Η 2η Συνάντηση Αφρικής - Νότιας Αμερικής, μεταξύ της Αφρικανικής Ενωσης (AU) και της Ενωσης των Κρατών της Νότιας Αμερικής (UNASUR), πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Βενεζουέλα στο νησί Μαργαρίτα με τη συμμετοχή 61 χωρών και δεκάδων ηγετών και κυβερνητικών αξιωματούχων από τις δύο περιοχές. Εκτός του οικοδεσπότη Ου.Τσάβες ξεχώρισαν οι παρουσίες του Προέδρου της Βραζιλίας Ι. Λούλα Ντα Σίλβα, της Αργεντινής Κ. Φεντάντες, του Εκουαδόρ Ρ. Κορέα, της Βολιβίας Ε. Μοράλες, της Παραγουάης Φ. Λούγκο, της Νότιας Αφρικής Τζ. Ζούμα, της Ζιμπάμπουε Ρ. Μουγκάμπε, της Λιβύης Μ. Καντάφι και άλλοι.

Σκοπός της συνάντησης αυτής ήταν να ενισχυθούν οι δεσμοί συνεργασίας σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί κατά 50% το εμπόριο ανάμεσα στις δύο περιοχές.

Ως αποτέλεσμα υπογράφτηκε σειρά συμφωνιών εμπορικών και ενεργειακών και στην τελική διακήρυξη υπογραμμίζονται ορισμένες κοινές δράσεις και θέσεις. Από κοινού σημειώνεται η θέληση των χωρών να «αντιπαλέψουν το ναρκεμπόριο, την τρομοκρατία σε όλες της τις μορφές (σ.σ. εδώ βεβαίως δεν προσδιορίζεται η κρατική τρομοκρατία που είναι, για παράδειγμα, ο βασικός παράγοντας καταπίεσης του λαού της Κολομβίας, ή στο Περού), επίσης η αντίθεση στην πειρατεία, στο δουλεμπόριο, στη διάδοση των πυρηνικών όπλων στην περιοχή».

Ταυτόχρονα, στη διακήρυξη διατυπώνεται «η κατηγορηματική θέληση για αλλαγές στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ώστε να εξασφαλιστεί μεγαλύτερη συμμετοχή χωρών της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής και απαιτείται βελτίωση των μηχανισμών λειτουργίας του οργανισμού, ώστε να ανταποκρίνονται στις νέες πραγματικότητες που διαμορφώνονται στις δύο περιοχές».

Θεωρούν ότι οι σχέσεις των δύο περιοχών «πρέπει να έχουν συμπληρωματικό χαρακτήρα, να παίρνουν υπόψη τους τις ασυμμετρίες και τις στρατηγικές ιδιαιτερότητες της κάθε χώρας, ώστε να οικοδομηθεί ένα εμπόριο που θα ενσωματώνει μηχανισμούς ολοκλήρωσης».

Σε ό,τι αφορά ειδικότερα τις οικονομικές συμφωνίες ξεχωρίζουν οι συνεργασίες στην ενέργεια, στα ορυχεία, στην ανάπτυξη υποδομών, στην ανταλλαγή επιστημονικής γνώσης και τεχνολογιών. Επίσης, γίνεται λόγος για την απειλή των κλιματικών αλλαγών.

Είναι φανερό ότι αυτή η συνάντηση που γίνεται στη βάση του καπιταλιστικού χαρακτήρα των χωρών που συμμετέχουν ακόμα και όταν αυτές έχουν προωθήσει κάποιες αλλαγές (Βενεζουέλα, Βολιβία, Εκουαδόρ), παρά τις όποιες διακηρύξεις «περί δεύτερης ανεξαρτησίας», συμβάλλει στην ισχυροποίηση του κεφαλαίου των χωρών. Επίσης, εμπεριέχει πολλά αντιφατικά στοιχεία, αφού υπάρχουν πολλές και διαφορετικές προσεγγίσεις και διαφορετικά συμφέροντα, ανάμεσα σε δυνάμεις που τάσσονται ανοιχτά υπέρ του αμερικανικού ιμπεριαλισμού (όπως οι κυβερνήσεις της Κολομβίας ή του Περού) και άλλες μεγάλες χώρες που επιχειρούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο (Βραζιλία, Αργεντινή).

Να σημειώσουμε ότι η Βενεζουέλα υπέγραψε ενεργειακές συμφωνίες με 8 αφρικανικές χώρες που ξεχωρίζουν η Νότια Αφρική, το Σουδάν, η Λιβύη, η Μαυριτανία. Η επόμενη συνάντηση αποφασίστηκε να γίνει σε 2 χρόνια στη Λιβύη.