«Η εικόνα ήταν τραγική στην Πλατεία Κλαυθμώνος, ενώ στο Σύνταγμα η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ έδειξε, παρά την πολύ μεγαλύτερη παρουσία κόσμου, ότι η πολιτική του ΚΚΕ έχει φτάσει σε αδιέξοδο, αφού δε συσπειρώνει περισσότερο κόσμο από ό,τι συσπείρωνε πριν 10 ή 15 χρόνια». Ο πόνος του οπορτουνιστή για την κατάντια της εργοδοτικής ΓΣΕΕ, την οποία στηρίζουν οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, από τη μια, και η επιθυμία του ως αντικειμενική πραγματικότητα, από την άλλη, σχετικά με το ΠΑΜΕ. Αλλά έτσι είναι ο οπορτουνισμός. Γιατί οι παραπάνω εκτιμήσεις που αφορούν στις συγκεντρώσεις της φετινής Πρωτομαγιάς και καταγράφονται στη χτεσινή «Αυγή», σε άρθρο που υπογράφει κάποιος Γιώργος Ματθαίου ο οποίος δηλώνει δημοσιογράφος, δεν αντέχουν να κρύψουν την αντιΠΑΜΕ ταχτική τους ακόμη και μπροστά στην ομολογία της κατάντιας του συνδικαλισμού που στηρίζουν. Αφήνουμε κατά μέρος τη φαγωμάρα, που ο ίδιος γράφει την ύπαρξή της στο εσωτερικό του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τη γραμμή του στο συνδικαλιστικό κίνημα και την γκρίνια που προκαλεί η αδυναμία του να συσπειρώσει, αφού ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται το ρόλο του βαστάζου που παίζουν οι δυνάμεις του στη συνδικαλιστική πλειοψηφία.