Κυριακή 26 Ιούλη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 26
ΔΙΕΘΝΗ
ΛΙΒΑΝΟΣ
Σαθρά τα θεμέλια της «μετεκλογικής εθνικής συμφιλίωσης»

Λιβανέζικο ΚΚ: Η ρήξη με τον καπιταλισμό μοναδική διέξοδος για τα λαϊκά στρώματα

Από διαμαρτυρία της Ενωσης Δημοκρατικής Νεολαίας Λιβάνου ενάντια στην παρουσία στα χωρικά ύδατα της χώρας αμερικανικού πλοίου
Από διαμαρτυρία της Ενωσης Δημοκρατικής Νεολαίας Λιβάνου ενάντια στην παρουσία στα χωρικά ύδατα της χώρας αμερικανικού πλοίου
Μέσα στο γνωστό πλαίσιο του παζαριού κυλά η πολιτική ζωή στο Λίβανο μετά τις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουνίου. Ενα παζάρι που, αν και εκ πρώτης όψης, φαίνεται να εκτυλίσσεται εντός της χώρας, είναι ξεκάθαρο ότι εκτείνεται στην ευρύτερη περιοχή, αφού είναι γνωστό ότι ο Λίβανος είθισται να χρησιμοποιείται ως το πεδίο αντιπαράθεσης ή συνεννόησης περιφερειακών και ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Και όπως όλα δείχνουν, το παζάρι αυτό αλλά και η όποια κατάληξή του είναι, ανά πάσα ώρα και στιγμή, υπό αίρεση καθώς είναι άμεσα εξαρτώμενα από τις νέες ισορροπίες που επιδιώκει να καλλιεργήσει στην περιοχή η προεδρία Ομπάμα διά της «μειλίχιας διπλωματικής τακτικής» της με στόχο, φυσικά, την καλύτερη δυνατή εξυπηρέτηση των συμφερόντων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Η επόμενη μέρα των εκλογών

Το κλείσιμο της κάλπης των βουλευτικών εκλογών βρήκε την «συμμαχία της 14ης Μάρτη», όπου ηγείται το σουνιτικό «Κίνημα για το Μέλλον» του Σάαντ Χαρίρι και συμμετέχουν οι, κατά τον εμφύλιο ορκισμένοι εχθροί των μουσουλμάνων και «διάσημοι» για τη σφαγή των Παλαιστινίων στους καταυλισμούς Σάμπρα και Σατίλα, χριστιανοί φαλαγγίτες Αμίν Τζεμαγιέλ και Σαμίρ Ζαζά και το μεγαλύτερο από τα κόμματα των Δρούζων, υπό τον Ουαλίντ Τζουμπλάτ, να επικρατεί με διαφορά 14 έδρες, εξασφαλίζοντας συνολικά 71 έδρες στο 128μελές κοινοβούλιο. Από την άλλη, η «συμμαχία της 8ης Μάρτη», υπό τη σιιτική «Χεζμπολάχ», και με τη συμμετοχή της, επίσης, σιιτικής «Αμάλ» και του κόμματος του μαρωνίτη πρώην στρατηγού Μισέλ Αούν, που επίσης διακρίθηκε με αιματηρές επιδόσεις κατά των μουσουλμάνων στη διάρκεια του εμφυλίου, συγκέντρωσε, τελικά, 57 έδρες.

Από την επίσκεψη Τζ. Μπάιντεν στο Λίβανο πριν τις εκλογές, με τον Λιβανέζο πρόεδρο Φουάντ Σινιόρα
Από την επίσκεψη Τζ. Μπάιντεν στο Λίβανο πριν τις εκλογές, με τον Λιβανέζο πρόεδρο Φουάντ Σινιόρα
Πριν προχωρήσει κανείς στο τι συμβαίνει στη χώρα από τις εκλογές και μετά, έχει ενδιαφέρον να επισημανθούν ορισμένα σημαντικά στοιχεία. Οι βουλευτικές χαρακτηρίστηκαν από την μεγαλύτερη συμμετοχή από πριν από τον εμφύλιο πόλεμο. Υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 100.000 Λιβανέζοι που ζουν εκτός χώρας επέστρεψαν για να ψηφίσουν, πολλοί από αυτούς, όπως σημειώνει με νόημα το Λιβανέζικο ΚΚ, χωρίς να γνωρίζουν καν αραβικά, με τα εισιτήρια και σε αρκετές περιπτώσεις και τη διαμονή τους, πληρωμένα κατά κύριο λόγο από τη «συμμαχία της 14ης Μάρτη», κάτι που ήρθε απλώς να συμπληρώσει την καθιερωμένη και αναμενόμενη, ως ένα βαθμό, τακτική της εξαγοράς ψήφων.

