Ηταν θέμα χρόνου, στο γαϊτανάκι που έχουν στήσει τα πολιτικά και εκδοτικά μεγαλοσυμφέροντα, για να βγάλουν λάδι το αστικό πολιτικό σύστημα, τσουβαλιάζοντας τους πάντες στον ντορβά με τις μίζες, να διεκδικήσουν ρόλο οι κάθε λογής πρόθυμοι και μη εξαιρετέοι. Ενας από αυτούς είναι και ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος. Ο οποίος βρίσκει βήμα (πού αλλού;) στην «Ελευθεροτυπία», για να ανακυκλώσει με εικασίες (!) την προβοκάτσια που πριν από αυτόν ανέλαβαν να φέρουν σε πέρας ο Βότσης, ο Κοροβέσης, ο Μπέης (και ποιος ξέρει πόσοι ακόμα θα ακολουθήσουν). Ο Ανδριανόπουλος συμπεραίνει ευθύς εξαρχής ότι «ο Περικλής Κοροβέσης είπε απλά αυτά που όλοι γνωρίζουν. Αλλά κανένας δεν τολμάει να ομολογήσει». Εχει στοιχεία για να το πει αυτό; Φυσικά όχι! Αλλωστε, στην προβοκάτσια δε χρειάζονται στοιχεία, γι' αυτό και τη λένε προβοκάτσια. Στη συνέχεια του άρθρου, θέτει διάφορα ερωτήματα και στήνει μια συλλογιστική που αφορά τον ίδιο και μόνο, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι και τα κόμματα που συμμετείχαν στην κυβέρνηση Ζολώτα «τα πήραν» από τη «Ζήμενς». Αρα, κακώς αγιοποιείται «η Αριστερά», λέει ο Ανδριανόπουλος. Και ισχυρίζεται πως η διαφθορά δεν «εμφιλοχωρεί μοναχά στους χώρους της Δεξιάς και των καπιταλιστικών κυκλωμάτων», αλλά αφορά και την «Αριστερά».

Πρώτος στόχος του Ανδριανόπουλου και όλων των άλλων είναι να αποτυπωθεί στη λαϊκή συνείδηση το «όλοι ίδιοι είναι, άρα αθώοι του αίματος η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ». Υπάρχει όμως και κάτι βαθύτερο. Λίγες αράδες πιο κάτω, ο Ανδριανόπουλος προσπαθεί να πείσει ότι η διαφθορά είναι ίδιον του κράτους και όχι των ιδιωτών. Και επειδή παραδοσιακά η αριστερά είναι υπέρ του «περισσότερου κράτους», επί της ουσίας στους κόλπους της δικής της ιδεολογίας εκκολάπτεται η διαφθορά. Λέει χαρακτηριστικά: «Ποιος όμως υποστηρίζει τη μονοπωλιακή σχεδόν παρουσία του κράτους στα κυρίαρχα ύψη της οικονομίας; Ενα καθεστώς οικονομικό δηλαδή όπου το κράτος αποφασίζει για το ποιος θα γίνει πλούσιος και ποιος φτωχός; Οχι βέβαια οι καπιταλιστές, οι νεοφιλελεύθεροι ή γενικά οι γνήσιοι "δεξιοί"». Μετά από αυτά, έντεχνα ακολουθεί η λάσπη για τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, όπου από τον κεντρικό κρατικό σχεδιασμό, κατά τον Ανδριανόπουλο, ξεπήδησαν οι πιο διεφθαρμένοι επιχειρηματίες. Είναι γνωστό πως η λάσπη «πιάνει» καλύτερα, αν τη σερβίρεις με ιδεολογικοπολιτικές τσιριμόνιες. Γιατί τέτοιες είναι οι ερμηνείες του Ανδριανόπουλου. Τώρα το γιατί ξεχωρίζει το κράτος των καπιταλιστών από τους καπιταλιστές, έντεχνα, είναι φανερό. Δεν μπορεί αλλιώς να κατασκευάσει είδηση εκεί που δεν υπάρχει. Και επειδή οι αστοί, προκειμένου να βγάλουν λάδι το σύστημά τους και να σερβίρουν πιο πειστικά τον αντικομμουνισμό προβάλλουν το κράτος αταξικά, (ίδιο το κράτος και στον καπιταλισμό και στο σοσιαλισμό λέει ο επί παντός επιστητού θεωρητικός των αστών), πετά τη λάσπη στο σοσιαλισμό, μιλώντας για τους καπιταλιστές μετά την αντεπανάσταση, ως δημιούργημα του σοσιαλισμού. Απίθανος ο τύπος!

Είναι φανερό ότι ο λόγος του στρέφεται ενάντια στο ΚΚΕ. Το μόνο κόμμα που όχι μόνο υπερασπίζεται το Σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, αλλά στη βάση της πείρας από τη Σοσιαλιστική οικοδόμηση παλεύει για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, την ανατροπή του καπιταλισμού. Αυτό πονάει τον Ανδριανόπουλο και την τάξη που υπηρετεί. Γι' αυτό και στα γραπτά του βάζει την πραγματικότητα με το κεφάλι κάτω. Λέει πως το κράτος παράγει τη διαφθορά, τη διαπλοκή. Σκόπιμα κρύβει πως η διαπλοκή χρειάζεται δύο: το καπιταλιστικό κράτος και τους ιδιώτες που υπηρετεί, τα μονοπώλια. Τα οποία το ΚΚΕ αντιπαλεύει και θέλει την κατάργησή τους. Σ' αυτό το Σοσιαλιστικό κράτος για το οποίο παλεύει το ΚΚΕ, αυτό το κράτος που για πολλά χρόνια οικοδόμησε ο Σοβιετικός λαός, δεν υπήρχε η διαπλοκή με τη φάρα των αστών, επειδή ακριβώς δεν υπήρχε ατομική ιδιοκτησία. Εξέλιπε δηλαδή η αιτία της διαφθοράς και της διαπλοκής, που στο καπιταλιστικό σύστημα είναι ο ακρογωνιαίος λίθος. Αυτό το σύστημα υπερασπίζεται ο Ανδριανόπουλος και η τάξη του. Και προκειμένου να το θωρακίσει, συκοφαντεί το Σοσιαλισμό και το ΚΚΕ.