Τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει η σκληρή μάχη που δίνουν οι ταξικές δυνάμεις σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, για την επιτυχία των συλλαλητηρίων και των απεργιακών κινητοποιήσεων που πραγματοποιεί το ΠΑΜΕ στις 17 του Μάρτη και στις 2 του Απρίλη, αντίστοιχα, στην κατεύθυνση της αποτελεσματικότερης οργάνωσης της εργατικής τάξης, αναδείχτηκαν στη χτεσινή σύσκεψη που οργάνωσε στην Αθήνα η Εκτελεστική Γραμματεία.

Βασικά χαρακτηριστικά της σύσκεψης ήταν πρώτ' απ' όλα η πρωτόγνωρα μαζική συμμετοχή συνδικάτων, συνδικαλιστών και εργαζομένων από πλήθος κλάδων. Η αίθουσα του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας είχε στην κυριολεξία γεμίσει ασφυκτικά. Εντονη επίσης ήταν η παρουσία νέων δυνάμεων αλλά και νέων σε ηλικία εργαζομένων και συνδικαλιστών. Οχι μόνο η παρουσία, αλλά και οι τοποθετήσεις τους αποτύπωσαν καθαρά την άνοδο του κύρους του ΠΑΜΕ, έδωσαν νέα δύναμη για τη συνέχιση, την ένταση των ταξικών αγώνων.

Παρουσιάζοντας την εισήγηση εκ μέρους της Εκτελεστικής Γραμματείας, ο Γιώργος Πέρρος σημείωσε ανάμεσα σε άλλα: «Ο κεντρικός άξονας πάνω στον οποίο πρέπει να αναπτύξουμε την ιδεολογικοπολιτική διαπάλη είναι οι δύο επιλογές που υπάρχουν για την αντιμετώπιση της κρίσης. Η μία είναι αυτή που προσπαθεί να εξασφαλίσει η κυβέρνηση και τα κόμματα του "ευρωμονόδρομου", χρηματοδοτώντας, είτε μέσω των τραπεζών, είτε άμεσα, τη μεγάλη πλειοψηφία των επιχειρήσεων, για να αντέξουν στον ανταγωνισμό με τις επιχειρήσεις των άλλων κρατών - μελών της ΕΕ και να μπορέσουν πάλι να βάλουν σε κυκλοφορία το κεφάλαιό τους, να διατηρήσουν τα κέρδη τους.

Η άλλη επιλογή είναι η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα όχι μόνο να αμυνθούν, αλλά να αντεπιτεθούν και να δημιουργήσουν προβλήματα. Οχι μόνο στην κυβέρνηση, στα κόμματα, αλλά σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Αυτό θα είναι μεγάλη κατάκτηση. Να κατανοήσει δηλαδή η εργατική τάξη ότι το συμφέρον της είναι εκεί. Να κατανοήσει ποιες είναι οι αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης. Επιμένουμε σ' αυτή τη γραμμή που έχουμε χαράξει. Γιατί πίσω από αυτήν είναι η γραμμή ήττας.

Μπροστά στην κρίση η σοσιαλδημοκρατία, ο οπορτουνισμός στο εργατικό κίνημα προσπαθούν να παρέμβουν, να χειραγωγήσουν το εργατικό κίνημα. Επιδιώκουν να εκτονώσουν διαθέσεις στην ένταση της ταξικής πάλης. Η στάση των ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ είναι επικίνδυνη. Προσπαθούν να επιβάλουν την πολιτική της "ειρηνικής συνύπαρξης", του συμβιβασμού της εργατικής τάξης με το κεφάλαιο. Προκύπτει αυτό και από το πλαίσιο που απέστειλε στη ΓΣΕΕ ο ΣΕΒ.

