Ισως δεν προσέχτηκε πολύ μια απόφαση του αμερικανικού Κογκρέσου στις 2 Οκτώβρη για τον πρωτότυπο τίτλο «Serbia Democratization of 2000» που εμπεριέχεται στο νόμο HR 1064. Εκείνη τη μέρα το Κογκρέσο αποφασίζει κατ' αρχήν την άρση των αμερικανικών οικονομικών κυρώσεων κατά της Γιουγκοσλαβίας και τη χορήγηση 55 εκατομμυρίων δολαρίων στην κυβέρνηση του Μαυροβουνίου και 50 εκατομμυρίων στα κόμματα της γιουγκοσλαβικής αντιπολίτευσης DOS. Ομως η χορήγηση της βοήθειας αυτής αφήνεται στην τελική κρίση του Κλίντον και συνδέεται με την κατάσταση στη Βοϊβοδίνα. Το Κογκρέσο είναι της γνώμης ότι ο Πρόεδρος οφείλει να δώσει εντολή στο υπουργείο Εξωτερικών, να επιβλέπει τακτικά την κατάσταση της ουγγρικής μειονότητας στη Βοϊβοδίνα... καθώς επίσης να κάνει έκκληση στους συμμάχους των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ σε όλες τις διαπραγματεύσεις για το μελλοντικό καθεστώς του Κοσσόβου, να προσέχουν αυστηρά για ικανοποιητικές εγγυήσεις των δικαιωμάτων του πληθυσμού στη Βοϊβοδίνα και ιδιαίτερα των εθνικών μειονοτήτων σ' αυτή την επαρχία, «μειονότητες» για τις οποίες, κόπτεται το Κογκρέσο και είναι βασικά η ουγγρική μειονότητα που υπολογίζεται μεταξύ 300.000 και 350.000. Και «ενδιαφέρεται» τόσο πολύ γι' αυτούς τους ουγγρικής καταγωγής κατοίκους της Βοϊβοδίνας, γιατί έτσι ρίχνει νερό στο μύλο της κυβέρνησης της Βουδαπέστης που εγείρει ζήτημα απόσπασης της Βοϊβοδίνας από τον κορμό της Γιουγκοσλαβίας και έτσι - και μ' αυτό τον τρόπο - συμβάλλει στη μείωση και εξασθένιση της γιουγκοσλαβικής επικράτειας. Αλλωστε ο Ούγγρος πρωθυπουργός, Ούρμπαν, έχει δηλώσει ότι επιδιώκει αυτονομία της ουγγρικής μειονότητας της Βοϊβοδίνας ακόμα και με χρήση των όπλων.

Ο αποχωριστικός κίνδυνος είναι βέβαια πολύ μεγαλύτερος από την πλευρά του Μαυροβουνίου (είναι γνωστές οι ως τώρα ενέργειες του Μαυροβούνιου Τζουγκάνοβιτς) και είναι επίσης γνωστή η οικονομική υποστήριξή του από τις ΗΠΑ (120 εκατομμύρια μάρκα) και από την ΕΕ (110 εκατ. μάρκα). Επιπλέον έχει εξαιρεθεί το Μαυροβούνιο από τις κυρώσεις της υπόλοιπης Γιουγκοσλαβίας.

Το γεγονός όμως, ότι τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ επιδιώκουν τον ίδιο σκοπό, δηλαδή τον οριστικό διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας και στη θέση της τη δημιουργία κρατών - προτεκτοράτων, προσπαθούν η κάθε μία για λογαριασμό της να διεισδύσει και να επικυριαρχήσει και οικονομικά όσο γίνεται περισσότερο. Είναι χαρακτηριστικό ότι απέναντι στα μερικές χιλιάδες εκατομμύρια μάρκα που υπόσχονται οι ΗΠΑ στη «νέα δημοκρατική» Γιουγκοσλαβία, η ΕΕ υποσχέθηκε στη Σερβία χωρίς τον Μιλόσεβιτς «να διαθέσει ως το 2006 το ποσό των 4,5 εκατομμυρίων μάρκων». Στο «παιχνίδι» αυτό η γερμανική κυβέρνηση δεν άφησε να της πάρουν τα πρωτεία. Αλλωστε το οικονομικό επιτελείο του Κοστούνιτσα - η «Ομάδα G17», οικονομικοί σύμβουλοι της αντιπολίτευσης DOS - έχει από καιρό αποκαταστήσει επαφές με την Bundesbank και άλλες μεγάλες γερμανικές τράπεζες, που ενδιαφέρονται για να πάρουν το μεγάλο κομμάτι της πίτας των ιδιωτικοποιήσεων της βιομηχανίας και άλλων κλάδων της οικονομίας, που έχουν μείνει ως τώρα κρατικοί. Οτι οικονομική κατρακύλα προιωνίζεται για τη Γιουγκοσλαβία, το πρόγραμμα αυτής της ομάδας, διαβλέπεται από το γεγονός ότι μερικά μέλη της έχουν υπηρεσιακές σχέσεις με την Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και ότι με εντολή τους βοήθησαν στην επεξεργασία οικονομικών προγραμμάτων καταστροφής στη Ρωσία, στην Ουκρανία και στη Βουλγαρία.

Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες, ορισμένοι διεθνείς αναλυτές διερωτώνται ποια κούρσα θα ακολουθήσουν ο Γιουγκοσλάβος πρόεδρος και η σερβική κυβέρνηση που θα προέλθει από τις διεξαγόμενες εκλογές του Δεκέμβρη. Θα είναι η πολιτική τους περισσότερο υποτελής στην Ουάσιγκτον ή στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο; Δε θέτουν όμως και το ερώτημα μήπως είναι υποτελής και στους δύο; Μήπως προσπάθησε σαν τον σχοινοβάτη να κρατηθεί πάνω στο τεντωμένο σχοινί, γέρνοντας τη μια φορά προς τη μια και την άλλη φορά προς την άλλη πλευρά; Ο γερουσιαστής, εμπνευστής της απόφασης «Serbia Democratization Act of 2000» Γιόζεφ Μπάιντεν, φέρεται να δήλωσε στο Κογκρέσο: «Αν μετά τον Μιλόσεβιτς οι Δυτικοευρωπαίοι σύμμαχοί μας πρόκειται να αγκαλιάσουν μια δημοκρατικά εκλεγμένη, αλλά υπερεθνικιστική Σερβία, τότε καλή επιτυχία. Εμείς θα συγκεντρώσουμε την πολιτική μας στην πρώην Γιουγκοσλαβία, στο να προετοιμάσουμε για τον επόμενο γύρο της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ, μια δημοκρατική και ευδοκιμούσα Σλοβενία και να βοηθήσουμε και στη συνέχεια την ανοικοδόμηση της Βοσνίας και του Κοσσόβου... και να υποστηρίξουμε τη Μακεδονία, την Κροατία και το Μαυροβούνιο». (Η δήλωση αυτή του Μπάιντεν είναι από το μηνιαίο περιοδικό «Κονκρέτ» του Αμβούργου, τεύχος 11/2000).

Ορθά λοιπόν εξηγεί τους ιμπεριαλιστικούς στόχους για τη Γιουγκοσλαβία, ένα πολύ πρόσφατο κύριο άρθρο μαρξιστικού περιοδικού του Βερολίνου: «Η Γιουγκοσλαβία αποσκοπεί να γίνει ένα δορυφόρο κράτος στην περικύκλωση της Ρωσίας και στο δρόμο προς τα πετρέλαια της Κασπίας».