Εξίσου αξιοσημείωτο είναι ότι από τις 128 έδρες, μόλις οι 28 κρίθηκαν στην κάλπη. Οι υπόλοιπες 100 ήταν προαποφασισμένες, με βάση τον εκλογικό νόμο που ισχύει στη χώρα από το 1960 και διανέμει τις έδρες στις 10 από τις 18 θρησκευτικές σέκτες της χώρας, με γνώμονα την πληθυσμιακή τους κυριαρχία στις 28 εκλογικές περιφέρειες. Γνωρίζοντας, λοιπόν, ποιες περιφέρειες ελέγχουν οι σουνίτες, ή οι σιίτες, γνώριζε κάποιος, εκ των προτέρων, πόσες έδρες θα πάρει η μία ή η άλλη «συμμαχία».

Τέλος, παρά το ότι η «συμμαχία της 8ης Μάρτη», υπό τη «Χεζμπολάχ», παραδέχτηκε αμέσως την ήττα της και δεν αμφισβήτησε το αποτέλεσμα, την ανακούφιση μεγάλης μερίδας Λιβανέζων διαδέχτηκε η διαρκής ανησυχία καθώς τελικά η ένταση και οι συγκρούσεις, αυτή τη φορά ανάμεσα σε ενόπλους του Σάαντ Χαρίρι και της σιιτικής «Αμάλ», σε κεντρικές συνοικίες της Βηρυτού, δεν αποφεύχθηκαν. Μία ανύποπτη γυναίκα σκοτώθηκε, άλλοι τρεις πολίτες τραυματίστηκαν και ισχυρές δυνάμεις του στρατού επανεμφανίστηκαν στους δρόμους της πρωτεύουσας.

Το εσωτερικό παζάρι

Υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 100.000 Λιβανέζοι που ζουν εκτός χώρας επέστρεψαν για να ψηφίσουν, πολλοί από αυτούς, όπως σημειώνει με νόημα το Λιβανέζικο ΚΚ, χωρίς να γνωρίζουν καν αραβικά
Υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 100.000 Λιβανέζοι που ζουν εκτός χώρας επέστρεψαν για να ψηφίσουν, πολλοί από αυτούς, όπως σημειώνει με νόημα το Λιβανέζικο ΚΚ, χωρίς να γνωρίζουν καν αραβικά
Παρόλα αυτά, το καλλιεργούμενο κλίμα «εθνικής συναίνεσης» καλά κρατεί προς το παρόν. Οι επικεφαλής των δύο αντίπαλων «συμμαχιών», Σάαντ Χαρίρι και ο επικεφαλής της «Χεζμπολάχ» Σεΐκ Χασάν Νασράλαχ, συναντήθηκαν μετά από πολλά χρόνια και συμφώνησαν να «εργαστούν από κοινού για τον τόπο». Αυτό μεταφράζεται, κατά τους αναλυτές, ως μια εκατέρωθεν συναίνεση σε μια συμφωνία διανομής της εξουσίας τέτοια που θα αφήνει και τις δύο πλευρές ευχαριστημένες.

Ο Χαρίρι είναι εντολοδόχος πρωθυπουργός και το πιθανότερο είναι ότι θα προχωρήσει σε κυβέρνηση «εθνικής ενότητας», στα πρότυπα αυτής που προϋπήρχε των εκλογών στη βάση της συμφωνίας της Ντόχα (Μάης 2008), με την οποία τερματίστηκαν οι αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ ενόπλων των δύο συμμαχιών στο κέντρο της Βηρυτού. Η «Χεζμπολάχ», όμως, δεν θέλει μόνο συμμετοχή στην κυβέρνηση.

Θέλει δικαίωμα βέτο σε κρίσιμες αποφάσεις, κάτι που, μέχρι στιγμής, ο Χαρίρι επισήμως αρνείται να παραχωρήσει. Σύμφωνα, όμως, με αρκετές διαρρέουσες πληροφορίες, οι δύο πλευρές φαίνεται, τελικά, να οδεύουν σε κάποιου είδους συμφωνία στο πλαίσιο της οποίας δεν θα τεθεί ζήτημα αφοπλισμού της «Χεζμπολάχ» και αυτή ως αντάλλαγμα θα δεχτεί να μην έχει δεδηλωμένο δικαίωμα βέτο αλλά κάποιου άλλου είδους δυνατότητα παρέμβασης στις κυβερνητικές αποφάσεις.