Η στάση αυτή χρειάζεται πολύ καλή αποκάλυψη, για τη ζημιά που έχει προκαλέσει αυτή η γραμμή στη ζωή της εργατικής τάξης. Χρειάζεται εξήγηση στην εργατική τάξη ότι πρέπει να απομακρυνθεί από τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό. Να τους πούμε να μη λησμονούν τα αποτελέσματα αυτής της γραμμής στις εργασιακές σχέσεις, στην Κοινωνική Ασφάλιση, στις Συλλογικές Συμβάσεις. Η επιλογή δηλαδή αυτή οδήγησε και οδηγεί το κίνημα σε ήττα. Αποτελεί επιλογή που στηρίζει το κεφάλαιο και τις επιδιώξεις του».

Δίνοντας το στίγμα της δουλειάς που πρέπει να γίνει μέχρι τα συλλαλητήρια και την απεργία, ο Γ. Πέρρος σημείωσε: «Παρεμβαίνουμε για κάθε πρόβλημα για να μην περάσει κλίμα υποχώρησης και φοβίας. Ενοχοποιούμε τους πραγματικούς ενόχους. Δίνουμε τη μάχη για την αλλαγή των συσχετισμών και τη συσπείρωση νέων δυνάμεων γιατί χρειάζεται ισχυρό και ταξικά προσανατολισμένο κίνημα. Μέσα από αυτό το άνοιγμα να επιμείνουμε στους δείκτες της μαζικοποίησης των σωματείων. Εχουμε κάνει βήματα, αλλά χρειάζονται πολύ περισσότερα.

Τι πρέπει να κάνουμε:

• Ουσιαστική συζήτηση στα ΔΣ και να γίνει προσπάθεια για Γενικές Συνελεύσεις και συσκέψεις.
• Στην προετοιμασία των συλλαλητηρίων και της απεργίας να γίνει προσπάθεια να μπουν περισσότερες δυνάμεις, καλά εξοπλισμένες. Αυτό σημαίνει ότι θα κινητοποιούμε όλους εκείνους με τους οποίους βρισκόμαστε σε επαφή, στα ψηφοδέλτια, στους συνδυασμούς, στις επιτροπές αγώνα.
• Να αξιοποιηθούν δυνατότητες για δημιουργία νέων επιτροπών αγώνα στους χώρους δουλειάς.
• Βάζουμε στη μάχη τα ψηφοδέλτιά μας, τους αγωνιστικούς συνδυασμούς, που πρέπει να παίξουν σημαντικό ρόλο στους χώρους δουλειάς.
• Να αξιοποιήσουμε ομιλίες, διαλείμματα. Η παρουσία μας στους χώρους δουλειάς πρέπει να είναι ουσιαστική. Χρειάζεται συζήτηση, με μικρές συσκέψεις, άνθρωπο τον άνθρωπο.
• Ρίχνουμε ιδιαίτερο βάρος σε χώρους και κλάδους που υπάρχουν νεολαία, νέες γυναίκες, μετανάστες, εργαζόμενοι με ελαστικές σχέσεις εργασίας.
• Να ενεργοποιηθούν οι συντονιστικές επιτροπές αγώνα που υπάρχουν στις συνοικίες.
• Σε κάθε εργοστάσιο, σε κάθε χώρο δουλειάς, να φροντίσουμε να υπάρχουν τα μάτια και τα αυτιά των συνδικάτων που θα επαγρυπνούν.
• Να καταγράψουμε χώρους που δεν παρεμβήκαμε μέχρι σήμερα και να σχεδιάσουμε την παρουσία μας εκεί, προσπαθώντας να αποκτήσουμε επαφή με τους εργαζόμενους.
• Κάθε απόλυση να γίνεται μέλημα όλων των κλάδων. Να εκφράζεται έμπρακτα η αλληλεγγύη σε άλλους κλάδους.
• Τα υλικά των συνδικάτων να είναι κατανοητά, αποκαλυπτικά για τις άλλες δυνάμεις, με πειστικά επιχειρήματα για τη διέξοδο που προτείνουμε».

