Ενας αγώνας 34 ημερών, 80 Ελλήνων και ξένων εργατών στην επιχείρηση «Καρυπίδης» έληξε με επιτυχία. Οι εργάτες πήραν τα δεδουλευμένα 8 μηνών. Η μάχη, που δόθηκε από τους εργαζόμενους του εργοστασίου μαζί με τα ταξικά Σωματεία και συνδικαλιστές που ανήκουν στη δύναμη του ΠΑΜΕ, αφήνει σοβαρή παρακαταθήκη συνολικά για τους αγώνες των εργαζόμενων του Νομού Ιωαννίνων και δίνει πολύτιμη πείρα για το ρόλο των ταξικών συνδικάτων και του ΠΑΜΕ, καθώς επίσης και για την αποτελεσματικότητα του ταξικού αγώνα. Ο κάθε καλοπροαίρετος εργαζόμενος, ο κάθε καλοπροαίρετος συνδικαλιστής μπορεί να δει μέσα από αυτόν τον αγώνα τρία συμπεράσματα.

Πρώτο: Ο αγώνας αυτός στηρίχτηκε από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, από το ΠΑΜΕ, από Σωματεία και συνδικαλιστές που ανήκουν στη δύναμη του ΠΑΜΕ. Στηρίχτηκε και από τη Συντονιστική Επιτροπή των ΕΒΕ, από το Σύλλογο Γυναικών και άλλους φορείς. Είχε καθαρή ταξική γραμμή και σφυρηλατούσε κάθε μέρα την ταξική ενότητα. Οι εργαζόμενοι πάλευαν κάθε μέρα ενάντια στην εργοδοσία και όσους την υπερασπίζονταν. Πάλευαν ενάντια σ' αυτούς που ήθελαν να τους διασπάσουν, που τους καλλιεργούσαν το φόβο, τη μοιρολατρία, την ηττοπάθεια, την απογοήτευση. Οι εργαζόμενοι έδειξαν εμπιστοσύνη στην καθοδηγητική δύναμη του ΠΑΜΕ. Το κύρος του μεγάλωσε. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ έγινε σοβαρή ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση για την κρίση, τις εργασιακές σχέσεις, την κοινωνικοποίηση της παραγωγής, την αναγκαιότητα η εργατική τάξη να κατακτήσει την εξουσία της.

Δεύτερο: Τόσο ο νομάρχης της ΝΔ, όσο και τα κόμματα της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το ΝΑΡ, όλο αυτό το διάστημα έκαναν προσπάθεια να κάμψουν το αγωνιστικό - ταξικό φρόνημα των εργαζομένων. Στην πράξη, ήταν με το μέρος της εργοδοσίας. Τα παρακάτω γεγονότα το επιβεβαιώνουν. Ο νομάρχης, μαζί με τους μηχανισμούς του, ήταν κάθε μέρα στο πλευρό του Καρυπίδη. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, διά του Παπαδημούλη, όταν ο αγώνας ήταν στο ζενίθ του, είπε ότι η λύση θα δοθεί μέσα από την τριμερή συνεργασία, δηλαδή την ταξική συνεργασία (τους έστελνε στη φωλιά του λύκου) και ότι πρέπει να επισκεφτούν και τον κ. Σκανδαλίδη, βουλευτή του ΠΑΣΟΚ (η παράλληλη συνεργασία καλά κρατεί). Το ΝΑΡ, με τον έναν και μοναδικό εκπρόσωπό του στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου, έκανε το παν για να διασπάσει τους εργαζόμενους. Τους προέτρεπε να φτιάξουν εργοστασιακό (εργοδοτικό) σωματείο. Τους προέτρεπε επίσης να επισκεφτούν τον υφυπουργό Καλογιάννη και άλλους κυβερνητικούς παράγοντες για να βρουν λύση.

Τρίτο: Ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός και ιδιαίτερα η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων, που πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ, γύρισε την πλάτη στους εργαζόμενους. Δεν έκανε απολύτως τίποτα, ούτε προκήρυξε απεργία αλληλεγγύης. Στην ουσία, για ακόμη μια φορά συντάχθηκε με το μέρος της εργοδοσίας, της κυβέρνησης και της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Οι εργαζόμενοι πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Ποιος είναι με ποιον. Πρέπει να παλέψουν για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να ισχυροποιήσουν ακόμα περισσότερο το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ. Μόνο τότε ο αγώνας έχει προοπτική και δίνει διέξοδο στα αδιέξοδα.