Σε αυτές τις εξελίξεις, θα πρέπει να συνυπολογιστεί ένα ακόμη στοιχείο, το οποίο ουσιαστικά συνδέεται με τις ξένες δυνάμεις που παρεμβαίνουν παραδοσιακά στην πολιτική ζωή του Λιβάνου. Είναι, ιδιαίτερα μετά τις εκλογές, εντονότατη η κινητικότητα, με δημοσιεύματα, αρθρογραφία κλπ., στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός νέου πολιτικού «πόλου», ενός «κεντρώου» πόλου που θα λειτουργήσει ως γέφυρα και ως σημείο απορρόφησης των διαφωνιών των δύο αντιπάλων «συμμαχιών», έτσι ώστε το κομμάτι εκείνο του λιβανικού λαού που θα απεγκλωβιστεί από το δίπολο Χαρίρι - «Χεζμπολάχ» να μην απελευθερωθεί σε μια πραγματικά ριζοσπαστική κατεύθυνση αλλά να παραμείνει αιχμάλωτο μιας ελεγχόμενης, από ξένες δυνάμεις, πολιτικής σκηνής.

Αυτός ο «κεντρώος» πόλος είχε αρχίσει να προβάλλει, προεκλογικά, δια μέσου αρθρογραφίας μέσα από ΜΜΕ που πρόσκεινται και στις δύο πλευρές, ως «αναγκαία εξέλιξη». Και, όπως όλα δείχνουν, συνεχίζεται η προσπάθεια να στηθεί με τα ονόματα που προβάλλονται περισσότερο να είναι του χριστιανού, πρώην στρατηγού και επικεφαλής του στρατού, Προέδρου Μισέλ Σουλεϊμάν, που όντως τυγχάνει γενικής αποδοχής, αλλά και του μέχρι στιγμής σιίτη προέδρου της βουλής, Ναμπίχ Μπέρι, ο οποίος, αν και επικεφαλής της σιιτικής «Αμάλ» θεωρείται προσωπικότητα «ενωτική» λόγω της πολυετούς παρουσίας του στα πολιτικά πράγματα.

Οι διεργασίας στην ευρύτερη περιοχή

Με δεδομένο ότι οι πολιτικές εξελίξεις στο Λίβανο είθισται ν' αντανακλούν ανακατατάξεις, αντιπαραθέσεις και συγκλίσεις σε επίπεδο περιφερειακών και ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, τότε αναμφίβολα μπορεί κανείς να εξάγει ορισμένα πρώτα συμπεράσματα, ιδιαίτερα με αφορμή την κινητικότητα περί «κεντρώου πόλου». Είναι γνωστή η απροκάλυπτη υποστήριξη των Σ. Αραβία, ΕΕ και ΗΠΑ στη «συμμαχία της 14ης Μάη» του Χαρίρι, κάτι που, και σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση, έγινε πασιφανές μέσα από τους πακτωλούς χρημάτων που το Ριάντ χορήγησε στον εκλεκτό του για προπαγάνδα αλλά και χρηματισμό, μέσα από τη διαρκή ευρωπαϊκή κινδυνολογία για το ενδεχόμενο νίκης της «συμμαχίας της 8ης Μάρτη» - «Χεζμπολάχ» και μέσα από τις αλλεπάλληλες επισκέψεις Αμερικανών αξιωματούχων, με κορυφαία αυτή του αντιπροέδρου Μπάιντεν, λίγο πριν τις εκλογές, ο οποίος εκτός από το να «καθοδηγήσει» σχεδόν ανοιχτά τους συμμάχους του, κινδυνολόγησε επίσης παρεμβαίνοντας ανοιχτά, αν και άγαρμπα, στα εσωτερικά του Λιβάνου.

Από την άλλη, είναι επίσης γνωστή και απροκάλυπτη η υποστήριξη των Ιράν - Συρία στην «συμμαχία της 8ης Μάρτη» της «Χεζμπολάχ», κάτι, που επίσης έγινε πασιφανές κατά την προεκλογική περίοδο όταν εκπρόσωποι της συμμαχίας διαβουλεύονταν ο ένας μετά τον άλλον στη Δαμασκό για τη σύνθεση των ψηφοδελτίων. Στην παρούσα φάση, όμως, η Συρία βρίσκεται σε μια περίοδο «έντονου φλερτ» με την Ουάσιγκτον, και στο πλαίσιο αυτού έχει βελτιώσει σημαντικά τις σχέσεις της με τη Σ. Αραβία, η οποία επίσης χαμήλωσε τόνους απέναντι στη Δαμασκό.

