Εχω προσωπική άποψη του ζητήματος, αφού, πριν κάποια χρόνια, είχα γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ μέσα στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού. Αυτά που είδε ο δικός μου φακός με αυτά που είδε ο φακός του Πάμπλο Τραπέρο στην Αργεντινή είναι δίδυμα αδέρφια! Στοιβαγμένες σαν σαρδέλες οι κρατούμενες! Οι συνθήκες υγιεινής ανύπαρκτες. Οι συμπεριφορές άθλιες. Καμία μέριμνα για επανένταξη αυτών των γυναικών στην κοινωνία. Και, επίσης, πολλά παιδάκια μεγαλώνουν μέσα στα κελιά, σαν να είναι και αυτά φυλακισμένα... 'Η είναι;

Η «Leonera», χωρίς να κάνει κάποια βαθιά τομή, προσφέρεται για έρευνα και μελέτη. Ο άνθρωπος, τελικά, στις καπιταλιστικές κοινωνίες και ιδιαίτερα η γυναίκα, είναι ένα σκουπίδι, ένα πεδίο βολής που πάνω του το σύστημα ασκεί τη βία του, επιβάλλει τον εκδικητικό «σωφρονισμό» του! Το 37% των γυναικών της Αργεντινής που φυλακίζεται δεν έχει καθόλου παιδεία, το 42% έχει τελειώσει μόνο το δημοτικό, το 9% έχει τελειώσει το γυμνάσιο και μόλις 2% το πανεπιστήμιο. Η πορεία αυτών των γυναικών είναι σχεδόν «νομοτελειακά» προσχεδιασμένη.

Η Τζούλια «έμπλεξε» στην προανάκριση και στην ανάκριση! Κανένας δεν είχε όρεξη να ψάξει και να κουραστεί να βρει την αλήθεια. Εφτανε μια μαρτυρία και κάποιες «συμπτώσεις» σε βάρος της για να σχηματιστεί «σίγουρη» κατηγορία (και να κλείσει η υπόθεση). Το δικαστήριο, συνέχεια της προανάκρισης και της ανάκρισης, επισημοποίησε την κατηγορία (πώς θα γινόταν αλλιώς, ο ίδιος μηχανισμός είναι)! Αυτή σκότωσε τον εραστή της, αποφαίνεται η δικαιοσύνη. Ο εραστής της, ωστόσο, είχε φέρει στο σπίτι που συζούσε μαζί της, στο δικό της σπίτι, για την ακρίβεια, και τον ερωτικό σύντροφό του! Κανένας δεν άκουγε τις κραυγές της κοπέλας, «ο εραστής του σκότωσε τον σύντροφό μου». (Πόσες παρόμοιες περιπτώσεις έρχονται στο φως της δημοσιότητας και στον τόπο μας;)...

Το πραγματικό, όμως, δράμα, τώρα ξεκινάει. Η ανάκριση και το δικαστήριο σε τυλίγουν σε μια κόλλα χαρτί. Στη συνέχεια σε παραδίδουν στα «σωφρονιστικά» καταστήματα για τα περαιτέρω! Μόλις περάσεις την πύλη έχεις μπει σε έναν άλλο κόσμο. Σε έναν κόσμο που δε σου αναγνωρίζει κανένα δικαίωμα. Σιγά σιγά χάνεις την ιδιότητα του ανθρώπου. Μεταβάλλεσαι σε αγρίμι για να επιβιώσεις.

Αυτό πάνω - κάτω είναι η «Leonera». Μια σκληρή ρεαλιστική ταινία, η οποία ερευνά την πορεία ενός άτυχου (ή έστω και ένοχου) ανθρώπου, που, ανήμπορος να αντιδράσει, συντρίβεται από τα απάνθρωπα καπιταλιστικά γρανάζια. Η Τζούλια, η κεντρική ηρωίδα της ταινίας, δεν έχει, βέβαια, αποφασίσει να συμβιβαστεί (και καλώς πράττει)! Αφού κάνει όλες τις νόμιμες ενέργειες και αποτύχει, θα πάρει τα πράγματα στα δικά της χέρια! Θα αποφασίσει η ίδια για τη ζωή της και για τη ζωή του παιδιού της. Και θα αναλάβει τις ευθύνες της.

Η ταινία, ωστόσο, δεν περιορίζεται στο προσωπικό. Η ματιά της, κυρίως, στρέφεται προς το σύστημα και αυτό είναι που καταγγέλλει και εκθέτει. Οι δημιουργοί της «Leonera» δεν τρέφουν καμία αυταπάτη για τον εξανθρωπισμό του συστήματος. Και δε διστάζουν να πάρουν ακραία στάση με το φινάλε της ταινίας τους! (Αυτό είναι ένα σημείο, το οποίο πρέπει να «επεξεργαστεί» σοβαρά ο ίδιος ο θεατής).

Παίζουν: Μαρτίνα Γκούσμαν, Ελι Μεντέιρος, Ροντρίγκο Σαντόρνο, Τομάς Πλοτίνσκι.