Με αφορμή και πρόσχημα τις κλιματικές αλλαγές, τα αστικά κόμματα, η Ευρωπαϊκή Ενωση, η κυβέρνηση των ΗΠΑ, ακόμη και οι εκπρόσωποι των βιομηχάνων, μιλούν για ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης. Αλλος το βαφτίζει «πράσινη οικονομία», άλλος «πράσινη ανάπτυξη» και άλλος «πράσινο new deal». Το ίδιο συμβαίνει και στη χώρα μας. «Εραστές» της «πράσινης οικονομίας», δηλώνουν, όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου: Και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και οι Οικολόγοι - Πράσινοι, ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζοντας τις θέσεις της ΕΕ για την ενέργεια. Υπέρ της «πράσινης οικονομίας» δηλώνει και ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος!

Τι είναι λοιπόν η «πράσινη οικονομία», που παρουσιάζεται περίπου ως πανάκεια για το περιβάλλον; Ο Ελληνας Επίτροπος για το Περιβάλλον Σταύρος Δήμας, παραδέχτηκε ότι «η δέσμη μέτρων της ΕΕ για τις κλιματικές αλλαγές και την ενέργεια, δημιουργεί τη βάση για ένα νέο, πράσινο "new deal", που θα ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής βιομηχανίας σε διεθνές επίπεδο». Ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών Πέτρος Δούκας αναφώνησε ότι «οι πράσινες μπίζνες είναι οι καλύτερες μπίζνες». Η δήθεν «πράσινη οικονομία» είναι αυτό που ομολογούν: Η δημιουργία νέων πεδίων δράσης, με γνώμονα τα κέρδη, για τα μονοπώλια, σε τομείς όπως αυτοί της ενέργειας, των κατασκευών, των μεταφορών, της ύδρευσης, της διαχείρισης απορριμμάτων, των τροφίμων κ.ά. Σημαίνει την εντατικοποίηση της εμπορευματοποίησης της γης, την παράδοση της προστασίας του περιβάλλοντος στις αδηφάγες ορέξεις του κεφαλαίου, που το κατέστρεψε. Σημαίνει να βάλουμε «το λύκο να φυλάει τα πρόβατα»...

Δεν πρόκειται για ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης, αφού αυτό θα αναπτύσσεται με βάση τις ίδιες καπιταλιστικές δομές της «ελεύθερης» αγοράς, της εκμετάλλευσης, της καταλήστευσης των φυσικών πόρων με γνώμονα το κέρδος. Η «πράσινη οικονομία» και οι πράσινες επενδύσεις μπορεί να αποτελέσουν διέξοδο για την κερδοφορία του κεφαλαίου, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες πλήρους εξέλιξης της καπιταλιστικής κρίσης. Δεν θα ωφελήσουν, όμως, ούτε το περιβάλλον (για παράδειγμα τα ειδικά χωροταξικά για τον Τουρισμό και τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας προβλέπουν επενδύσεις παντού: ακόμη και σε προστατευόμενες περιοχές!) ούτε τους εργαζόμενους, για τους οποίους επιφυλάσσονται και στην περίπτωση αυτή ελαστικές σχέσεις εργασίας, από τη μια και ανεργία από την άλλη.

Ολες αυτές μάλιστα οι επενδύσεις προβλέπεται να γίνουν με «πράσινη φορολογία», αλλά και «παχυλές» κρατικές ενισχύσεις, κίνητρα και φοροαπαλλαγές, δηλαδή με χρήματα που θα πληρώσει ο «χειμαζόμενος» και από την καπιταλιστική κρίση, λαός.

H λύση, λοιπόν και για την προστασία και βελτίωση του περιβάλλοντος, βρίσκεται στον αντίποδα αυτής της πολιτικής. Βρίσκεται στην πάλη του λαού για μια άλλου είδους ανάπτυξη με επίκεντρο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, σε αντίθεση και σύγκρουση με τα μονοπωλιακά κέρδη και το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα, είτε αυτό εμφανίζεται σε «μαύρη», είτε σε «πράσινη» μορφή.