Την ίδια ώρα, οι μετεκλογικές εξελίξεις στο Ιράν έχουν αναγκάσει την Τεχεράνη σε αναδίπλωση και προσήλωση στα εσωτερικά της, μια εξέλιξη που, αναμφιβόλως, «βολεύει» το τρέχον χρονικό διάστημα την Ουάσιγκτον, η οποία στο πλαίσιο της νέας τακτικής Ομπάμα επιδιώκει να διασφαλίσει διαύλους επικοινωνίας με όλες τις δυνάμεις της περιοχής, έτσι ώστε να ενισχύσει τη δική της παρουσία, να βελτιώσει την εικόνα της αλλά και να αφήσει λίγα περιθώρια διείσδυσης άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όπως η Ρωσία ή η ΕΕ ή η Γαλλία χωριστά. Διά μέσου της βρετανικής διπλωματίας η Ουάσιγκτον αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο διαλόγου με τη «Χεζμπολάχ», κάτι που έγινε ξεκάθαρο όταν πριν τις εκλογές τόσο οι ΗΠΑ όσο και η σιιτική οργάνωση διέρρεαν ότι ακόμη και αν επικρατήσει η «Χεζμπολάχ», ο Λευκός Οίκος δεν θα πάψει να «συνεργάζεται».

Στο πλαίσιο αυτών των διεργασιών, θα πρέπει να εντάξει κανείς τη φιλολογία περί «κεντρώου πόλου» στη λιβανική πολιτική σκηνή. Καθώς, όπως όλα δείχνουν, δεν αποκλείεται, αν ευοδωθούν τα αμερικανικά σχέδια, να κριθεί απαραίτητο σταδιακά ν' αλλάξουν οι όροι της αντιπαράθεσης εντός Λιβάνου μεταξύ των δύο στρατοπέδων και να χαμηλώσουν οι τόνοι.

Σε όλο αυτό το κλίμα, βέβαια, το «λιθαράκι» του θέτει και το Ισραήλ, που απειλούσε εμμέσως με στρατιωτική επιχείρηση στην περίπτωση ανάδειξης της «Χεζμπολάχ» από τις κάλπες και δρομολογούσε γυμνάσια στα ισραηλινο-λιβανικά σύνορα. Η ισραηλινή κυβέρνηση, αν και έχει τριβές με την Ουάσιγκτον, ουσιαστικά δεν θα πρέπει να είναι δυσαρεστημένη από την προεδρία Ομπάμα, η οποία πίσω από τα λογίδρια σαγήνευσης της αραβικής και παλαιστινιακής κοινής γνώμης, όχι απλώς δεν αμφισβητεί την κατοχή επιμένοντας στις διάφορες συμφωνίες (πχ οδικός χάρτης) που επαναδιαπραγματεύονται τις αποφάσεις του ΟΗΕ για τα κατεχόμενα παλαιστινιακά-αραβικά εδάφη, αλλά είναι και η πρώτη που δεν απέκλεισε κατηγορηματικά τα περί «εβραϊκού κράτους», γεγονός που θέτει νέα δεδομένα τόσο στην προσέγγιση του Παλαιστινιακού όσο και της ισραηλινο-αραβικής διένεξης.

Λιβανέζικο ΚΚ: Δεν προιωνίζονται θετικές, για τους λαούς, εξελίξεις

Οι νέες ισορροπίες που, κατά κύριο λόγο, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός αλλά και άλλες ιμπεριαλιστικές και περιφερειακές δυνάμεις απεργάζονται στην περιοχή δεν προοιωνίζονται τίποτε καλό για τους λαούς της περιοχής είτε πετύχουν είτε αποτύχουν, κάτι που πολλάκις έχει συμβεί στην περιοχή με το τίμημα της σκληρής αντιπαράθεσης που ακολουθεί, να πληρώνεται με αίμα αθώων. Ως προς τις μετεκλογικές εξελίξεις στο Λίβανο, συγκεκριμένα, το Λιβανέζικο ΚΚ επισημαίνει ότι ενδεικτικό του τι πρόκειται ν' ακολουθήσει είναι το ότι και οι δύο «συμμαχίες», όπως άλλωστε και το προετοιμαζόμενο «κεντρώο κόμμα», δεν έχουν διαφορετικά πολιτικά προγράμματα.

