Διαβάσαμε το βιβλίο του Χάινριχ Μαν «Η βασίλισσα της Κύπρου», των εκδόσεων «Σύγχρονη Εποχή». Ο περίφημος Γερμανός συγγραφέας, με το απαράμιλλο ύφος της γραφής του και την πλαστικότητα των εικόνων του, σκηνοθετεί ένα επεισόδιο της περιπετειώδους ιστορίας της πολύπαθης μεγαλονήσου. Ενώ οι αυλικοί ετοιμάζουν τα απαραίτητα για την τελετή της στέψης, ο αναγνώστης αρχίζει μια θαυμαστή περιπλάνηση στο παλάτι. Η Μαρία, της δυναστείας των Λουζινιάν, πρόκειται να στεφτεί βασίλισσα του φράγκικου κράτους της Κύπρου. Η ατμόσφαιρα είναι ανάλογη μιας τέτοιας εκδήλωσης, θαυμαστές εικόνες περιγράφουν την ομορφιά του νησιώτικου κράτους, μεσαιωνικές τελετουργίες ετοιμάζονται για τη στιγμή που το Πνεύμα θα κατέβει για να ραντίσει την κεφαλή της αφέντρας με μια σταγόνα λαδιού και να την καταστήσει αγία αρχόντισσα! Ανθρωποι διαφόρων προελεύσεων και επαγγελμάτων κινούνται σε τούτον τον υπέροχο πίνακα, αξιωματούχοι των μεγάλων δυνάμεων της εποχής ανταλλάσσουν σχέδια και φιλοφρονήσεις, προστατεύοντας βεβαίως τα νώτα τους και τα συμφέροντα του αφέντη, τον οποίο υπηρετούν. Φράγκοι, Βενετοί, Καστιλιάνοι, Παπικοί, ακόμα και άνθρωποι του αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Εθνους! Μέσα σε όλη αυτήν την πλημμυρίδα των «γαλαζοαίματων», ξαφνιάζει βεβαίως ο θόρυβος μερικών ντόπιων που φωνάζουν «θάνατος στους ληστές Φράγκους! Ο Θεός να τους τιμωρήσει!». Με λογοτεχνικά μέσα, ο μεγάλος συγγραφέας σκιτσάρει την πολυπλοκότητα των πολιτικών πραγμάτων της εποχής και υπογραμμίζει πόσο εύθραυστη είναι η σταθερότητα, την οποία εξασφαλίζουν οι διάφορες ίντριγκες. Ακόμα πιο αβέβαιη είναι η μοίρα των ανθρώπων, όσο υψηλές και αν είναι οι θέσεις που κατέχουν. Σαν φοβερό παράδειγμα ξετυλίγεται στα μάτια μας μπροστά το τέλος τού, κάποτε ισχυρού, μεγάλου δομέστικου Απόκαυκου, ενός Βυζαντινού στης Φράγκας Μαρίας Λουζινιάν την υπηρεσία. Μέσα σε μια τέτοια σκληρή και μαγική κοσμογονία, ιδιαίτερη θέση κατέχει και ο έρωτας, τον οποίο ο χρωστήρας του μεγάλου συγγραφέα χρωματίζει με ιδιαίτερη λεπτότητα και ομορφιά. Δεν αποκαλύπτουμε τίποτε άλλο από τα θαυμαστά επεισόδια και τις μαγευτικές εικόνες. Μόνο δυο λόγια για τον συγγραφέα ας μας επιτρέψει ο αναγνώστης να αναφέρουμε!

Ο Χάινριχ Mαν (1871-1950) το έτος 1933, με την άνοδο του Χίτλερ, εγκατέλειψε τη Γερμανία και έζησε σε διάφορες χώρες. Μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και μέχρι τη δεκαετία του 1960, το έργο του δε γνώρισε στη Δυτική Γερμανία την προσοχή που του αξίζει. Το 1949 ανακηρύχτηκε πρόεδρος της Γερμανικής Ακαδημίας Τεχνών στο Ανατολικό Βερολίνο, όμως πέθανε το 1950, πριν προλάβει να επιστρέψει στην πατρίδα του. Λόγω του υψηλού ύφους της γραφής του, της κοινωνικής του διορατικότητας και της πολιτικής του οξυδέρκειας, θεωρείται σήμερα ένας από τους μεγάλους της γερμανόφωνης λογοτεχνίας.