Η σημερινή μέρα δεν είναι ούτε για φιέστες ούτε για λόγια «αναγνώρισης» και «κατανόησης» των γυναικών σαν κι αυτά που τους μοιράζουν μαζί με κροκοδείλια δάκρυα όλοι όσοι στηρίζουν την πολιτική που βαθαίνει την ανισοτιμία.

Η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας είναι μέρα κριτικής αποτίμησης των αγώνων και των δυνάμεων που μετρά το λαϊκό, το γυναικείο, το εργατικό κίνημα, δίνοντας τη μάχη για τη βελτίωση της θέσης των γυναικών.

Είναι μέρα που αναδεικνύει την ευθύνη για ένταση της πάλης με στόχο, πρώτα απ' όλα, την ακόμα πιο μαζική και πιο αποφασιστική ένταξη γυναικών, ειδικά από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, στην οργανωμένη δράση. Την οργανωμένη αντίσταση στην κλιμάκωση της επίθεσης του κεφαλαίου. Την οργανωμένη αντεπίθεση.

Μ' αυτόν τον προσανατολισμό, μ' αυτήν την αποφασιστικότητα, μ' αυτήν τη βαθιά πεποίθηση ότι χωρίς την ενεργό συμμετοχή στο κίνημα, δεν μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για την οριστική αντιμετώπιση των προβλημάτων, ούτε των γυναικών, ούτε γενικά των λαϊκών στρωμάτων, χρειάζεται να δυναμώσει ολόπλευρα η πάλη για την πραγματική ισοτιμία. Κόντρα στην ψευδεπίγραφη «ισότητα» που εγγυώνται ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Με άξονα τις σύγχρονες ανάγκες των γυναικών, για την ικανοποίηση των οποίων υπάρχει όλος ο απαραίτητος πλούτος. Ωστε οι γυναίκες, που και μπροστά στην κρίση, ήδη δέχονται πρώτες τις πιέσεις για υποταγή, να μπουν πρώτες στη μάχη για την ανασύνταξη του κινήματος.

Η σημερινή μέρα αναδεικνύει την επιτακτική σημασία που αποκτά η ολόπλευρη (πολιτικά, ιδεολογικά, οργανωτικά, συνδικαλιστικά) ενίσχυση του αγώνα για την ισοτιμία. Η ανάδειξη του αγώνα για την ισοτιμία σε σοβαρό καθήκον πρώτα απ' όλα της εργατικής τάξης. Με οδηγό την αληθινή, δηλαδή την ταξική, ρίζα του γυναικείου ζητήματος. Γιατί η πάλη για γυναικεία χειραφέτηση είναι αναπόσπαστη από την πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, πάλη ενάντια στην ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής.