-- Πώς αποτιμάει το ταξικό κίνημα τα συλλαλητήρια στις 17 Μάρτη και τη δουλειά που προηγήθηκε για την επιτυχία τους;

-- Τα συλλαλητήρια ήταν μια μαζική, σοβαρή απάντηση της εργατικής τάξης στον ΣΕΒ, στην ΕΕ, στην κυβέρνηση της ΝΔ, στο ΠΑΣΟΚ και στα άλλα κόμματα, που στηρίζουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, την αντεργατική στρατηγική, τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τον ΛΑ.Ο.Σ. Ηταν αποτέλεσμα μιας σημαντικής, βασανιστικής και επίμονης δράσης του ΠΑΜΕ όλο το προηγούμενο διάστημα, μέσα στους χώρους δουλειάς, για να κατανοηθεί από τους εργαζόμενους ο χαρακτήρας της κρίσης και η διέξοδος που προτείνει το ταξικό κίνημα. Εξηγήσαμε γιατί εμείς λέμε ότι είναι κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων. Γιατί είναι κρίση υπερπαραγωγής και γιατί πρέπει όχι μόνο να μην συναινέσουμε, όπως λέει η ΓΣΕΕ και συνολικά ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, αλλά να εναντιωθούμε σε κάθε προσπάθεια να φορτωθεί στις δικές μας πλάτες. Εξηγήσαμε και πείσαμε σε ένα σημαντικό βαθμό ότι οι αιτίες τις κρίσης βρίσκονται στην καπιταλιστική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, στην αναρχία στην παραγωγή και στην καταναλωτική ανικανότητα των εργαζομένων, ως αποτέλεσμα της αντεργατικής πολιτικής που εφαρμόζεται και στη χώρα μας εδώ και χρόνια από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Το σύνθημα που κυριάρχησε στα συλλαλητήρια «Την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία» πιστεύουμε ότι τα λέει όλα. Και σαν τέτοιο, βρίσκει απήχηση σε ολοένα και περισσότερους εργαζόμενους, που ζουν από πρώτο χέρι την προσπάθεια της εργοδοσίας και τον κομμάτων της να εξισώσουν τον θύτη με το θύμα και να φορτώσουν την εργατική τάξη με νέα αντιδραστικά μέτρα, τα οποία κάθε άλλο παρά «προσωρινά» θα είναι. Οι νέες δυνάμεις που συμμετείχαν στις συσκέψεις και τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ στις 17 Μάρτη σε όλη τη χώρα είναι η καλύτερη απόδειξη γι' αυτό.

Από τη συζήτηση με τον Θ. Κούτρα

-- Τα προηγούμενα χρόνια, η καπιταλιστική οικονομία αναπτύχθηκε με αλματώδεις ρυθμούς. Ολοι θυμόμαστε τις θριαμβολογίες περί «ισχυρής οικονομίας», «ισχυρής Ελλάδας» από τους εταίρους του δικομματισμού. Από αυτόν τον τεράστιο πλούτο, όμως, τον οποίο παρήγαγαν με τα χέρια και το μυαλό τους εκατομμύρια εργαζόμενοι, ωφελήθηκαν αποκλειστικά και μόνον οι εργοδότες. Οι εργαζόμενοι και τότε έκαναν θυσίες για να μη θιγεί, να αυξηθεί η καπιταλιστική ανταγωνιστικότητα. Δεν ήταν, δηλαδή, συνέταιροι στα κέρδη. Είναι βασικό καθήκον σήμερα για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα να εξηγήσουμε και να πείσουμε γιατί ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης δεν είναι λύση για τα συμφέροντά μας. Ο δικό μας δρόμος ανάπτυξης προβλέπει την ικανοποίηση των αναγκών μας. Οι εργαζόμενοι να καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν. Φυσικά, αυτός ο δρόμος είναι δύσκολος. Απαιτεί την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την πολιτικοποίηση της πάλης του. Εχει σαν βασική προϋπόθεση την οργάνωση της εργατικής τάξης στα ταξικά συνδικάτα και στο ΠΑΜΕ, με ταυτόχρονη αποδυνάμωση του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού σε όλα τα επίπεδα, σε όλα τα μέτωπα. Προϋποθέτει, ακόμα, την αποδυνάμωση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, την αποδέσμευση των εργαζομένων από το δρόμο της ανάπτυξης που έχει στο επίκεντρο τα κέρδη των εργοδοτών. Σε τελική ανάλυση, ο φιλολαϊκός δρόμος ανάπτυξης συνδέεται άμεσα με το κέρδισμα ολοένα και περισσότερων εργατικών συνειδήσεων στην αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης, πίσω από την οποία υπάρχουν μόνον η ενσωμάτωση και η ήττα.

-- Πώς συνδέεται αυτός ο αγώνας με τη διεκδίκηση αιτημάτων που αφορούν στα καθημερινά προβλήματα των εργαζομένων;

