Μοιάζει με πολιτικό - αστυνομικό θρίλερ φαντασίας, δυστυχώς, όμως, δεν είναι. Γιατί η άνοιξη του 1969 υπήρξε. Οι Ελληνες δικτάτορες υπήρξαν. Ο Χέρμαν Ντουφτ και ο Χανς Μπαζενάουερ, οι δυο Γερμανοί που είχαν έρθει στην Ελλάδα για τουρισμό, αλλά και για άλλες, πολύ ...σοβαρότερες εργασίες, υπήρξαν. Τα θύματα των πρώτων που «παραθέριζαν» σε νησιά ή «έπαιρναν» σωφρονιστικά πατριωτικά μαθήματα στα κολαστήρια υπήρξαν. Τα ανυποψίαστα αθώα θύματα των δυο Γερμανών υπήρχαν, μέχρι τη στιγμή που οι δυο τουρίστες τους πλησίαζαν.

Αρχοντες της χώρας οι εφιαλτικοί Παπαδόπουλος, Παττακός και σία.

Στην Εθνική Οδό, ο Χέρμαν και ο Χανς, απόλυτοι άρχοντες του τρόμου.

Βίοι παράλληλοι; Οχι ακριβώς, αλλά σχετικοί. Αλίμονο, τα μεθυστικά αρώματα της εποχής δεν κατορθώνουν να σκεπάσουν τη μακάβρια μυρουδιά του αίματος που ρέει.

Ο Γιάννης Ράγκος με το βιβλίο του «Μυρίζει αίμα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ινδικτος», αναπλάθει με εξαιρετική ακρίβεια εκείνη την τραγική εποχή και τις παράξενες συνήθειές της... «Μιλά»... απταίστως... την ακατάληπτη γλώσσα της «επανάστασης», που γιορτάζει, ερήμην του λαού, τα δύο της καταστροφικά χρόνια, ενώ ταυτόχρονα ξεγυμνώνει τη διεστραμμένη φύση των κατά συρροή δολοφόνων. Και γενικά, χωρίς περιττούς χαρακτηρισμούς, καταδικάζει όλους εκείνους που με τον τρόπο τους δολοφόνησαν εκείνο το γλυκό αθηναϊκό έαρ.

Εν ολίγοις, ο συγγραφέας μετά από επίπονη έρευνα και αφού συγκέντρωσε όλο το υλικό, κατόρθωσε να το διαχειριστεί με εξαιρετικό τρόπο. Δηλαδή, να αποδώσει μια πραγματική ιστορία λογοτεχνικά. Πρόκειται για μια πολύτιμη εμπειρία, για όσους δεν είχαν ακόμα γεννηθεί εκείνη την άνοιξη, αλλά και για τους μεγαλύτερους που κοντεύουν να λησμονήσουν τα χρώματα και αρώματα και τα παράξενα της άνοιξης του 1969, που αλίμονο μύριζε αίμα και παραφροσύνη.