Η ΚΕ του ΚΚΕ δίνει σήμερα στη δημοσιότητα, (ειδικό ένθετο στον «Ρ») την απόφαση με τα «Τελικά συμπεράσματα από τη μάχη των ευρωεκλογών του Ιούνη 2009», μετά την ολοκλήρωση της συζήτησης σε όλο το Κόμμα, στα καθοδηγητικά όργανα έως τις ΚΟΒ. Ταυτόχρονα, έχουν ξεκινήσει συζητήσεις και συσκέψεις με φίλους και οπαδούς, οι οποίες συνεχίζονται, με στόχο να συνδυαστούν τα καθήκοντα δράσης στο επόμενο διάστημα, αλλά και τις επερχόμενες εθνικές εκλογές.

Η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του Κόμματος και των στελεχών στα καθοδηγητικά όργανα συμφώνησε με τα βασικά συμπεράσματα της Ανακοίνωσης της ΚΕ. Η ΚΕ στην τελική της Απόφαση πήρε υπόψη τις παρατηρήσεις που έγιναν, τις εκθέσεις που συνέταξαν τα καθοδηγητικά όργανα.

Τα νέα στοιχεία που σφράγισαν τις ευρωεκλογές δεν αναφέρονται μόνο στην προεκλογική περίοδο, αλλά και στο προηγούμενο διάστημα, ιδιαίτερα μετά τις εθνικές εκλογές του 2007.

Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από την όξυνση των προβλημάτων των εργαζομένων, καθώς άρχισαν σταδιακά να εμφανίζονται τα στοιχεία - προπομπός της κρίσης και η ίδια η κρίση στη συνέχεια, παγκόσμια, στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Στο ίδιο διάστημα, οργανώνεται πιο συστηματικά η στρατηγική της ΕΕ για το χτύπημα του εργατικού κινήματος, την πρόληψη ανόδου γενικότερα των λαϊκών κινημάτων, εν μέσω και της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Ο αντικομμουνισμός παίρνει τα χαρακτηριστικά της εντατικής εκστρατείας ενάντια σε κάθε πνεύμα ή τάση ριζοσπαστισμού και με αιχμή τη δράση και τη λειτουργία των Κομμουνιστικών Κομμάτων, ιδιαίτερα εκείνων που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική στρατηγική. Η ΕΕ, αλλά και το Συμβούλιο της Ευρώπης και πρόσφατα ο ΟΑΣΕ, ανακηρύσσουν το φασισμό ισότιμο με τον κομμουνισμό, αναγορεύουν σε επίσημη επέτειο γιορτασμού της νίκης της αντεπανάστασης και της καταδίκης του «σταλινισμού» την 23η Αυγούστου. Στην Ελλάδα, καθώς εμφανίζονται δυσκολίες πραγματοποίησης της δικομματικής εναλλαγής, γίνονται διεργασίες και συζητήσεις για τη θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος, προετοιμασίες για εναλλακτικές λύσεις κυβερνήσεων συνεργασίας.

Το ΚΚΕ γίνεται στόχος για το ρόλο που διαδραματίζει στην προσπάθεια να αναπτυχτεί η ταξική πάλη, να κερδίσει έδαφος η πρότασή του στο ζήτημα της εξουσίας ανάμεσα σε λαϊκές δυνάμεις που δείχνουν τάση ριζοσπαστικοποίησης. Γίνεται στόχος για τον ενεργητικό ρόλο στη διαπάλη με τον οπορτουνισμό στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, για την προσπάθεια που κάνει να ισχυροποιηθεί αυτό σε παγκόσμιο επίπεδο, να αποκτήσει ενιαία στρατηγική.

Το ΚΚΕ είναι η πολιτική δύναμη που αντιστέκεται στα σενάρια ενίσχυσης και αναπαλαίωσης του πολιτικού σκηνικού που έχει υποστεί φθορά στη λαϊκή συνείδηση. Οι Αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου και ιδιαίτερα οι επεξεργασίες του Κόμματος για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, ο εμπλουτισμός της προγραμματικής του αντίληψης, συναντά τη λυσσαλέα αντίδραση της αστικής τάξης και των κομμάτων της, που επιδιώκουν με αλλεπάλληλες επιθέσεις και με όπλο τη συκοφαντία να ασκήσουν ιδεολογική και πολιτική πίεση στο Κόμμα. Να το εμποδίσουν να διευρύνει και να βαθύνει τους δεσμούς του με το λαό, να υποχρεωθεί να αλλάξει τη στρατηγική του.

