Καταφεύγοντας - σαν γνήσιος οπορτουνιστής - στον ασφαλή για τον ίδιο χώρο της παραποίησης της πραγματικότητας και ρίχνοντας το ανάθεμα στο ΚΚΕ, αναπαράγοντας θεωρίες συνωμοσιολογίας, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ γυρνάει στον τόπο του εγκλήματος και από τη χτεσινή «Αυγή» προσπαθεί να δικαιολογήσει την κλοπή μέρους του Αρχείου του ΚΚΕ. Το συγκεκριμένο άρθρο βρίθει αντικομμουνιστικής εμπάθειας για να αθωώσει τους «λεγόμενους εκ του Περισσού "αναθεωρητές"», οι οποίοι, σύμφωνα με το συντάκτη του πονήματος της «Αυγής», «με πράξη πολιτικής ευθύνης απέσπασαν το '68 έγγραφα που ανήκαν και σε αυτούς και είναι ανοιχτά για όλους στα ΑΣΚΙ». Αυτοί (πρόσωπα, δηλαδή, μονάδες) που έκλεψαν το Αρχείο του Κόμματος φεύγοντας το '68 επειδή ακριβώς διαφώνησαν με το ΚΚΕ, νομιμοποιούνται σήμερα, κατά την «Αυγή», να διατηρούν μέρος του ιστορικού υλικού ενός Κόμματος το οποίο πολέμησαν και επιχείρησαν και τότε να διαλύσουν. Είναι και αυτό ένδειξη της ποιότητας των ανθρώπων που οι σημερινοί κήνσορες της αριστεράς προσπαθούν να καθιερώσουν σαν πρότυπα.

Ο συντάκτης της «Αυγής» στήνει ένα μύθο γύρω από το Αρχείο του ΚΚΕ, κεντρική ιδέα του οποίου είναι η εξής: Το ΚΚΕ κρατάει χρόνια κρυμμένο το Αρχείο του, απροσπέλαστο για τα μέλη του, για μελετητές επιστήμονες και όποιον γενικά ενδιαφέρεται για την Ιστορία. Ο λόγος είναι ότι το ΚΚΕ δε θέλει από τη μελέτη του Αρχείου «να προκύψουν διαφορετικές ερμηνείες από τις επίσημες, αλλά και αιρετικές απόψεις». Στον αντίποδα, στο ΑΣΚΙ, στο ίδρυμα των οπορτουνιστών όπου κατέληξε το κλεμμένο μέρος του Αρχείου, το έχουν ανοιχτό. Αρα, ευτυχώς που το Αρχείο κλάπηκε και μπορεί κάποιος να έχει σήμερα πρόσβαση σε κομμάτι του, αφού το ΚΚΕ κρατάει το δικό του Αρχείο θεόκλειστο.

Αφήνουμε κατά μέρος το σκόπιμο ψέμα που διατρέχει όλο το κείμενο που δημοσιεύει η χτεσινή «Αυγή». Οι πάμπολλες εκδόσεις αρχειακού υλικού μέσα από τη δημοσίευση επίσημων κειμένων, φωτογραφικού υλικού και πρακτικών, η ίδια η λειτουργία του Επιμορφωτικού Κέντρου «Χαρίλαος Φλωράκης» είναι από μόνα τους ικανά να ξετινάξουν τη σαθρή επιχειρηματολογία της «Αυγής». Στην ουσία του πράγματος, αξίζει να καταγραφούν δυο αδιαμφισβήτητες αλήθειες: Πρώτο, η ομάδα που αποχώρησε από το καθοδηγητικό όργανο του ΚΚΕ μετά τη 12η Ολομέλεια και αργότερα συγκρότησε το «ΚΚΕ Εσωτερικού» ήταν εκείνη που εισέβαλε αιφνιδιαστικά και προμελετημένα στο κτίριο όπου στεγαζόταν το κομματικό Αρχείο και το λεηλάτησε με τη βοήθεια της ρουμανικής αστυνομίας. Δεύτερο, το ΑΣΚΙ, όπου σήμερα στεγάζεται το κλεμμένο Αρχείο, λειτουργεί σαν ιδιωτική εταιρεία, η οποία κατ' ουσίαν αποτελεί «ιδιοκτησία» του ΣΥΝ.

Η αντίληψη που έχει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για την Ιστορία και τη διαχείριση του αρχειακού υλικού αποτυπώνεται με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο και στην απάντηση που έδωσε το ΑΣΚΙ, όταν το ΚΚΕ με επιστολή του ζήτησε αντίγραφα έστω των ντοκουμέντων που έχουν κλαπεί. Αφορμή στάθηκε η συμπλήρωση 90 χρόνων από την ίδρυση του Κόμματος και η άοκνη προσπάθεια να επιταχυνθεί η ανασυγκρότηση των αρχείων του Κόμματος, με στόχο σε μια πορεία να ολοκληρωθεί. Το ΑΣΚΙ, ούτε λίγο ούτε πολύ, είπε ότι «δεν είναι συζητήσιμη η ολική υποκατάσταση ενός αρχειακού συνόλου σε φωτογραφικά αντίγραφα» και απέστειλε στο ΚΚΕ τον κανονισμό λειτουργίας του αναγνωστηρίου σε περίπτωση που το ΚΚΕ θελήσει να να το επισκεφτεί και να μελετήσει το αρχειακό υλικό! Κανέναν επιπλέον σχολιασμό δε χρειάζεται η αλαζονική στάση απέναντι στην ίδια την Ιστορία, από τους εκπροσώπους του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Ωστόσο, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και η εφημερίδα του μπορούν να καυχιούνται πως δεν είναι μόνοι τους σ' αυτό τον κατήφορο. Στο «Βήμα της Κυριακής» (29 Μάρτη 2009) του συγκροτήματος Λαμπράκη είχε γραφτεί ότι «εκείνο που απομένει είναι να ανοίξει και ο Περισσός το δικό του (σ.σ. Αρχείο), το οποίο κρατά κλειστό ως επτασφράγιστο μυστικό στη βάση μιας ελεγχόμενης ανάγνωσης της ιστορίας κατά τις εκάστοτε πολιτικές επιδιώξεις της ηγεσίας του». Το ίδιο απόσπασμα αναπαρήγαγε με τα δικά του λόγια και ο συντάκτης της «Αυγής» τέσσερις μήνες μετά. Καμιά πρωτοτυπία, αφού στη συγκεκριμένη περίπτωση ισχύει το «οποιαδήποτε ομοιότητα (δεν) οφείλεται σε απλή σύμπτωση»...