Εκπρόσωποι σωματείων, μεμονωμένοι συνδικαλιστές μετέφεραν πολύτιμη πείρα από τους χώρους δουλειάς. Αναδείχτηκαν τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, τα εμπόδια που βάζει η εργοδοτική τρομοκρατία και η γραμμή της ταξικής συναίνεσης. Παράλληλα, μεταφέρθηκε πείρα για τον τρόπο αντιμετώπισής τους, καλύτερης οργάνωσης των εργαζομένων. Τονίστηκε πολλές φορές η ανάγκη για ανέβασμα της ιδεολογικοπολιτικής πάλης ταυτόχρονα με την προβολή του πλαισίου πάλης του ΠΑΜΕ.

Μεταξύ των ομιλητών ο γραμματέας του Κλαδικού Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών-Πληροφορικής Αττικής, Γ. Λιόγκαρης, ο οποίος μιλώντας για τη σημασία των Σωματειακών Επιτροπών επισήμανε ότι στον ΟΤΕ «η Σωματειακή Επιτροπή δούλεψε τόσο καλά που ούτε εμείς δεν το περιμέναμε. Κατάφερε να συσπειρώσει και να κινητοποιήσει κόσμο πέρα από τις προσδοκίες μας». Τόνισε την ανάγκη έγκαιρης, σχεδιασμένης και καλά προσεγμένης προσέγγισης της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης.

Για το ίδιο ζήτημα σημαντική ήταν η προσωπική πείρα του Νίκου Νικολόπουλου, του απολυμένου εργαζόμενου από τα «Τζάμπο». Ανέδειξε τη σκληρή μάχη που έδωσε για να πάρει την απόφαση να απεργήσει, να ξεπεράσει τους φόβους που πηγάζουν από την τρομοκρατία της εργοδοσίας. «Αυτό που με βοήθησε, είπε, ήταν η συνεχής επαφή με το Σωματείο. Ακόμα και όταν εγώ το "άφηνα", δε με "άφηνε" αυτό». Και τόνισε ότι η προσέγγιση των εργαζομένων, ειδικά των νέων, πρέπει να γίνεται με σχέδιο και συγκεκριμένο περιεχόμενο, κάτι που φέρνει αποτελέσματα, τους κινητοποιεί, τους βάζει στη δράση.

Η Βάσια Χριστοδουλίδου, εκπρόσωπος του Σωματείου Εκτάκτων στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού - το οποίο για πρώτη φορά συμμετείχε σε σύσκεψη του ΠΑΜΕ - αναφέρθηκε στο άθλιο εργασιακό καθεστώς που επικρατεί με τους έκτακτους οι οποίοι δουλεύουν εδώ και πολλά χρόνια με συμβάσεις μιας μέρας. Ακόμα και ανασφάλιστοι, όπως έγινε για τα έτη 2007 και 2008. Ενα πρόβλημα που αντιμετώπισαν επιτυχώς με τη στήριξη των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, όπως είπε η ίδια.

Για πρώτη φορά σε σύσκεψη του ΠΑΜΕ συμμετείχε η Ελένη Σιώτα, μέλος της μειοψηφίας στη διοίκηση του Σωματείου Εργαζομένων στο Γηροκομείο Αθήνας. Μίλησε για τις απολύσεις που γίνονται με στόχο να διώξουν τους εργαζόμενους που έχουν ταξική συνείδηση και κατήγγειλε την πλειοψηφία του Σωματείου που, όπως και η εργοδοσία, βρίσκεται απέναντι στους εργαζόμενους. Κοινό χαρακτηριστικό των παραπάνω ομιλητών είναι το νεαρό της ηλικίας τους, όπως του 25χρονου προέδρου στο Σωματείο Εργαζομένων της ΦΑΓΕ, Στέργιου Χήτου, που αναφέρθηκε στα βήματα συσπείρωσης των εργαζομένων στο Σωματείο.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί η σύντομη και ξεκάθαρη τοποθέτηση του Γιώργου Γόγολου, από την Επιτροπή Αγώνα στον «Αστέρα Βουλιαγμένης»: «Δρω μέσα από το ΠΑΜΕ τα τελευταία δύο χρόνια. Εσείς με φέρατε εδώ. Τώρα όλοι εμείς πρέπει να φέρουμε και άλλους εργαζόμενους, να τους κερδίσουμε όλους».