-- Το ΠΑΜΕ έχει ένα επεξεργασμένο πλαίσιο πάλης, που αποτελεί σημαντικό όπλο στα χέρια των εργαζομένων. Εχει στόχους πάλης, που έρχονται σε σύγκρουση με την αντεργατική πολιτική και τη στρατηγική του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Δίνει απάντηση στα σημερινά προβλήματα και τις ανάγκες των εργαζομένων στο εισόδημα, στη σταθερή δουλειά με δικαιώματα, στην προστασία των ανέργων, στις ανάγκες των εργαζομένων για Κοινωνική Ασφάλιση, για δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία και άλλα. Στη διαμόρφωση των αιτημάτων του, το ΠΑΜΕ παίρνει υπόψη του τον παραγόμενο πλούτο, τον παραγωγό αυτού του πλούτου και το ποιος τον καρπώνεται χωρίς να τον δικαιούται. Γι' αυτό και τα αιτήματα του ΠΑΜΕ πατάνε ακριβώς στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Το πλαίσιο αυτό στις σημερινές καπιταλιστικές συνθήκες δίνει ανάσες στην εργατική, λαϊκή οικογένεια. Ταυτόχρονα, προσανατολίζει τη δράση των εργαζομένων, τους προετοιμάζει, αφού η υλοποίησή του απαιτεί σύγκρουση με τα κέρδη των μονοπωλίων, την πολιτική που τα στηρίζει. Και αυτή η σύγκρουση προϋποθέτει οργάνωση των εργαζομένων. Σε συνθήκες κρίσης, ο αγώνας για το σταμάτημα των απολύσεων, την προστασία των ανέργων και την υπογραφή ΣΣΕ ικανοποιητικών, παίρνει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, θέλει συγκεκριμένη δράση.

-- Μένουν ακόμα λίγες μέρες πριν από την πανελλαδική πανεργατική απεργία, στις 2 Απρίλη. Τι μέτρα χρειάζονται, ώστε να καταγράψει η απεργία επιτυχία;

-- Στις λίγες μέρες που έχουν απομείνει μέχρι την απεργία, «πατάμε γκάζι». Με όλες μας τις δυνάμεις. Παίρνουμε όλα τα μέτρα για τη συμμετοχή περισσότερων εργατών και εργατριών στη μάχη. Ενεργοποιούμε Επιτροπές Αγώνα, συγκροτούμε νέες στους χώρους δουλειάς, στη γειτονιά, παντού. Κάνουμε μεγαλύτερα, σταθερότερα βήματα στο συντονισμό με τα άλλα σύμμαχα κοινωνικά στρώματα που δεινοπαθούν από την αντεργατική πολιτική, όπως τους αυτοαπασχολούμενους, τη μικρομεσαία αγροτιά. Συσπειρώνουμε περισσότερες δυνάμεις, για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες του κινήματος σήμερα. Πάμε για πολύ μεγαλύτερο άνοιγμα και πιο στοχευμένο. Βελτιώνουμε την επαφή μας με χώρους δουλειάς που χτυπήθηκαν από την επιθετικότητα της εργοδοσίας ή θα χτυπηθούν το επόμενο διάστημα. Στόχος είναι η οργάνωση των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, που σημαίνει στήσιμο Επιτροπών Αγώνα, Απεργιακών Επιτροπών, με ιδιαίτερο βάρος στους μετανάστες, στις γυναίκες και τη νεολαία.

-- Πώς απαντάει το ΠΑΜΕ στις εκκλήσεις για συναίνεση, τόσο από την πλευρά της εργοδοσίας και των κομμάτων της, όσο και από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ;

-- Το ΠΑΜΕ ποτέ δε θα συναινέσει να φορτωθούν τα νέα βάρη στους εργαζόμενους. Η κυβέρνηση και οι άλλοι υποστηρικτές του συστήματος με τα 28 δισεκατομμύρια στις τράπεζες και τα άλλα πακέτα στήριξης των βιομηχάνων, αλλά και πρόσφατα με τα νέα αντεργατικά μέτρα, όπως το «πάγωμα» μισθών και συντάξεων στο Δημόσιο, θέλουν να θωρακίσουν τα κέρδη των εργοδοτών. Τη συναίνεση την αποζητούν, για να ξεγελάσουν, να αποπροσανατολίσουν, να αφοπλίσουν τους εργαζόμενους να μην αντιδράσουν. Σ' αυτήν την επικίνδυνη κατεύθυνση κινείται και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Η εργατική τάξη είναι και θα είναι πάντα αντίπαλος με το κεφάλαιο. Τίποτα δεν το αλλάζει αυτό. Η συναίνεση που προβάλλει η ΓΣΕΕ αποσκοπεί να βοηθηθούν οι βιομήχανοι να αποκτήσουν νέα προνόμια, αλλά και να τους λυθούν τα χέρια, πάντα στο όνομα της κρίσης, να κάνουν όσες απολύσεις θέλουν και να αφαιρέσουν όποια κατάκτηση έχει απομείνει.

-- Στις 3 Απρίλη, το ΠΑΜΕ συμπληρώνει 10 χρόνια ζωής και δράσης. Τι σημαίνει για τους εργαζόμενους και το ταξικό κίνημα αυτή η επέτειος;

-- Ας σκεφτεί ο κάθε εργαζόμενος πώς θα ήταν η κατάσταση σήμερα στο συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά και στην ίδια τη ζωή του, αν δεν υπήρχε το ΠΑΜΕ. Το ΠΑΜΕ, σταθερό στη γραμμή της ταξικής πάλης, τάραξε τα νερά της συναίνεσης, του συμβιβασμού. Επανέφερε την ελπίδα στους εργαζόμενους για την οργανωμένη πάλη. Τα μεγάλα αταλάντευτα βήματα στο πλευρό των εργαζομένων αυτά τα 10 χρόνια, η δράση που ανέπτυξε για κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα είναι η καλύτερη εγγύηση για τη συνέχεια αυτής της πάλης. Το ΠΑΜΕ, αυτή η μεγάλη κατάκτηση της εργατικής τάξης, σημαίνει οργάνωση, ενότητα, συμμαχία ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου για την ανατροπή της και αγώνας, για να αλλάξει χέρια η εξουσία, για να εκπληρώσει η εργατική τάξη την ιστορική της αποστολή.