Με όπλο την τιμημένη Ιστορία του ΚΚΕ, τα μέλη, οι φίλοι, οι οπαδοί του Κόμματος δίνουν σθεναρή απάντηση στην αντικομμουνιστική πρόκληση της ΕΕ που θέλει να ταυτίσει τον κομμουνισμό με το φασισμό. Κι επειδή η Ελλάδα είναι διάσπαρτη με αθάνατα σύμβολα της πάλης του λαού μας, σύμβολα του ηρωισμού και της αδιάκοπης πάλης των κομμουνιστών για έναν δίκαιο κόσμο, όπου ο λαός θα είναι αφέντης στον τόπο του, το ΚΚΕ απάντησε στην αντικομμουνιστική πρόκληση το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, με μια σειρά από εκδηλώσεις σε τέτοιους τόπους - σύμβολα.

Σ' έναν τέτοιο τόπο, στη μαρτυρική Ακροναυπλία του Γληνού, του Μπελογιάννη, των χιλιάδων ανώνυμων κι επώνυμων αγωνιστών, συναντήθηκαν την περασμένη Κυριακή μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ από το Ναύπλιο. Προσυγκεντρώθηκαν εκεί, για να καταθέσουν ένα στεφάνι, να δηλώσουν ότι «το ΚΚΕ δήλωση μετανοίας δεν υπογράφει». Να βροντοφωνάξουν «αγώνας - ρήξη - ανατροπή. Η Ιστορία γράφεται με πάλη ταξική».

Στη συνέχεια, πορεύτηκαν από το κάστρο μέσα στην πόλη του Ναυπλίου για να καταλήξουν στην πλατεία Φιλελλήνων, όπου κι έγινε η εκδήλωση του 35ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ, που είχε ως κεντρικό θέμα την ανάγκη να πάρει απάντηση η αντικομμουνιστική πρόκληση. Στην εκδήλωση μίλησε ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Προβλήθηκε ντοκιμαντέρ για την Αντιφασιστική Νίκη των λαών και η προφεστιβαλική έκλεισε με μουσικό αφιέρωμα στον ποιητή Γιάννη Ρίτσο.

Στην ομιλία του, ο Νίκος Σοφιανός στάθηκε στην αντικομμουνιστική πρόκληση της ΕΕ και την απάντηση που της πρέπει: «Η εκδήλωσή μας, σήμερα, είναι βήμα καταδίκης, καταγγελίας της κατάπτυστης απόφασης που πήρε η ΕΕ και το Συμβούλιο της Ευρώπης, για τη "μέρα μνήμης για τα θύματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων, των ναζιστικών - φασιστικών και των κομμουνιστικών"... Είμαστε σίγουροι ότι στη χώρα μας δεν πρόκειται να περάσει η προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας, η προσπάθεια να αλλοιωθεί, να χτυπηθεί, να διακορευτεί, στην κυριολεξία, η ιστορική μνήμη του λαού μας. Κι αυτό γιατί σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας βρίσκονται σύμβολα ενός πολύχρονου αγώνα για την κοινωνική πρόοδο και την προκοπή του λαού μας. Βρίσκονται τόποι θυσίας, προσφοράς, μαρτυρίου, σαν αυτόν που τίμησαν με τη σεμνή τελετή προηγουμένως στην Ακροναυπλία, οι σύντροφοι στην Αργολίδα. Τόποι ταυτισμένοι με το ΚΚΕ, ταυτισμένοι με την προσωπική προσφορά αμέτρητων, χιλιάδων αγωνιστών κομμουνιστών, με τον ανιδιοτελή αγώνα για να γίνει ο λαός αφέντης του πλούτου που παράγει, για ελευθερωθεί η εργατική τάξη μαζί με τη μικρομεσαία αγροτιά και τα στρώματα της πόλης από την εξουσία της ολιγαρχίας των μονοπωλίων.

