Το κεφάλαιο δεν είναι ανίκητο. Το απέδειξαν οι εργαζόμενοι του εργοστασίου «ΠΑΠΟΥΤΣΑΝΗΣ». Μετά από 11 βδομάδες σκληρής ταξικής αναμέτρησης, υποχρέωσαν την εργοδοσία σε υποχώρηση. Αναγκάστηκε να ανακαλέσει τις απολύσεις των 9 συναδέλφων τους και από χτες γύρισαν όλοι στα πόστα τους περήφανοι και νικητές. Ο αγώνας των εργαζομένων του «ΠΑΠΟΥΤΣΑΝΗ» είναι παρακαταθήκη για την εργατική τάξη. Αποτελεί λαμπρό παράδειγμα, οδηγό για όλους τους εργαζόμενους, ειδικά αυτή την περίοδο σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, που καλούνται να αντιμετωπίσουν τη λυσσαλέα επίθεση του κεφαλαίου, των πολιτικών και συνδικαλιστικών εκπροσώπων του, σε κάθε τους κατάκτηση, στο ίδιο το δικαίωμά τους στο μεροκάματο.

Η εταιρεία «ΠΑΠΟΥΤΣΑΝΗΣ» για να προστατεύσει την κερδοφορία της από την κρίση, εξοπλισμένη από την αντιλαϊκή πολιτική των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ευρωπαϊκής Ενωσης και με σύμμαχο τις δυνάμεις της υποταγής του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού στη ΓΣΕΕ, εξαπέλυσε έφοδο στις θέσεις εργασίας τους, βάζοντας ταυτόχρονα στο στόχαστρό της την ίδια τη δύναμη των εργαζομένων, το ταξικό κλαδικό τους σωματείο την Πανελλήνια Ενωση Εργαζομένων Ελαιουργοσαπουνοποιείων.

Αμέσως σήμανε συναγερμός. Οι 100 περίπου εργαζόμενοι του εργοστασίου συσπειρώθηκαν καθολικά στο κλαδικό τους σωματείο και στις 26 Μάρτη ξεκίνησαν έναν αγώνα πολύμορφο. Αγώνα καλά οργανωμένο που καθοριζόταν κάθε φάση του μέσα από καθημερινές γενικές συνελεύσεις και υποδειγματικές συλλογικές διαδικασίες.

Η εργοδοσία απάντησε με λοκ άουτ, την αποστολή εκβιαστικών προσωπικών επιστολών σε κάθε εργαζόμενο καλώντας τον να «απομακρυνθεί» από το σωματείο και την πρόσληψη απεργοσπαστών. Στις 30 του Απρίλη, εντείνοντας την επίθεση, η εργοδοσία κάνει την πρώτη απόλυση. Ακολούθησαν άλλες 8. Μάλιστα οι πέντε έγιναν μέσα σε μία μέρα, στις 4 Μάη. Ωστόσο, κάθε προσπάθεια της εργοδοσίας να τους «σπάσει», ατσάλωνε τους εργαζόμενους περισσότερο. Ο αγώνας πήρε τη μορφή διαδοχικών 24ωρων απεργιών.

Ταυτόχρονα, η εργατική αλληλεγγύη, που εκφράστηκε από την πρώτη στιγμή στον αγώνα των εργαζομένων με κάλεσμα του ΠΑΜΕ, άρχισε να παίρνει πρωτόγνωρες διαστάσεις. Στον αγώνα στρατεύτηκαν εργαζόμενοι από τα υπόλοιπα εργοστάσια ελαιουργοσαπουνοποίας, ξεσηκώθηκε στο πόδι ολόκληρος ο κλάδος χημικής βιομηχανίας με 24ωρη απεργία, ενώ παράλληλα διοργανώθηκαν συγκεντρώσεις αλληλεγγύης, στη Χαλκίδα και στη Θήβα. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο στις 23 Απρίλη μέσα στο εργοστάσιο βρέθηκαν αντιπροσωπείες από 18 εργατικές οργανώσεις!

Στις 26 Μάη η εταιρεία του «ΠΑΠΟΥΤΣΑΝΗ», σε μία τελευταία της προσπάθεια, επιχειρεί να ποινικοποιήσει τον αγώνα. Κατέθεσε αγωγή με την αξίωση να χαρακτηριστεί ο αγώνας «παράνομος» και «καταχρηστικός», σέρνοντας ταυτόχρονα στο εδώλιο του κατηγορουμένου τον πρόεδρο και τον αναπληρωτή γραμματέα του κλαδικού σωματείου, απαιτώντας να τους επιβληθούν χρηματικά πρόστιμα και ποινές φυλάκισης. Κάτω από τη δυναμική που ήδη είχε αναπτύξει ο αγώνας και την αποφασιστικότητα των εργαζομένων, το δικαστήριο απέρριψε ως αβάσιμη την αγωγή και χαρακτήρισε ως «καταχρηστικές» τις 9 απολύσεις.

Οι εργαζόμενοι, βαδίζοντας αταλάντευτα στο δοκιμασμένο δρόμο από την ιστορία του εργατικού κινήματος, το δρόμο που δείχνει το ΠΑΜΕ, της ταξικής ενότητας, της εργατικής αλληλεγγύης, της ανειρήνευτης ταξικής πάλης, κατάφεραν στις 4 Ιούνη να λυγίσουν τελικά την εργοδοσία. Πέτυχαν την ανάκληση των 9 απολύσεων «να γυρίσουν όλοι στη δουλειά», αποδεικνύοντας ότι οι ταξικοί αγώνες φέρνουν αποτελέσματα.

«Ο αγώνας των εργαζομένων του "ΠΑΠΟΥΤΣΑΝΗ" δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν όλοι οι εργαζόμενοι σε όλους τους κλάδους» τονίζει η Πανελλήνια Ενωση σε ανακοίνωσή της, προσθέτοντας: «Να αντισταθούν στην επίθεση της πλουτοκρατίας, να οργανωθούν στα σωματεία τους, να ακολουθήσουν τους στόχους και το πλαίσιο του ΠΑΜΕ. Το κεφάλαιο δεν είναι ανίκητο. Μπορούμε να αποκρούσουμε την επίθεσή τους, μπορούμε να διεκδικήσουμε έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης της οικονομίας της χώρας μας προς όφελος των εργαζομένων».