στην απόγνωση. Η υπερχρέωση εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων ήταν η βέβαιη κατάληξη της συνεχούς διεύρυνσης του δανεισμού των λαϊκών νοικοκυριών, που εδώ και δεκαπέντε χρόνια δεν έχει σταματημό.

Οι μόνοι που βγαίνουν κερδισμένοι από αυτή την αύξηση του δανεισμού είναι οι τραπεζίτες, οι εκπρόσωποι διαφόρων κλάδων της παραγωγής, οι μεγαλέμποροι και οι μεγαλοεισαγωγείς, οι διάφοροι κατασκευαστές κατοικιών. Το αποδεικνύουν τα καθαρά κέρδη που επίσημα παρουσιάζουν όλα αυτά τα χρόνια, χώρια τα άλλα που ποτέ δεν πρόκειται να τα μάθει κανείς. Και μαζί με όλους αυτούς «κερδίζει» και η καπιταλιστική οικονομία, που μέσα από τη διατήρηση του επιπέδου κατανάλωσης χάρη στον τραπεζικό δανεισμό κάνει ...ενέσεις στους διάφορους δείκτες της οικονομικής δραστηριότητας.

Δε χωράει αμφιβολία ότι οι ρυθμίσεις που ετοιμάζει το ΠΑΣΟΚ δεν ανταποκρίνονται στα μέτρα και τις δυνατότητες αυτών που πραγματικά έχουν ανάγκη. Το ΚΚΕ με ξεκάθαρο τρόπο έχει τονίσει ότι τα χρεωμένα νοικοκυριά πρέπει να παλέψουν για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και τα μεροκάματα, ενώ παράλληλα ζητάει την άμεση απαγόρευση κάθε κατάσχεσης ή πλειστηριασμού για χρέη στεγαστικών δανείων για πρώτη και δευτερεύουσα κατοικία και πάγωμα της πληρωμής δανείων για άνεργους και μισθωτούς που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. Προβάλλοντας ταυτόχρονα την ανάγκη της πάλης για οριστική απαλλαγή από τους τραπεζίτες και κάθε κεφαλαιοκράτη.