Την αγωνία του για την κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος εξέφρασε ο Κάρ. Παπούλιας, επισείοντας τον κίνδυνο των «κοινωνικών εκρήξεων» σε περίπτωση που δε ληφθούν κάποια μέτρα, που ωστόσο δεν προσδιόρισε. Στο μήνυμά του κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης για την 35η επέτειο από την πτώση της χούντας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προχώρησε σε μια σειρά διαπιστώσεων και επισημάνσεων γύρω από το χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης, ενώ ξεχωριστή αναφορά έκανε στην κρίση εμπιστοσύνης που αντιμετωπίζει το πολιτικό σύστημα.

«Αυτή η κρίση είναι βαθιά», τόνισε, επικαλούμενος και τη μεγάλη αποχή στις πρόσφατες ευρωεκλογές σε ολόκληρη την ΕΕ. Την απέδωσε ωστόσο στο γεγονός ότι «έχει τρωθεί ο αξιακός κώδικας», αφήνοντας στο απυρόβλητο την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική. Επεξηγώντας τη φράση περί πλήγματος στον αξιακό κώδικα σημείωσε ότι «έχουν νομιμοποιηθεί ηθικά κάθε είδους διευκολύνσεις και πελατειακές συμπεριφορές, ενώ η επιτυχία αντιμετωπίζεται συχνά ως εξαιρετική ικανότητα ακόμη και αν επήλθε με όρους αναξιοκρατίας». Η διέξοδος, σύμφωνα με τον Κ. Παπούλια, βρίσκεται στον «επανακαθορισμό των κανόνων: Τι είναι σωστό και τι λάθος, πού βρίσκεται το δίκαιο και πού το άδικο (...), τι κόσμο τελικά θα παραδώσουμε στα παιδιά μας».

Αναφερόμενος στην καπιταλιστική κρίση επισήμανε ότι είναι αδύνατο να προβλεφθεί με ασφάλεια η έξοδος από αυτή, ενώ χαρακτήρισε τις απαντήσεις που δίνονται διεθνώς «αποσπασματικές» και «μετέωρες». Διαπίστωσε ότι «ζούμε το τέλος μίας εποχής», επειδή, όπως είπε, «το κυρίαρχο μοντέλο οργάνωσης της οικονομίας αμφισβητείται εκ των πραγμάτων, την ώρα που δεν προβάλλεται, με ολοκληρωμένο και αποτελεσματικό τρόπο, η εναλλακτική πρόταση. Πρόταση για μια ανάπτυξη ενάντια στη φτώχεια, τον αποκλεισμό, την ανεργία, ιδίως των νέων».

Είναι προφανές ότι η εναλλακτική πρόταση στην οποία αναφέρεται είναι πρόταση που αφορά στη διαχείριση στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Η μόνη βεβαιότητα που σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας υπάρχει είναι «ότι η κοινωνική συνοχή στον αναπτυγμένο κόσμο απειλείται, ότι η ανασφάλεια των πολλών προκαλεί φοβικά σύνδρομα και εγκυμονεί κοινωνικές εκρήξεις». Επανέλαβε ότι «η ποιότητα της δημοκρατίας συνδέεται άμεσα με την κάλυψη των βασικών αναγκών τουλάχιστον της ζωής των πολλών», συμπληρώνοντας ότι «το προσωπικό αδιέξοδο κάθε άνεργου, η αγωνία κάθε νέου που ψάχνει μάταια για δουλειά είναι η πρώτη ύλη αναπόφευκτων κοινωνικών εντάσεων».

Τέλος, καταδίκασε την κλιμάκωση των προκλήσεων της Τουρκίας στο Αιγαίο και «τη διαρκή προώθηση μονομερών ανιστόρητων διεκδικήσεων», ενώ σημείωσε πως δε διαπιστώνει βούληση για τη λύση του Κυπριακού.