Η κρίση βιώνεται από ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων, ιδιαίτερα εκείνων που δεν έχουν πάρει μέρος στην ταξική πάλη, στους αγώνες, με μοιρολατρία και απογοήτευση, με αποστράτευση και προσπάθεια να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες με ατομική προσπάθεια. Η αντίθεση προς τα δύο κόμματα δεν έχει πάρει αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, για ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων. Στην πολιτική τους άποψη παραμένει ως ζητούμενο η διόρθωση ή η αλλαγή του τρόπου διακυβέρνησης, της διαχείρισης. Η κρίση φέρνει ακόμα πιο πλατιά στην επιφάνεια τη λογική του «μικρότερου κακού», την αναζήτηση έστω και κάποιων προσωρινών ημίμετρων, ώστε να υπάρχει ανακούφιση από τα πιεστικά προβλήματα, σε συνθήκες που δεν έχει ακόμα ωριμάσει στη συνείδηση πλατιών λαϊκών μαζών η ανάγκη αντεπίθεσης, ρήξης.

Οι μετεκλογικές εξελίξεις, με την εκπόνηση νέων ταξικών μέτρων, που χτυπούν ακόμα πιο σκληρά τα δικαιώματα των εργαζομένων, τις εργασιακές σχέσεις, την Κοινωνική Ασφάλιση, την Υγεία, την Παιδεία, αποδεικνύουν την ορθότητα της προειδοποίησης που το ΚΚΕ απηύθυνε σε εκείνους που επέλεγαν ως μέσο τιμωρίας την αποχή, ότι αυτή αχρηστεύει τη διάθεση διαμαρτυρίας και αντίστασης. Οτι, τελικά, συμβάλλει στην ενίσχυση της κυρίαρχης πολιτικής και των σχεδιασμών της, ότι όχι μόνο δεν αποτελεί μέσο πίεσης αλλά το αντίθετο, είναι επιλογή αποστράτευσης από τον αγώνα.

Μαχητικά, με βάση τη στρατηγική μας, τις εκτιμήσεις του ίδιου του 18ου Συνεδρίου να στρέψουμε την προσοχή μας στην ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική ισχυροποίηση του Κόμματος. Να κατακτήσουμε μεγαλύτερη ικανότητα, αποτελεσματικότητα, στις συγκεκριμένες συνθήκες, στην ανάπτυξη και διεύρυνση των δεσμών μας με την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, να γίνει κτήμα η στρατηγική μας όσο γίνεται ευρύτερων λαϊκών μαζών. Να δουλεύουμε, δηλαδή, συνεχώς πλατιά και βαθιά στον εργαζόμενο λαό, ώστε να ασκούμε πιο διεισδυτική επίδραση, όσο εξαρτάται από εμάς. Εχουμε επίσης επεξεργασμένες θέσεις για το σοσιαλισμό και ως συμπεράσματα από την πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, αλλά και ως εμπλουτισμό του Προγράμματος του Κόμματος.

Ο αντίπαλος δεν πρόκειται ούτε στιγμή να πάψει να πολεμά το Κόμμα. Ποτέ δε θα έχουμε ιδανικές συνθήκες δράσης, έχουν όμως σημασία σε κάθε φάση η τακτική και τα όπλα που χρησιμοποιεί ο αντίπαλος, η απήχησή τους.

Να πάρουμε υπόψη ότι το αστικό πολιτικό σύστημα, παρά τη δύναμή του, δεν είναι σε θέση να χρησιμοποιεί το «καρότο», όπως σε προηγούμενες φάσεις, δεν μπορεί να προσφέρει ανακούφιση. Βεβαίως, έχει μέσα εξαγοράς και ενσωμάτωσης, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία των εργατικών λαϊκών στρωμάτων θα αντιμετωπίσει τεράστια προβλήματα, ενώ η κρατική βία και καταστολή θα ενταθούν παράλληλα με τους εργοδοτικούς μηχανισμούς. Είμαστε σε θέση να αντιπαλέψουμε τον αντικομμουνισμό, αλλά και να θέσουμε εμείς παντού τις δικές απόψεις, με στόχο όπου μπορούμε - και μπορούμε ιδιαίτερα σε εργατικούς χώρους, να θέτουμε εμείς τον άξονα, να αδυνατίζουμε τον άξονα προπαγάνδας του πολιτικού αντιπάλου και των οπορτουνιστών.