Συμφωνούν με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που προωθεί το ΔΝΤ με σαρρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, κυρίως στους τομείς της ενέργειας και των τηλεπικοινωνιών, με περικοπές στην κοινωνική πρόνοια και στην περίθαλψη. Συμφωνούν με τη διατήρηση του συγκεκριμένου καταστροφικού εκλογικού νόμου που βασίζεται στις θρησκευτικές σέκτες, προδιαθέτοντας το αποτέλεσμα, αποκλείοντας κάθε αμιγώς πολιτικό κόμμα και διαιωνίζοντας όλες εκείνες τις συνθήκες που όχι απλώς μετατρέπουν το Λίβανο σε πεδίο «βολής» ξένων δυνάμεων αλλά απειλούν, ανά πάσα στιγμή, να τον βυθίσουν σε μια εμφύλια αιματηρή σύγκρουση. Συμφωνούν, επίσης, με την προώθηση προτάσεων αύξησης του ΦΠΑ και σημαντικών φορολογικών ελαφρύνσεων στο κεφάλαιο προκειμένου, όπως παρουσιάζεται, να μετατραπεί ο Λίβανος σε φορολογικό παράδεισο για ξένες επιχειρήσεις και ν' αντιμετωπίσει, έτσι, τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης που επιδεινώνει την, ήδη, κάκιστη οικονομική του κατάσταση.

Η καταστροφική επίδραση του νόμου αυτού αλλά και της συνείδησης που διαμορφώνει, αποδείχτηκε, όπως υποστηρίζει το Λιβανικό ΚΚ, περίτρανα και στις τελευταίες βουλευτικές, που ακόμη και πολλοί υποστηρικτές του ΚΚ προτίμησαν να ψηφίσουν «χρήσιμα» με κριτήριο τις σέκτες. Αν και στις πρώτες του μετεκλογικές εκτιμήσεις, το Λιβανικό ΚΚ εκτιμά ως λανθασμένη τακτική επιλογή του τη συμμετοχή στις εκλογές υπό το δεδομένο σεχταριστικό αντιδραστικό πλαίσιο, παραμένει σταθερό στην άποψή του ως προς τα θεμέλια του πολιτικού αγώνα που δίνει και θα συνεχίσει να δίνει.

Το Λιβανέζικό ΚΚ θέτει ως άμεσο στόχο την κατάργηση των αντιλαϊκών μέτρων που έχουν ληφθεί με παραίνεση του ΔΝΤ και των συνόδων των δωρητών για το Λίβανο με πρόσχημα την αντιμετώπιση του υπέρογκου χρέους των 47,2 δισεκατομμύριων ευρώ που δημιούργησε, κυρίως, η «δημιουργική» κυβέρνηση του πατέρα Χαρίρι. Υπογραμμίζει ότι μόνο μέσα από τον αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό, όπως αυτός εκφράζεται στις διάφορες «συμμαχίες», θα βελτιωθεί πραγματικά η ζωή του λιβανικού λαού που κατά την προεκλογική εκστρατεία δεν άκουσε τίποτε για το 35% της ανεργίας ή για το 51,6% που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.

Θέτει, επίσης, ως στόχο την κατάργηση του, βασισμένου στις θρησκευτικές σέκτες, εκλογικού νόμου και την υιοθέτηση απλής αναλογικής, υπενθυμίζοντας ότι ο νόμος αυτός θέτει πάντα σε κίνδυνο την ενότητα της χώρας και καλλιεργεί το σεχταριστικό μίσος που οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχουν αξιοποιήσει, όποτε χρειάστηκε, για να προωθήσουν τα σχέδιά τους. Γι' αυτό είναι αναγκαία η εναντίωση σε αυτά τα σχέδια όσο γοητευτικό και αν προβάλλει, σήμερα με την νέα τακτική Ομπάμα, το «περιτύλιγμά» τους. Γι' αυτούς ακριβώς τους λόγους το παρόν «συμφιλιωτικό» κλίμα, κάθε άλλο, παρά ως απομάκρυνση του κινδύνου μιας νέας ενδο-λιβανικής ανάφλεξης, μπορεί να ερμηνευθεί.


Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