Σε λιγότερες από δέκα μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές, είδαν το φως της δημοσιότητας τρία, φαινομενικά ασύνδετα, μεταξύ τους γεγονότα στο χώρο του Πολιτισμού:

• Στις 24/9, ο Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων προανήγγειλε κινητοποιήσεις, μετεκλογικά, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα θα τις κερδίσει ή πώς και ποιοι θα σχηματίσουν τη νέα κυβέρνηση, προβάλλοντας τα τεράστια και διαχρονικά προβλήματα της κρατικής πολιτικής στον τομέα της πολιτιστικής κληρονομιάς, μεταξύ των οποίων και η διογκούμενη εργασιακή «ομηρία».
• Προχτές, η «Ταινιοθήκη της Ελλάδος» παρουσίασε τη μόνιμη στέγη της στον ανακατασκευασμένο, διατηρητέο κινηματογράφο «Λαΐς». Παρά τα χαμόγελα, καθώς μετά από μισόν αιώνα αυτός ο σημαντικός οργανισμός αποκτά μόνιμη, ιδιόκτητη στέγη, οι άνθρωποι της «Ταινιοθήκης» εξέπεμψαν ουσιαστικά ...«SΟS», αφού τα 200.000 ευρώ της ετήσιας επιχορήγησης από το ΥΠΠΟ, σήμερα, μπροστά στις θεμιτές φιλοδοξίες της «Ταινιοθήκης» φαντάζουν γελοία...
• Προχτές, αλλά και χτες, τα ΜΜΕ («Καθημερινή» 30/9) ασχολήθηκαν αρνητικά με την «κατάληψη» του - κατά τα άλλα «προστατευόμενου» - «πεζόδρομου» της Δ. Αρεοπαγίτου από τα αυτοκίνητα που τον έχουν μετατρέψει σε «πάρκινγκ», λόγω των εκδηλώσεων ιδιωτών που νοικιάζουν χώρο στο νέο Μουσείο Ακρόπολης, έναντι υψηλού ενοικίου.

Πρόκειται για τρία γεγονότα που συγκροτούν ένα χαρακτηριστικό δείγμα της αντίληψης του αστικού κράτους για τον Πολιτισμό. Οι καταγγελίες των συμβασιούχων αρχαιολόγων συνδέονται άμεσα με τη μετατροπή της Δ. Αρεοπαγίτου σε «γκαράζ» της «ελίτ», που νοικιάζει χώρους του ...«εθνικού οράματος» μουσείου, για τα «πάρτι» της. Διότι η αρχαιολογική, και όχι μόνο, κοινότητα τάσσεται κατά του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας του Μουσείου Ακρόπολης ως ΝΠΔΔ, αποκομμένου από την Αρχαιολογική Υπηρεσία, στο όνομα της «οικονομικής αυτοτέλειας». Ενα δείγμα τού τι σημαίνει «οικονομική αυτοτέλεια» είναι ακριβώς η εμπορευματική χρήση του μουσείου, με «παρελκόμενο» και την ...παρκινγκοποίηση της Δ. Αεροπαγίτου. Για την οποία, παρεμπιπτόντως, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο βγάζει κατά καιρούς «κορόνες» περί «προστασίας» του «περιπατητικού» χαρακτήρα της.

Γι' αυτές τις αρνητικές συνέπειες από την πολιτική εμπορευματοποίησης των μουσείων, και για όσες, ακόμη χειρότερες, έπονται, το ΚΚΕ έχει προειδοποιήσει προ πολλού. Τον περασμένο Ιούνιο, με αφορμή τα εγκαίνια του Μουσείου, το ΚΚΕ σημείωνε, μεταξύ άλλων: «Το ΚΚΕ, ακόμη μια φορά, καταγγέλλει ότι το νέο μουσείο, εκτός από κτίριο - χοάνη που καταπίνει όλους τους ελεύθερους χώρους, καθώς και την αρχαία και νεότερη ιστορική και αρχιτεκτονική μνήμη από την ευρύτερη περιοχή, αποτελεί τον πολιορκητικό κριό για την επιβολή των νόμων του κέρδους στη λειτουργία των κρατικών μουσείων και την παράδοσή τους, σταδιακά, στην "ιδιωτική εκμετάλλευση" (...) Το μουσείο της Ακρόπολης, σύμφωνα με τον κυβερνητικό νόμο 3711/08 - συνέχεια των θεσμικών ρυθμίσεων του ΠΑΣΟΚ - αποτελεί το πρώτο κρατικό μουσείο, που, στο όνομα της "ευελιξίας" και "αποκέντρωσης", αποκόπτεται από την επιστημονική φροντίδα και έλεγχο της Κεντρικής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, για να παραδοθεί στους "μάνατζερς" και τους "χορηγούς". Στόχος είναι οι θησαυροί του μουσείου από ανεκτίμητο ιστορικό και μορφωτικό εργαλείο για το λαό, και προπαντός τους νέους ανθρώπους, να χρησιμοποιηθούν σαν "κράχτης" για την προσέλκυση τουριστών - πελατών στις διάφορες προσοδοφόρες εμπορικές δραστηριότητες (εστιατόρια, καφετερίες, καταστήματα, ποικίλες "πολιτιστικές" και ψυχαγωγικές εκδηλώσεις κλπ.), που θα συμβιώνουν με τις αρχαιότητες και θα αποτελούν τελικά την κύρια αποστολή του μουσείου (...)».

Αν σε ένα κρατικό μουσείο επιφυλάσσεται τέτοια... «τύχη», τι άραγε περιμένει την «Ταινιοθήκη», το μοναδικό φορέα της φιλμικής «μνήμης» της Ελλάδας, που έτσι κι αλλιώς αποτελεί ΝΠΙΔ, επιχορηγούμενο από το ΥΠΠΟ, όσο και αν το σημερινό ΔΣ δηλώνει ότι θα παλέψει ενάντια στην εμπορευματική διαχείρισή της;