Στον ...«εθελοντισμό» των εργαζομένων που οι συμβάσεις τους έληξαν «στηρίζεται» το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών, το οποίο, παρά τις «τυμπανοκρουσίες» που συνόδευσαν το άνοιγμά του, βρίσκεται ουσιαστικά... στον «αέρα»!

Σε χτεσινή της ανακοίνωση η Επιστημονική Επιτροπή του νέου μουσείου αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι ο πρόεδρός της, Ν. Μουρτζάς, «παρακάλεσε τον ηλεκτρολόγο του μουσείου, ο οποίος ήταν μεταξύ των εργαζομένων των οποίων οι συμβάσεις τελείωσαν και δεν έχουν ανανεωθεί ακόμα, να βρεθεί στο Μουσείο την Παρασκευή (23/10) και να θέσει σε λειτουργία το φωτισμό και κλιματισμό των αιθουσών για όσο χρόνο απαιτείται»! Παράλληλα... «παρακάλεσε και τους υπόλοιπους απολυμένους συμβασιούχους (...) να διευκολύνουν τη λειτουργία του μουσείου»! «Διαβεβαιώνει», επίσης, «πως με τα πενιχρά μέσα που διαθέτει θα εξακολουθήσει να κάνει το καλύτερο δυνατό προκειμένου να ολοκληρωθεί το έργο, το ταχύτερο δυνατό (...)» και «ελπίζει», «να λάβει σύντομα τέλος και η "περιπέτεια" των εργαζομένων (...)»!

Οσα συμβαίνουν στο Μουσείο Πάτρας επιχειρείται να «επενδυθούν» με προσωπικές «κόντρες», πολιτικές ή μη «συγγένειες» και το ποιος θα έχει το «πάνω χέρι» στο μουσείο, η Επιστημονική Επιτροπή ή η ΣΤ' Εφορεία Αρχαιοτήτων. Αλλά η πραγματική αιτία βρίσκεται στον εμπορευματικό προσανατολισμό της κυβέρνησης της ΝΔ, που «ασπάζεται» και το ΠΑΣΟΚ για τη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς, με αιχμή τη διαχείριση των μουσείων, τα οποία, ειδικά τα μεγάλης επισκεψιμότητας, όπως θα είναι και της Πάτρας, εκλαμβάνονται ως οικονομικά «φιλέτα» που το δημόσιο λογιστικό τα «δυσκολεύει» να «αναπτυχθούν».

Μετά την αποκοπή του νέου Μουσείου Ακρόπολης από την Αρχαιολογική Υπηρεσία ως «αυτόνομο» και «ευέλικτο» νομικό πρόσωπο, το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Πάτρας φάνταζε ως ...«συνέχεια» αυτής της επικίνδυνης τακτικής. Το θέμα είναι ότι αυτή η «αναμπουμπούλα» - όσο οι εργαζόμενοι, συμβασιούχοι και μη, δεν υπερασπιστούν τον αμιγώς δημόσιο χαρακτήρα των μουσείων ως αναπόσπαστων τμημάτων της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας ενάντια σε κάθε έμμεση ή άμεση εμπορευματοποίησή τους με εργαζόμενους με μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα - μπορεί να χρησιμοποιηθεί από την κυβέρνηση ως «άλλοθι» για την ιδιωτικοοικονομική «λύση».