Η βασική αντίθεση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, δηλαδή η αντίθεση εργασία - κεφάλαιο, εργάτης - κεφαλαιοκράτης, συνεπάγεται μια σκληρή, καθημερινή μάχη. Το πάνω χέρι στις συνθήκες του καπιταλισμού το έχει το κεφάλαιο. Εχει στην ιδιοκτησία του τον πλούτο που παράγουν οι εργάτες. Εχει ακόμα την πολιτική εξουσία που επιβάλλει με τη βία, δηλαδή με την αστική νομοθεσία, την αστική Δικαιοσύνη και τους μηχανισμούς καταστολής, τη δικτατορία του κεφαλαίου. Το εργατικό - λαϊκό κίνημα κάθε μέρα, στους τόπους δουλειάς, στη γειτονιά, στην ύπαιθρο δίνει μάχες. Παλεύει να αποκρούσει την επίθεση της αστικής τάξης για να μπορέσει να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης. Και όσο πιο σκληρά βυθίζεται στις αντιφάσεις του το καπιταλιστικό σύστημα, τόσο πιο σκληρή γίνεται η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, τόσο περισσότερο εντείνεται η καταστολή προκειμένου να προλάβουν τις αντιδράσεις, τις κινητοποιήσεις, τις συγκρούσεις.
Από αυτή τη σκοπιά ο κάθε εργάτης πρέπει να δει τις εξαγγελίες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ σχετικά με το θέμα «προστασία» του πολίτη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο αρμόδιος υπουργός επαναλαμβάνει διαρκώς τις λέξεις «ασφάλεια», «προστασία». Και συμπληρώνει τα παραπάνω λέγοντας: «Δεν υπάρχουν άβατα, δεν υπάρχουν άσυλα», «θέλουμε ευνομία παντού, η ανομία θα παταχθεί». Με αυτό τον τρόπο επιχειρούν να καλλιεργήσουν ένα κλίμα στο λαό ότι με αυτά τα μέτρα, με την αστυνόμευση σε κάθε δρόμο και σοκάκι θα είναι προστατευμένος, θα μπορεί να κυκλοφορεί άνετα, δε θα φοβάται. Θέλουν κοινωνική συνείδηση τέτοια που δε θα θεωρεί απλά κακό αλλά αναγκαίο το να υπάρχει ένταση της δράσης των μηχανισμών καταστολής. Που θα φτάνει στο σημείο να νιώθει στην πραγματικότητα ότι δεν μπορεί να ζήσει, να περπατήσει, να χαρεί, να δουλέψει, χωρίς να έχει δίπλα του τα όργανα καταστολής του αστικού κράτους, έτοιμα να επέμβουν.
Μήπως όταν λένε «όποιος διαταράσσει την κοινωνική ειρήνη» εννοούν μόνο όσα συμβαίνουν στα Εξάρχεια; `Η στον Αγιο Παντελεήμονα; `Η τις προβοκατόρικες οργανώσεις που η δράση τους χρησιμοποιείται από την άρχουσα τάξη για να πάρει ακόμα πιο σκληρά κατασταλτικά μέτρα; `Η μήπως η ανασφάλεια που νιώθει ο εργάτης για το μεροκάματο, ο μικρομεσαίος αγρότης για το αν θα μπορεί να καλλιεργήσει στο χωράφι, το νέο ζευγάρι για το αν θα μπορεί να μεγαλώσει ένα παιδί, θα αντιμετωπιστεί από την «προστασία» της καταστολής ή αν εκδιωχθούν οι μετανάστες από τη χώρα; Η κυβέρνηση στοχεύει πολύ πιο βαθιά. Εκεί που ξέρει ότι υπάρχει πραγματικός κίνδυνος για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Η κάθε κυβέρνηση αστικού κράτους έχει πάντα στο νου της την αναμέτρηση εργάτη - κεφαλαιοκράτη. Και όταν λένε «όποιος διαταράξει την κοινωνική ειρήνη θα συλλαμβάνεται», το πάνε πολύ πιο μακριά από την οδό Στουρνάρη. Εννοούν την υποταγή του εργάτη στον εργοδότη. Την υποταγή του εργατικού κινήματος στο συμβιβασμό και τη μη διεκδίκηση των δικαιωμάτων του.
Είναι δεδομένο ότι έρχεται θύελλα αντιλαϊκών μέτρων. Το εισόδημα, το δικαίωμα στην εργασία, ό,τι απέμεινε από την Κοινωνική Ασφάλιση είναι μερικά από όσα βρίσκονται στο στόχαστρο του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων. Γι' αυτό και γιγαντώνουν την καταστολή. Για το διεκδικητικό κίνημα. Να γιατί εργάτες, μικρομεσαίοι αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι σε ενιαίο μέτωπο πρέπει να διεκδικούν ικανοποίηση όλων των αναγκών τους αντιπαλεύοντας και την κατασταλτική πολιτική.
Feeds