Αυτό που έχει σημασία ως αντίληψη και πρακτική είναι να αποκτήσουμε μεγαλύτερη απαιτητικότητα από τον εαυτό μας, ως σύνολο και σε ατομική βάση, να εμπνεύσουμε απαιτητικότητα και αίσθημα ευθύνης σε πρωτοπόρες και ριζοσπαστικές δυνάμεις. Η ισχυροποίηση του Κόμματος δεν μπορεί να ταυτίζεται μόνο με την άνοδο της εκλογικής του επιρροής, που βεβαίως αποτελεί επιδιωκόμενο στόχο, αφού αποτελεί και ένδειξη της ικανότητας του Κόμματος να αντιπαλεύει τις αντικειμενικές αντιξοότητες και δυσκολίες. Αυτό που έχει σημασία είναι να κατανοούνται όλες οι πλευρές και τα κριτήρια της ισχυροποίησης, που αφορούν και την κατάκτηση υψηλής θεωρητικής και πολιτικής στάθμης, ικανότητα δράσης και στοχοπροσήλωσης στην εργατική τάξη. Σημασία έχει η πρόοδος στην κομματική οικοδόμηση, το ιδεολογικοπολιτικό ατσάλωμα, η αντοχή στις δυσκολίες, η ποιότητα των δεσμών μας με το λαό, η ικανότητα διεξαγωγής της ιδεολογικής διαπάλης, η βοήθεια και η στήριξη της ΚΝΕ.

Χωρίς να υποτιμούμε τους κεντρικούς χειρισμούς σε διάφορες φάσεις, τη σημασία των κεντρικών πρωτοβουλιών, αυτό που πρωτεύει είναι να γίνει απολύτως κατανοητό ότι η δράση του Κόμματος πρέπει να είναι στραμμένη κάτω, στα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς και στα γραφεία, στη γειτονιά, στο χωράφι, άρα η αποτελεσματικότητα θα κριθεί από το πόσο σωστά δουλεύουμε και στη βάση αυτή εκτιμάμε τα αποτελέσματα στην εκπλήρωση του καθήκοντος, όλα τα μέλη του Κόμματος να μετέχουν ενεργά με ευθύνη στην αναζωογόνηση της δράσης των πρωτοβάθμιων σωματείων, των άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων και μαζικών φορέων, στην πραγματοποίηση τακτών συσκέψεων με συνεχή συζήτηση βασικών κοινωνικών και πολιτικών θεμάτων με φίλους και οπαδούς που και αυτοί πρέπει να πεισθούν, να βοηθηθούν να αναλαμβάνουν πρακτικά καθήκοντα στην οργάνωση της πάλης. Κάθε μέλος του Κόμματος και της ΚΝΕ να αποκτήσει τη δυνατότητα να ασκεί προπαγάνδα και διαφώτιση, να έχει πνεύμα επαγρύπνησης απέναντι στις κομματικές επιθέσεις. Απαιτείται συστηματική, πλατιά ζύμωση των θέσεων, δεμένη με τη δράση, πνεύμα πρωτοβουλίας και δημιουργικής εξειδίκευσης. Σε αυτήν τη βάση οργανώνουμε την κομματική οικοδόμηση, με κύριο στόχο την ενίσχυση των ΚΟΒ στους εργασιακούς χώρους, την ανάπτυξη επαφών, την οικοδόμηση νέων ΚΟΒ.

Αποφασιστικής σημασίας όπλο μας, πέραν της στρατηγικής μας και των επεξεργασιών μας για το σοσιαλισμό, αποτελεί η ιδεολογικοπολιτική ενότητα του Κόμματος, που πρέπει να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο με την αφομοίωση των Αποφάσεων, την άνοδο της προσφοράς, την κατάκτηση ενός υψηλού επιπέδου ενιαίας αντίληψης για τη στρατηγική μας, τα ζητήματα καθοδήγησης και πώς δουλεύουμε στην εργατική τάξη, στις λαϊκές μάζες. Από την ιδεολογικοπολιτική μας ενότητα εξαρτάται, σε σημαντικό βαθμό, να ανεβάσουμε την πολιτική συνείδηση και δράση ενός όσο γίνεται μεγαλύτερου μέρους της εργατικής τάξης, της νεολαίας, ιδιαίτερα εκείνων που παίρνουν στον ένα ή τον άλλο βαθμό μέρος στην ταξική πάλη, στους αγώνες. Επομένως, πρέπει να δυναμώσει η ουσιαστική συζήτηση των ιδεολογικοπολιτικών ζητημάτων στα Οργανα και τις ΚΟΒ, η συστηματική βοήθεια, ευρύτερα, σε όσους επηρεάζονται από την ιδεολογική πίεση του αντίπαλου, από τη συνθετότητα των καθηκόντων και τις ανεβασμένες απαιτήσεις συλλογικής και ατομικής προσφοράς.