Η απόφαση αυτή, της ΕΕ (όπως και η προηγούμενη, να μετατρέψουν την 9η Μάη από ημέρα νίκης των λαών στον αντιφασιστικό αγώνα, σε μέρα τιμής για την ΕΕ) δεν αποσκοπεί μόνο στην Ιστορία, στο χτες, στην ιστορική μνήμη. Στοχεύει στην κοινωνική συνείδηση, στην πολιτική στάση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο αντικομμουνισμός ήταν όχημα για συνολικότερες αντιλαϊκές πολιτικές, για συνολικότερα κατασταλτικά και αντιδραστικά μέτρα. Ο αντικομμουνισμός ποτέ δεν στόχευε μόνο ή κυρίως τους κομμουνιστές. Αυτό λέει η ιστορική πείρα και του λαού μας και των ευρωπαϊκών λαών, αυτό μαρτυρά και η συντονισμένη προσπάθεια που γίνεται από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, από την ΕΕ και από τα κόμματα που τη στηρίζουν. Φυσικά, δεν είναι τυχαίο ότι κανένα πολιτικό κόμμα στην Ελλάδα - και παρά την αντίθετη στάση των ευρωπαϊκών κομμάτων στα οποία ανήκουν - δεν τόλμησε να ψηφίσει αυτό το κατάπτυστο ψήφισμα. Απείχαν, ψήφισαν κατά ή "παρών". Δεν τόλμησαν, γιατί στη χώρα μας υπάρχει ένα κίνημα, υπάρχει ένας λαός, υπάρχει μια ιστορική πείρα ζωντανή, την οποία θα την έβρισκαν μπροστά τους.

Η προσπάθεια που γίνεται, να εξισώσουν το θύτη - φασισμό με το θύμα, με τους λαούς της Ευρώπης, με τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και ιδιαίτερα με το Σοβιετικό λαό, με τα 20.000.000 των νεκρών, η προσπάθεια να ταυτίσουν το νικητή Κόκκινο Στρατό με τα ηττημένα ναζιστικά στρατεύματα... δεν είναι μόνο μια ετεροχρονισμένη εκδίκηση των καπιταλιστών, των ιμπεριαλιστών, που στήριξαν τον Χίτλερ, που γέννημά τους ήταν ο Χίτλερ, ο ναζισμός και ο φασισμός που έπαιξαν μαζί του και όταν τον εξόπλιζαν στο μεσοπόλεμο, αλλά και με τις συμφωνίες που προηγήθηκαν της επίθεσης στη Σοβιετική Ενωση. Δεν είναι μόνο μια προσπάθεια να δικαιωθούν ιστορικά οι δολοφονίες των ιμπεριαλιστών που ακολούθησαν από τη συντριβή του φασισμού, να δικαιολογηθεί η δολοφονία 200.000 Ιαπώνων από τις πυρηνικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, να δικαιολογηθεί ο ψυχρός πόλεμος, οι επεμβάσεις, τα πραξικοπήματα σαν αυτά που γνώρισε και ο ελληνικός και ο κυπριακός λαός.

Στόχος, κυρίως, είναι το παρόν και το μέλλον της δικής τους κυριαρχίας. Θέλουν να εδραιώσουν την κυριαρχία τους στο "σήμερα" και στο "αύριο". Αυτό το στόχο υπηρετεί ένας συρφετός δημοσιογράφων, αστών πολιτικών, οπορτουνιστών, με ντοκιμαντέρ, με έρευνες, με στοιχεία και ξαναζεσταμένες ιστορικές σούπες βασισμένες σε επιχειρήματα της CIA της περιόδου του ψυχρού πολέμου. Αυτά υπηρετούν οι λεγόμενες σταλινολογίες, οι πτωματολογίες, που συνδυάζονται με απαγόρευση Κομμουνιστών Κομμάτων σε χώρες της ΕΕ, με διώξεις και φυλακίσεις κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών, με δικαίωση των ναζιστών στις Βαλτικές Δημοκρατίες...

