Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, η αντικομμουνιστική επίθεση εντείνεται με στόχο το χτύπημα της επιρροής του Κόμματος. Ενώ ήδη από την περίοδο του 18ου Συνεδρίου είναι λυσσαλέα η επίθεση που δέχεται από την αστική τάξη και τον οπορτουνισμό η στρατηγική του Κόμματος, η προγραμματική του αντίληψη για το σοσιαλισμό.

Η εμβάθυνση στις Αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου αποτελεί όρο για το ανέβασμα της ικανότητας διάδοσής τους και καθήκον με επείγοντα χαρακτήρα. Σε αυτή την κατεύθυνση συμβάλλει η μελέτη των εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής» όπως η Συλλογή κειμένων του Β. Ι. Λένιν «Για τη Σοσιαλιστική Οικοδόμηση», το έργο του Ι. Β. Στάλιν «Η δεξιά παρέκκλιση στο ΚΚ(μπ) της ΕΣΣΔ» που κυκλοφόρησαν πρόσφατα. Καθώς και η μελέτη της ΚΟΜΕΠ που στο μεγαλύτερο μέρος της ύλης αναφέρεται σε θέματα στρατηγικής και ιστορίας του επαναστατικού κινήματος της εργατικής τάξης, ενώ σχεδόν σε όλα τα τεύχη υπάρχει αρθρογραφία και ντοκουμέντα που αφορούν τη σοσιαλιστική οικοδόμηση.

Στην ενότητα διεθνές κομμουνιστικό κίνημα δημοσιεύεται άρθρο με τίτλο «Ανάγκη ενιαίας στρατηγικής του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος». Επιχειρεί να κωδικοποιήσει ορισμένα βασικά συμπεράσματα μέσα από την πείρα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, στη βάση των προβληματισμών που καταγράφονται στην Απόφαση του 18ου Συνεδρίου για το Σοσιαλισμό. Αναδεικνύεται το ιστορικό δίδαγμα: Η στρατηγική των ΚΚ να στοχεύει στην επαναστατική εργατική εξουσία. Αποκαλύπτεται ο ουτοπικός και επικίνδυνος χαρακτήρας της αντίληψης για δήθεν δυνατότητα ύπαρξης ενδιάμεσων μορφών εξουσίας ανάμεσα στην εξουσία της εργατικής τάξης και την εξουσία της αστικής τάξης, καθώς και η ευρωκομμουνιστική αντίληψη περί σταδιακής διεύρυνσης της αστικής δημοκρατίας και περάσματος με αυτόν τον τρόπο στο σοσιαλισμό. Το άρθρο δεν στέκεται μόνο στην καταγραφή βασικών συμπερασμάτων από την ιστορική πείρα, αλλά φωτίζει σημαντικές πλευρές για την κατεύθυνση διαμόρφωσης ενιαίας στρατηγικής στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα στις σύγχρονες συνθήκες.

Στην ίδια ενότητα δημοσιεύεται άρθρο με τίτλο: «Αναφορά στην ιστορία της στρατηγικής του κομμουνιστικού κινήματος». Το άρθρο είναι γραμμένο με αφορμή τη συμπλήρωση 90 χρόνων από την ίδρυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς, προσεγγίζονται ορισμένα ζητήματα για την ιστορική εξέλιξη της στρατηγικής του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος με κύρια αναφορά στην πορεία της ΚΔ. Προηγούνται στοιχεία από την εποχή του Κομμουνιστικού Μανιφέστου το 1848, την περίοδο της Β΄ Διεθνούς. Και στη συνέχεια, από την επεξεργασία της επαναστατικής στρατηγικής από τον Λένιν που αποτέλεσε το βασικό εφόδιο για τη νικηφόρα έκβαση της σοσιαλιστικής επανάστασης το 1917 στη Ρωσία.

Στο ζήτημα της σύνδεσης της τακτικής του κομμουνιστικού κόμματος με την επαναστατική στρατηγική του, αναφέρεται το κείμενο της ΙΕ της ΚΕ με τίτλο «Ο Λένιν για την επαναστατική τακτική και την επανάσταση ως τέχνη» που δημοσιεύεται στο τρέχον τεύχος της ΚΟΜΕΠ. Το κείμενο αποτελεί την τελευταία στη σειρά διαλέξεων που διαμόρφωσε η Ιδεολογική Επιτροπή της ΚΕ, με αντικείμενο την επαναστατική στρατηγική, που δημοσιεύθηκαν στην ΚΟΜΕΠ, με σκοπό την αξιοποίησή τους για ιδεολογικές συζητήσεις στα καθοδηγητικά όργανα και τις Κομματικές Οργανώσεις.

Στην ενότητα Σοσιαλισμός δημοσιεύεται άρθρο του Β. Ντ. Πιχόροβιτς με τίτλο «Από την ιστορία της κυβερνητικής στην ΕΣΣΔ. Μια διαμάχη χωρίς αλήθειες». Πρόκειται για μια ιστορική αναφορά στην εμφάνιση του όρου κυβερνητική, στη διαπάλη για το γνωστικό περιεχόμενο που σηματοδοτούσε αλλά και στην εξέλιξη ορισμένων επιστημονικών αντικειμένων και στην ιδεολογική πάλη που τροφοδότησαν. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην αντικομμουνιστική προπαγάνδα περί δήθεν διώξεων της κυβερνητικής και γενικότερα της επιστημονικής έρευνας στην ΕΣΣΔ. Στην ΚΟΜΕΠ έχουν δημοσιευθεί και άλλα σχετικά άρθρα που αναφέρονται στην περίπτωση του μεγάλου Σοβιετικού επιστήμονα Β. Μ. Γκλουσκόφ και των προτάσεών του για την αναδιοργάνωση του συστήματος διεύθυνσης της παραγωγής, αξιοποιώντας την κυβερνητική επιστήμη και ένα δίκτυο υπολογιστών συνδεδεμένο με το τηλεφωνικό δίκτυο της χώρας, προτάσεις που απορρίφθηκαν από την ηγεσία του ΚΚΣΕ της δεκαετίας του 1960.