Αμεση ήταν η αντίδραση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ. Σε δήλωσή της, που έδωσε στη δημοσιότητα στις 18 Μάρτη, σημείωνε, μεταξύ άλλων:

«Το Συμβούλιο της ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωκοινοβούλιο, καθώς και οι πολιτικές δυνάμεις του ευρωενωσιακού κεφαλαίου, με ταξικό μίσος πρωτοστατούν και κλιμακώνουν την επίθεσή τους ενάντια στο κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα, στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, σε όσους αγωνιστές πάλεψαν για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, σε όσους συνεχίζουν να μάχονται για την ανατροπή του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αξιοποιείται ως φορέας της χυδαίας ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας, για την παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας και την ταύτιση του κομμουνισμού με το ναζισμό... H ανιστόρητη αυτή προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία και να ασκηθεί πίεση στα ΚΚ εκείνα που αντιπαλεύουν τον ιμπεριαλισμό, με όπλο τους το μαρξισμό - λενινισμό, συνοδεύεται από αντίστοιχες απαγορεύσεις λειτουργίας των KK και διώξεις σε βάρος κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών σε χώρες της ΕΕ, κυρίως της Κεντρικής Ευρώπης και της Βαλτικής.

Ο αντικομμουνισμός, που υιοθετείται και προωθείται πλέον από τα ίδια τα επίσημα όργανα της ΕΕ (Προεδρία, Επιτροπή, ΕΚ), δε στοχεύει μόνο στη συκοφάντηση της προσφοράς του σοσιαλισμού, επενδύει και στο μέλλον. Στο χτύπημα της πρωτοπορίας του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος.

Οσο το κεφάλαιο θα δυναμώνει την αντιλαϊκή του επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα για να φορτώσει στην πλάτη τους τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης, τόσο ο αντικομμουνισμός ΕΕ και κυβερνήσεων θα εντείνεται. Η επίθεση ενάντια στους κομμουνιστές υπήρξε πάντοτε ο προπομπός νέων ακόμη μεγαλύτερων δεινών για τους εργαζόμενους.

Η επίθεση των ευρωενωσιακών μονοπωλίων και ο αντικομμουνισμός είναι ανάγκη να συναντήσουν την αποφασιστική καταδίκη και αντίσταση του λαϊκού κινήματος.

Να βγουν ηττημένοι και από τις ευρωεκλογές του Ιούνη 2009, οι πολιτικοί εκφραστές τους, τα κόμματα της πλουτοκρατίας, οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν την ΕΕ.

Να ενισχυθεί αποφασιστικά το KKE, ώστε να συμβάλει στην ανασύνταξη και αντεπίθεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος στη χώρα μας και διεθνώς».

Αλλά και η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ έκανε την περασμένη Παρασκευή, 20 Μάρτη, δήλωση, όπου μεταξύ άλλων, τόνιζε:

«Η εκδήλωση της τσέχικης Προεδρίας της ΕΕ, που πραγματοποιήθηκε στις 18/3/2009 στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με τη συμμετοχή ευρωβουλευτών του Λαϊκού Κόμματος και της Ενωσης για την Ευρώπη των Εθνών με θέμα: «Ευρωπαϊκή συνείδηση και Εγκλήματα του Ολοκληρωτικού Κομμουνισμού: 20 χρόνια μετά», καθώς και η αντίστοιχη που προγραμματίζεται στην Πράγα στις 14-15 Απρίλη, αποτελούν πρόκληση για τους λαούς.

Ερχονται σε συνέχεια της αντικομμουνιστικής υστερίας που εκδηλώθηκε πριν λίγα χρόνια στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης με την προσπάθεια να υιοθετηθεί το λεγόμενο μνημόνιο για τη «διεθνή καταδίκη των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων». Προσπάθεια, που αποκρούστηκε σε εκείνη τη φάση με κινητοποιήσεις κομμουνιστικών κομμάτων και με ευρεία συσπείρωση κοινωνικών και πολιτικών παραγόντων.

Η επίθεση αυτή δε στοχεύει μόνον τους κομμουνιστές. Εχει στο στόχαστρο την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Μέσα από τον αντικομμουνισμό επιδιώκεται να πλήξουν τα Κομμουνιστικά Κόμματα για να χτυπήσουν τους αγώνες των εργαζομένων που στις σημερινές συνθήκες της κρίσης πρέπει να αναπτυχθούν με ακόμα μεγαλύτερη ορμή και αποφασιστικότητα. Θέλουν να θωρακίσουν την εξουσία του κεφαλαίου και να εξουδετερώσουν μια γενικευμένη αμφισβήτηση του άδικου εκμεταλλευτικού συστήματος. Χτυπώντας στο παρελθόν, στην πραγματικότητα στοχεύουν στο μέλλον.

Με μια παρόμοια επιχειρηματολογία, προσαρμοσμένη στις ελληνικές συνθήκες και αναμασώντας τα γνωστά εμετικά κηρύγματα των πιο μαύρων δυνάμεων του παρελθόντος κινούνται και οι τελευταίες δηλώσεις του Θεόδωρου Πάγκαλου, "για τις σφαγές που θα ακολουθούσαν αν το ΚΚΕ έπαιρνε την εξουσία μετά την κατοχή..." που δικαιολογημένα βρήκαν τη στήριξη του ΛΑ.Ο.Σ. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ με την άρνησή της να καταδικάσει αυτές τις δηλώσεις, αναλαμβάνει όλες τις ευθύνες για τη συμπεριφορά ενός από τα κορυφαία στελέχη της, του κοινοβουλευτικού τους εκπροσώπου.

Οι εργαζόμενοι, ο λαός μας έχουν μνήμη. Γνωρίζουν ότι η επίθεση ενάντια στους κομμουνιστές ήταν πάντα ο προπομπός νέων, ακόμα μεγαλύτερων δεινών για τους εργαζόμενους και συνοδεύονταν πάντα με την ένταση του αυταρχισμού.

Αυτό γίνεται ακόμα πιο φανερό σήμερα που αξιοποιείται η δράση δυνάμεων, ομάδων, υπηρεσιών και διαφόρων μηχανισμών για τη λήψη νέων αντιδημοκρατικών μέτρων.

Ο αντικομμουνισμός που συμβαδίζει με την κλιμάκωση της επίθεσης του κεφαλαίου και η πολιτική της καταστολής πρέπει να συναντήσουν την αποφασιστική αντίσταση και καταδίκη των εργαζομένων».