Τα κάνουν αυτά, γιατί δεν είναι παντοδύναμοι, δεν είναι σίγουροι για την κυριαρχία τους. Παίρνουν μέτρα, γνωρίζοντας ότι σε συνθήκες οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, εκτός από τους κινδύνους ενσωμάτωσης και φόβου, στους λαούς υπάρχουν και δυνατότητες ριζοσπαστισμού, υπάρχουν δυνατότητες ώστε νέες δυνάμεις με καινούργια πείρα να βγουν στο δρόμο, να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, να διεκδικήσουν μια άλλη προοπτική.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι στο έδαφος των συνεπειών που ήδη βιώνουν οι λαοί που γνώρισαν το σοσιαλισμό, τις σοσιαλιστικές κατακτήσεις, βγάζουν έστω και καθυστερημένα σήμερα οι λαοί αυτοί συμπεράσματα. Δεν είναι τυχαία η έρευνα που έγινε στο ανατολικό κομμάτι της Γερμανίας, όπου το 60% των Γερμανών πολιτών θεωρούν ότι ζούσαν καλύτερα στο σοσιαλισμό, ότι ο σοσιαλισμός τούς είχε καλύψει τις βασικές ανάγκες για τη ζωή τους.

Η προσπάθεια που γίνεται από τους ιμπεριαλιστές στοχεύει ιδιαίτερα στη νεολαία, στο να μη μάθουν οι νέες γενιές ότι υπήρχε κοινωνικο-οικονομικό σύστημα, ο σοσιαλισμός, που έδωσε όλα αυτά για τα οποία βασανίζεται σήμερα η λαϊκή οικογένεια να δώσει στα παιδιά της. Εδωσε δουλειά σταθερή, σίγουρη, έδωσε σε όλους βιοτικό επίπεδο, έδωσε σε όλους σύνταξη στα 60, στα 55 και στα 50 αντίστοιχα μειωμένη για τα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα. Εδωσε 5ήμερο - 7ωρο - 35ωρο από τη δεκαετία του '50 ακόμα και σε μια σειρά κλάδους και 6ωρο. Εκανε τον πολιτισμό, τον αθλητισμό δικαίωμα όλων, με ισότιμη πρόσβαση όλων. Εκανε την Παιδεία κοινωνικό δικαίωμα και την παρείχε σε όλους ισότιμα στους πολίτες. Υπήρξε τέτοιο σύστημα, ήταν ο σοσιαλισμός.

Θέλουν να πείσουν τη νεολαία ότι η σημερινή κατάσταση, η σημερινή καθημερινότητα που εξοργίζει, πιέζει, ζορίζει το παρόν και το μέλλον... ότι αυτή η πραγματικότητα που προσφέρουν στη νεολαία είναι μονόδρομος. Και τι της προσφέρουν, ξέρουμε πολύ καλά: Την ανεργία να καλπάζει, τα προγράμματα stage, τη μερική δουλειά, το ξεκλήρισμα της αγροτιάς, την πίεση των μικρομεσαίων από τα μονοπωλιακά συμφέροντα, την εμπορευματοποίηση των πάντων, το κόστος της πανάκριβης και κατ' όνομα μόνο δωρεάν Παιδείας.

Αυτή είναι και η αξία της προσπάθειας που κάνει η ΚΝΕ με το φετινό Φεστιβάλ, να απαντήσουμε με το Σοσιαλισμό στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Και τα παραδείγματα αυτής της βαρβαρότητας είναι πολλά και μας τα δίνει απλόχερα η καθημερινότητά μας. Ιδιαίτερα σε περιόδους που γίνεται της μόδας να μιλάμε για φυσικά φαινόμενα, που υποτίθεται ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τίποτα μπροστά τους... Λες και είναι λογικό στο 2010 μ' αυτήν την ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνικής, λες και είναι λογικό με τέτοιο πλούτο σ' αυτή τη χώρα που υπάρχει, κόσμος να χάνεται από πυρκαγιές, περιουσίες να χάνονται και να καίγεται η Αθήνα για τέσσερις μέρες, κόσμος να πνίγεται στις πλημμύρες, κόσμος να θάβεται στα ερείπια των σεισμών. Υπάρχει αντιπλημμυρική πολιτική, αντιπυρική πολιτική, υπάρχει αντισεισμική θωράκιση; Από το 1999 που χτύπησε ο σεισμός της Αθήνας είχαν αποφασίσει - και το είχαμε στηρίξει στη Βουλή - να ελεγχθούν όλα τα δημόσια κτίρια, γιατί είμαστε μια χώρα σεισμογενής. Από τότε έχει ελεγχθεί μόλις το 4% των δημοσίων κτιρίων. Δε μιλάμε για παρεμβάσεις που έγιναν για να αποκτήσουν αντισεισμική θωράκιση, μιλάμε μόνο για τον πρώτο έλεγχο. Αυτά είναι αποτέλεσμα μιας οικονομίας και μιας κοινωνίας που στο κέντρο της έχει το καπιταλιστικό κέρδος και όχι τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Είναι παραδείγματα μιας βαρβαρότητας η οποία πνίγει το παρόν και το μέλλον του λαού και της νεολαίας».

Αφού επισήμανε ότι το σύνθημα του Φεστιβάλ δεν παραπέμπει σε κάποιο απόμακρο μέλλον, αλλά απαντάει επιθετικά σήμερα από τη σκοπιά των συμφερόντων της πλειοψηφίας του λαού μας, ο Νίκος Σοφιανός τόνισε ακόμα στην ομιλία του:

«Το Κόμμα μας με την πολιτική του γραμμή, με τις πολιτικές του θέσεις βρίσκεται στο κέντρο μιας πολύμορφης επίθεσης από τις δυνάμεις του συστήματος. Είναι πρόβλημα για το αστικό πολιτικό σύστημα, είναι στρέβλωση: Απέναντι σ' έναν ανυπόληπτο δικομματισμό η τρίτη πολιτική δύναμη να είναι το ΚΚΕ!

Η πολιτική γραμμή του Κόμματος φέρνει αποτελέσματα, έχει δημιουργήσει δυνατότητες συσπείρωσης των δυνάμεων σε μια κατεύθυνση ενάντια στα μονοπώλια, για το λαό. Είναι μια κατεύθυνση που έχει συμβάλει αποφασιστικά, στη δυσκολία που έχει σήμερα ο δικομματισμός να φαντάζει διαφορετικός, στη δυσκολία που έχουν σήμερα τα δυο κόμματα του κεφαλαίου να πείθουν το λαό ότι διαφέρουν. Αλλωστε, ευρύτερα λαϊκά τμήματα καταλήγουν στο πολιτικό συμπέρασμα - που μόνο το ΚΚΕ έχει - ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι κόμματα του κεφαλαίου, είναι κόμματα που έχουν τις ίδιες στοχεύσεις, τις ίδιες πολιτικές.

Σ' αυτή μας τη δράση, η οποία διαχέεται από πάνω μέχρι κάτω, η οποία διαπερνάει την παρέμβασή μας στο μαζικό κίνημα, στους δήμους, στις νομαρχίες, στο εργατικό κίνημα, στη Βουλή, στις πολιτικές συμμαχίες, παντού, σ' αυτή μας την πολιτική γραμμή οφείλεται η επίθεση που κάνει ιδιαίτερα η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ με τους βαστάζους του κόμματος Καρατζαφέρη. Μια επίθεση που γίνεται κυρίως με ανέντιμα μέσα στο Κόμμα μας.

Εμείς, θα το πούμε ακόμα μια φορά καθαρά, απευθυνόμενοι ιδιαίτερα στο λαϊκό, στον εργατικό κόσμο του ΠΑΣΟΚ: Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν τις ίδιες στρατηγικές επιλογές, με τις υπογραφές τους έχουν διαμορφώσει μια κυρίαρχη τάξη πραγμάτων, η οποία έχει στο στόχο της το σύνολο των δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας. Μαζί συνυπέγραψαν συμφωνίες οι οποίες διαμορφώνουν τη δική μας αποπνικτική καθημερινότητα. Εχουν όχι μόνο τις ίδιες στρατηγικές επιλογές (ΕΕ, ΟΝΕ, Μάαστριχτ), αλλά και τις ίδιες συνταγές διαχείρισης. Χρησιμοποιούν και τα ίδια μέσα. Αυτά τα κόμματα δεν αλλάζουν. Τους είδαμε, τους ζήσαμε, τους βλέπουμε», υπογράμμισε μεταξύ άλλων, το στέλεχος του ΚΚΕ.